Chapter 4

591K 14.4K 6.6K
                                    

Chapter 4

Normal

Mediterranean Grilled Chicken Salad, Ham and Cheese Sandwiches with extra sourdough bread, Steak Burrito Bowls, Fourchu Lobster, Roasted Chicken, water, cocktail and wine, not just that, there were more dishes that I did not know what it was called nor the names.

All of the aforementioned food for lunch were neatly placed on the glass and round table.

Tama at marami nga'ng pagkain dito na 'di ko alam na meron pala rito sa Pilipinas? Sa tingin ko kasi 'yong ibang pagkain ay originally galing sa ibang bansa.

Nakakapanghinayang nga lang kasi wala akong nakikitang kanina sa mesa. Simula pa 'yon kahapon noong hinatid ni Gabriella ang pagkain at damit ko sa silid na napakadilim. Wala talagang kanin, ngunit mga tinapay lang.

Mostly sliced bread, toasted bread, white bread, whole wheat bread, and such any other bread.

Kararating lang namin dito sa sinasabing penthouse ni Damien, at ngayon ay lunch na, 'di ko pa rin nagawang kumain.

Well, the penthouse was located on the very top floor of the company's building whereas we all could see the breathtaking view up here, glass walls surrounded us. I heard that the building was owned by Damien, and yet his name was not being exposed, it was his own company, one of his hundreds accomplished legal and registered businesses, and he was running it so successfully.

To that, I assumed that his illegal and secret businesses were separated from the legal with publicity of the negotiations that his consigliere do with other company owners.

Hindi talaga nahahalata na 'yong mga ganitong kalaki at sikat na kompanya ay may tinatago pala mula sa mga mata ng mamamayan.

"Saoirse, kain na sabi," pamimilit ni Cecelion, pinapahaba ang kanyang pasensya. "Alam mo naman kung ano ang mangyayari kapag naabutan ka ni boss na 'di pa rin kumakain 'di ba? Ako ang una niyang papatayin," he pointed himself on his hard chest proudly. "Isusunod niya si Gabriella at Albertson bago ikaw," tinuro niya ang dalawa bago huminto ang kanyang hintuturo sa direksyon ko.

"You're always saying that," hindi ko napigilang ngumuso, wala na kasing bago sa pananakot niya.

"Yeah, woman, because it's true," himutok nito habang palakad-lakad sa harap ng mesa, pabalik-balik bago umupo sa isang upuan, sa tapat kung nasaan ako nakaupo, at mariin akong tinignan ng kanyang kulay asul na mga mata. "Laging mainit ang ulo no'n, dadagdagan mo pa ba?"

I did not answer him.

Lumipat ang paningin ko kay Gabriella na ngayon ay nakatayo malapit sa kung saan ako nakaupo, may hawak itong isang pitsel ng malamig na tubig at suot pa rin ang kanyang black dress na may kulay puting maid's apron. Si Albertson naman, 'yong higanteng parang bodyguard ay matuwid na nakatayo sa may pinto.

Simula no'ng dumating kami rito ilang oras lang ay silang tatlo ang ibinilin ni Damien na magbantay sa akin. Si Gabriella, 'di na nagsalita since noong huli naming pag-uusap. Si Albertson naman, medyo nakakatakot dahil sa laki ng katawan niya kaya 'di ako nakikipag-usap dito.

However, here was Cecelion, the noisy yet in a cute way, talkative, loquacious consigliere of Damien that was trying to threaten, convince and persuade me to eat my lunch.

"Where are we going after this?" Tapang-tapangan ko, taas noo habang mariing nakatingin kay Cecelion. "I wanna go home."

"Your home is Damien, Saoirse."

That was the least thing that I would accept, I didn't even have the guts to eat these expensive and mouthwatering foods served in front of me. Who knew? The money that he used for it to buy, mayhap the money that he continuously received from outlawing.

Addicted Damien (Sartori #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon