~6.Bölüm~

109 11 3
                                    

(Yazarın anlatımıyla.)

İmkansız dedikleri gerçekleşmişti, artık üzüldüğü kadar mutlu olma zamanıydı...Bir çocuk daha mutluluktan ağlayacak...

(Rabia'nın anlatımıyla.)

(1 ay sonra.)

   "Evet çocuklar, boyamalarınıza evde devam edebilirsiniz, artık gitme zamanı. Görüşürüz kuzucuklarım."

   Kalemlerimi kalemliğime koyup, boyama kitabımla birlikte çantama koydum. Çantamı takıp aşşağa indim, annem her zaman ki gibi beni kapıda bekliyordu. Koşarak yanına gittim.

   "Anneciğim, sana çok şey anlatacağım, hemen eve gidelim." Bugün okulda yaşadıklarımı anneme anlatmak için sabırsızlanıyorum.

   "Anne neden cevap vermiyorsun?" Annem dalmışdı sanki birşeyler düşünüyordu ama ney olduğunu anlamadım.

   "Bugün biraz yorgunum sadece bir şey yok kızım."

   Annem bazen çok iş yapıp kendini yoruyor ama birşey yapamıyorum... Eve gittik yarın hafta sonu olduğu için çok mutluyum, çünkü hep ailecek eğleniyoruz. Annemin yanına gittim.

   "Anneciğim okul da resim yarışması varmış, öğretmenim dedi. Bende çok katılmak istiyorum, eğer kazanırsam ödül de veriyorlarmış. Katılabilirmiyim anneciğim?" Ben resim çizmeyi çok seviyorum, hayalim ressam olmak. Eğer annem izin verirse belki kazanabilirim.

   "Tabiki katıl kızım." Annem izin vermişti acaba bu diyeceğimden sonrada izin verecekmiydi?

   "Ama anne bir şey daha var." dedim korkarak.
  
   "Başka ney var kızım?" Aslında annem bir şey demez diye düşünüyorum çünkü güzel bir etkinlikte ailecek olucaktık.

   "Şey anne resimi ailecek yapmamız gerek." Acaba annem ne diyecekti, evet mı, hayır mı? Annem konuşmaya başladı, heyecanla onu dinlemeye başladım.

   "Çok güzel olur kızım, tabikide katılabiliriz." Çok mutlu oldum...

(Yazarın anlatımıyla.)

   Her ne olursa olsun, hepimiz ailemizden biraz korkarız ama en mutlu olduğumuz yer onların yanıdır... Burada Rabia annesinin ne cevap vereceğini heyacanla bekledi. Ve istediği cevabı aldı. Mutlu olması için yeterli bir sebep değil  midir?

(Rabia'nın anlatımıyla.)


 

  "Anneciğim çok çok teşekkür ederim."

   "Babanlada konuşmak istermisin?"

   "Evet, evet hemen babamada anlatacağım." Babamı aradım.

Çalıyor...Çalıyor...Çalıyor...

   "Alo" Ve sonunda açtı!


   "Alo babacığım sana bir şey anlatağım."

Baba HasretiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin