SERT

#Part22: Acılara sabırla karşı koydular, tatlı oldular...

Nefretle uyandığım bir pazartesi gününün daha başında bulunmaktayız. Alarma sövercesine uyandım. Altı tane  alarm kurmak sahiden Çinliler duysa herhalde işgenceden ülkelerinde pop 5'e yerleşirdim. Okula gidesim hiç olmasa da rektörlükte halletmem gereken şeyler falan derken ' gitmek zorundasın Derin kalk ' dedim kendi kendime.

Giyinip odamdan çıktığımda kahvaltı masasını hazır görünce derin bir oh çektim.  Sabah sabah insan azarlamaya halim yoktu gerçekten.  Dünkü olayları düşünmek zaten en korkutucu şeydi sanırım benim için ondan aklıma getirmemeye çalıştım. Annem her zaman ki gibi kahvaltıya benden önce başlamıştı bile.
" Günaydın fıstığım "
" Günaydın anne. Hayrola nereye böyle giyinmiş kuşanmış? "
" E evde sende yoksun, sıkıldım bende Poyraz' ın annesiyle görüşmüştüm dün, buluşucaz. "
" Belki bende Poyrazla görüşürüm bugün okuldan sonra boş olursam "
" Ayıp olmasın görüş tabi "

Aslında hiç görüşesim yoktu ama doğum günümü düşünmesi, gerçekten hoştu.

Kahvaltımı yaptıktan sonra annemle vedalaşıp yola koyuldum. Yine Beşiktaş'taki kampüse gitmem gerekti.  Allahım lütfen kimseyle karşılaşmadan işim bitsin!

  Tam işimi bitirmiş asansöre ilerliyordum ki kendimi geniş bir vücuda çarpmam bir oldu. İşte şimdi bittim! Kafamı kaldırdığımda mavi gözlerle buluşmam bir oldu. Aman Allahım! Çocuk resmen Kıvanç'ın üvey kardeşi, sülale üyesi yada klonlanmış haliydi.

Aslında ilk farkettiğim gözleri değil,  üstünden gelen Burberry parfümüydü. Aptal gibi göründüğümden artık bir şey demeliydim.
" Afedersin "
" Pardon ya ben çarptım zaten "

Suçunu üstlenen bir erkek!  KORUYALIM!
" Önüne bakmayan bendim "
" Artık bakıyorsun " gülümsemesi bile ben yakışıklıyım zaten diye bağırıyordu sanki ...
" Özür dilerim "
" Bende Deniz "
" Efendim? "
" Tanışmış olduk artık nasılsa "
" Derin. Memnun oldum "
" Bende öyle kusura bakma geç kaldım gitmem gerek "
" Tabi lütfen.  "
Bahçeşehir Üniversitesi'nde böyle yakışık çocuklar var mıydı ya? Diye geçirdim kafamdan.

***

Okula kadar gelmişken Star Bucks'da kahve içilir şimdi diye düşündüm. Alice ortalarda yoktu galiba dersi Galata tarafındaydı. Siparişimi verip boş yer aramaya koyulmuştum. Burası öyle kalabalıktı ki her zaman... Üniversite öğrencileri dolu sahile çıkan bir ara... Masa ararken gözlerim Atakan'ın bakışlarıyla çarpıştı. Öyle sert bakıyordu ki... Yanında oturanlarda büyük ihtimalle kendine benzeyen havalı çocuklardandı. Masalar boşalıcak gibi değildi bende mecburen kahve mi alıp sahile doğru ilerledim. Neyse ki banklarda boş yer vardı.  Denizin maviliğine öyle kaptırmıştım ki kendimi kahvemin bittiğini bile fark edemedim. Sonrasında yanıma aniden biri oturuverdi.
" Selam, rahatsız etmiyorum değil mi ? " mavi gözleriyle yanımda duran bugün çarpıştığım çocuğun ta kendisiydi.
" Yok hayır bende zaten dalmışım "
" Fark ettim. Kar yağıyor, üşümüyorsun herhalde dalıp gittiğine göre "
" Çok yağmıyor zaten. Fotoğraf çekmek için mi geldin ? " koluna asılı Canon dikkatimi çekmişti. 
" Yani sayılır. Yeni Medya bölümündeyim. İş icabı seviyorum işte çekim yapmayı "
" Ov yani gazetecisin? "
" Evet, korktun mu ? " derken gülümsemesi sevimliydi.
" Çirkin fotoğraflarımı gizlice çekmediysen hayır"
" Aslında iyi fikir. Derin'di diymi? Karı yakalamayı denedin mi hiç?  "
" Hayır.  " sorusu şaşırmama neden olmuştu. 
" O zaman kalk bakalım şöyle.  Şimdi ellerini aç ve avucunda tutmaya çalış "
Öylesine mutluydum ki o an; sanki böyle çocukluğuma geri dönmüş gibi...
" Bu iyi geldi gerçekten çok güzeldi.  Teşekkür ederim. "
" Telefon numaranı verirsen rica ederim "
" Gazeteye çıkmam diymi? "
" Haha hayır korkma anlarsın ya özel "

Telefon numaralarımızı alıp vedalaşmıştık. Havalı gözüken aslında sıcak biriydi. Poyraz'ı aramam gerektiğini hatırlayıp hemen numarasını çevirdim.  Hemen hemen ikinci çalışında açmıştı.
" Derin ?? "
" Merhaba Poyraz, nasılsın? "
" İyiyim sen? Çok merak ettim. Beni hiç aramadın ? "
" Kusura bakma. Hediyeni çok beğendim, saat geçti eve döndüğümde ondan rahatsız etmek istemedim. "
" Asla rahatsız etmezsin, biliyorsun "
" Ben, işin varmı diycektim.  Buluşalım mı?  "
" Boşum olur tabi.  Seni almamı ister misin? Nerdesin?  "
" Yok gerek yok arabam var. Hani sevdiğimiz cafe vardı ya oraya ne dersin? "
" Oraya da yakınım süper olur "
" Görüşürüz o zaman "
" Görüşürüz "
***

Arabamı park için valeye bırakıp cafeden içeriye girdim.  Görünüşe göre erkenciydim, Poyraz'dan önce gelmiştim yine. Kendime latte söyleyip Poyraz'ı beklemeye koyuldum.  Yaklaşık on dakika sonra oda cafenin kapısında gözüktü. 
" Çok mu beklettim? "
" Hayır ben dayanamadım, hemen sipariş verdim. Ne içersin? "
" İşlerden başım çok ağrıdı bugün aslında kahve içsem iyi gelir galiba. Sen başka bişey ister misin?  "
" Teşekkürler, sen söyle kendine "
" Bakar mısınız?  "

Poyraz bakımlı, hoş biri olsada onu hiç bir zaman farklı gözde düşünmemiştim. Ama bir yandan da onun duygularını incitmemek, mesafemizi korumak bazen zordu. 
" Buyrun beyfendi? "
" Bir kahve, birde tiramisu "
" Hemen efendim. Başka bir isteğiniz ? "
" Şimdilik bu kadar "
" Poyraz? Tiramisu ve kahve ??? "
" Ya tiramisu sana şaşkın "
" Hatırlıyorsun " gülümsemiştim.
" En sevdiğin tatlıyı unutmam "

Siparişler geldiğinde konu onun işlerinden, neler yaptığımdan açılmışken garson elinde çiçekle masamıza yaklaştı. 
" Hanfendi bunlar yan masadaki beyfendiden gönderildi.  Size aitmiş "
" Bir yanlışık vardır götürün!  "

Gözüm direk o yeşil gözleri bulmuştu. Atakan ise karşımda sırıtarak kartı al gibisinden işaretler yapıyordu.
"  Acılara sabırla karşı koydular, tatlı oldular ...
ATAKAN   "

Bu ne demekti şimdi ? Poyrazla garson arasında geçen tartışma büyümeden araya girdim.
" Tamam teşekkürler benim "
" Derin ? "
" Poyraz tamam, tanıyorum. Arkadaşım. Kalkalım mı? "
" Iyi olur " Poyraz öfkeli bir bakış sallasada Atakan'ın yüzünde yine iplemez gülüşü vardı. 

****

Sınavlardan dolayı aksattım kusura bakmayın arkadaşlar