"Güvenmediğimden değil sadece.."
"Kime ne anlatıyorum ki , sadece sen , diyecek bir lafın bile yok, sen yaramı sarmıyorsun Leyla, içten içe daha çok kanatıyorsun.
Senin için aşk, sevgi, birine güvenmek böyle şeylerin hiç bir önemi yok dimi. Benim...
Uuuuuuzzzuuuuuun bir aradan sonra yeni bölümümüz yayında keyifli okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(LEYLA)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(LEYLAYI GÖREN ALİ) Ali'ye affettim desem de, yine aramızda azda olsa soğukluk vardı, aslında unutmayı tercih etmiştim yaptığını son olacağını umarak.
Bebek için çok heyecanlıydı her saat başı neredeyse arıyordu "bir şey istiyor musun, ağrın var mı, eksik var mı v.s v.s gibi" bahanelerle.
İlk günlere nazaran daha iyiydim , sanırım ilk günlerde streste girince araya o kadar hassas geçirmiştim.
Şimdiye kadar kimseye söylememiştik hamile olduğumu Ali ve ben biliyordum sadece, Ali'ye kalsa doğuma kadar kimsenin öğrenmesi taraftarı değil ama benim zorumla bu akşam Annemlere gidip bebek haberini verecektik.
Kapının açılma sesini duyduğumda oturduğum yerden kalktım, kapının önünde Ali belirdiğinde, belli belirsiz güldüm. Alide aramızda kilometre varmış gibi hızla yanıma geliyordu, alt tarafı salondu hani şu her şeyimize şahit olan salon.
"Nasılsın Leyla'm" omzumu silktim "iyiyim, erken geldin bugün sanki", "saatler geçmek bilmiyor ki, babası kızını özlüyor habire" kollarımı önüme bağlayıp tek kaşımı kaldırdım yada kaldıramadım! konumuz bu değildi. "nereden biliyorsun kız olacağını, ya erkek olursa" Bu sefer Ali omzunu silkmişti "bilmem öyle hissediyorum" benim için kız veya erkek fark etmezdi, sağlıklı olsun yeterdi.
Ali koltuğa oturacakken elini tuttum "hiç oturma git üstünü değiştir annemlere gidelim, madem erken geldin", "yarın gitsek" hep böyle yapıyordu bir haftadır yarın yarın , diye diye bir hafta geçmişti ama artık yemezdim. "kalk Ali 5 dakika sonrada aşağıda ol !"
Ali bir kaç gün önce üstü kapalı bir şekilde annesiyle arasına mesafe koyduğunu söylemişti, o gün sormamıştım ne olduğunu ama şöylede bir gerçek vardı ki deli gibi merak ediyordum.
Yoldan gözünü ayırmayan Ali'ye kısa bir bakış attım. fark etmiş olacak ki bakışıma konuşarak karşılık vermişti. "efendim hayatım", "annemle arama mesafe koydum dedin ya, kavgamı ettiniz", "sen bunları düşünme Leyla" Düşünme diyordu ama bilmek istiyordum. "öğrenmek istiyorum ne olduğunu", "bir şey olmadı Leyla, öyle olması gerekiyordu sadece ve öylede oldu bu konuyu kapat" Söylese bir şey olurdu sanki, gıcık ne olacak. Annesinin bana o kadar şey yapmasına rağmen konuşmamasını yinede tasvip etmiyordum çünkü; ne olursa olsun o bir Anneydi..
