~1.Bölüm~

308 16 7
                                    

(Yazarın anlatımıyla.)

   Bir çocuk korktuğunda annesinin babasının kısacası ailesinin yanına gider. Ama o ailesinin kim olduğunu bile bilmiyordu.

   (Rabia'nın anlatımıyla.)

   Ve işte her şey böyle oldu;beş yaşındaydım ve okula başlayacaktım okula gideceğim için çok heyecanlıydım, çok sevinçliydim. Annemle birlikte okula kaydımı yaptırmaya gittik. Yolda giderken sürekli anneme "ne zaman orada olacağız?" diyordum. Annem "az sonra kızım sabırlı ol." dedi.
  
   Okula kaydımı yaptırdık ve eve geldik, akşam yemek yerken dedim ki. "Anne babam nerede neden hiç gelmiyor?" Bu soruyu belki anneme daha önce çok kez sormuştum ama annem hiç sormamışım gibi davranırdı. İçimden gelen bir ses bu sefer annem cevap verecek der gibiydi. "kızım yemeğini yedikten sonra uyu sabah okula gideceksin ilk günden uykusuz kalma."

   Yine sorduğum soruya cevap vermemişti ama neden, neden her seferinde cevap vermiyordu benim babam yok muydu? Bu soruyu kendime hep soruyordum ve uyudum.
Sabah oldu büyük bir heyecanla kalktım ve mutfağa gittim annem kahvaltı hazırlıyordu.

   "Anne okula ne zaman gideceğiz?"

   "kahvaltı yaptıktan sonra gidiceğiz kızım."

   "Tamam anne." Kahvaltı yaptık ve artık gitmeye hazırdık. O gün okula başladığım ilk gündü ve çok heyecanlıydım. Okula gelmiştik.

   "Anne sen gitme yanımda kal lütfen."

   "Tamam kızım. Okulun açıldığı ilk birkaç gün siz alışana kadar zaten anne ve babalar çocuklarıyla kalır." Annem yine baba demişti ve ben yine merak etmiştim acaba babam neredeydi? "Tamam anne."

Siyah saçlı, yeşil gözlü, uzun boylu çok tatlı bir kadın girdi sınıfa, konuşmaya başladı.

   "Evet sevgili anne ve babalar bugün çocukların ilk eğitim-öğretim günü isterseniz alışana kadar onları yalnız  bırakmayın."

Velilerin hepsi "tamam" demişti ve öğretmen devam etti. Bu konuşması bizeydi.

   "Sevgili çocuklar Ben Sevda Yıldız 24 yaşındayım. Bir sene boyunca sizlerle çok eğleneneğiz, güzel zamanlar geçireceğiz çok şey öğreneceğiz. Hazırsanız tanışalım ve başlayalım."

Hepimiz tek tek öğretmenle tanıştık. Ve ilk gün öyle geçmişti. Heyecanım birazda olsa gitmişti...

Çok mutluyum çünkü okulu çok seviyorum ve öğretmenim de çok tatlı bir öğretmen. Öğretmenimi çok sevmiştim, ders yapmak, oyun oynamak, beraber zaman geçirmek için sabırsızlanıyorum.

Baba HasretiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin