Gece Yarısı - TAMAMLANDI

GECE YARISI 2 "LEYLİFER"

Gülerken kısıldı gözleri, sanırsın kelebekler bastı kalbimi...

-Rey...

******

Acı yapıştı yüreklere. Süveyda doldu kalplere. Hüznün matemi sardı iki kalbi dört bir yandan. Kızın yaralı kalbi yoruldu, bıraktı. Adam pişman oldu, kadını öldürdüğünü hiç anlayamadığına.

Leylifer söndü, Gece Yarısı yüreğinde bir Süveyda bıraktı giderken.

Ama hayat hep hatırlattı ayakta kalması gerektiğini. Önce ayakları üzerine bastırdı sonra sırtından itekledi. Yürü, dedi. Umut hep vardır.

Ne yaşarsa yaşasın sönmeyen umut Gece Yarıları giderken sönmüştü. Yolunu kaybeden Leylifer, karanlıkta kalmıştı.

"Hala bir tepki yok mu?"

Gidenlerin acısı kalanları dağlardı. Can yüreği acıyı sahiplenirdi fakat canan acı çekince yürek ölürdü. "Maalesef, hayattan kendini o kadar çok soyutladı ki gözleri kımıldamasa çoğu zaman öldü sanacağım." Ulaş gözlerini adama doğru çevirdi sinirle. "Kes sesini amına koyayım." Adam duyduğu küfrü sanki kendisine edilmemiş gibi hiç umursamadan kafasını cama çevirdi.

İçeride yatan kadın yaralıydı.

İçeri de yatan kadın hastaydı.

İçeride yatan kadın ölüydü.

"Bana bir saat ver," dedi Ulaş camdan izlediği kadından gözlerini ayırmadan. Doktor bıkkınlıkla nefes verdi. "Ulaş, her seferinde kız kötü oluyor. İçeride kıza ne söylüyorsun bilmiyorum ama kız bir anda fenalaşıyor." Ulaş'ın gözleri kederlendi. Boğazı düğümlenirken yutkunmak hiç bu kadar zor olmamıştı onun için.

"Yaşadığını ancak o zaman hissediyorum," diye mırıldandı. Bu mırıldanışı doktor duymadı ve fark ettirmeden hemen kendini toparladı. "Söz veriyorum bu sefer söylediklerime dikkat edeceğim," dediğinde doktor ona inanmayarak baktı. Kararsızlık gözlerine yerleşirken Ulaş gözlerini devirdi.

"Bu odaya girmeden gitmeyeceğimi ikimiz de biliyoruz, uzatma."

Doktor bezmiş surat ifadesiyle alnını kaşıdı ve mecburiyetten kafa salladı. "Yarım saatten fazla kalma." Doktoru kafasıyla onayladıktan sonra güç toplarcasına derin bir nefes aldı ve sükûnetle elini kapı kulpuna uzattı. Sesli şekilde açtığı kapıya kız hiçbir tepki vermedi. Hisleri kaybolmuş gibiydi tıpkı. O... O ölmüş gibiydi.

Ulaş dişlerini sıktı istemeden. Ne onu burada bırakmak istiyordu ne de bu şekilde görmek istiyordu. Ama Allah kahretsin ki kardeşi gerçekten kötü durumdaydı. 3 ay oldu. Kardeşi hayattan kopalı 3 ay oldu ve onu böyle gören herkes acı çekiyordu.

Sırtı kapıya dönük olacak şekilde yatan kardeşinin yüzü cama bakıyordu. Gözlerini dışarıdan ayırmıyordu. Sanki birini bekler gibi. Yanına yaklaştı ve neredeyse ensesinin dibine gelen saçlara elini daldırdı.

Acısını akıttığı saçları sinir krizinin kurbanı olmuştu. Kendine zarar vermesinden ise saçlarını kesmelerine razılardı fakat bilmiyorlardı; bir kız saçlarından vazgeçmiş ise o kızın içindeki çok şey ölmüştür.