But I Still Want You / Taekook

Bebek miyim ben?

Hastaneye gidişimizin üzerinden 1 ay geçmişti ve Jungkook ilaçlarımı düzgün bir şekilde kontrol ediyordu, bu hali o kadar hoşuma gidiyordu ki gözlerimin dolmasına engel olamıyordum bazen. Şimdiye kadar ben onun peşinden ilaç diye koşarken her şeyi ile ilgilenirken şimdi o benimle böylesine güzel ilgileniyordu, hayır elbette ki karşılık beklemiyordum ben onu severken karşılık alacağımı düşünmüyordum bile ihtimal vermiyordum işte.

Şimdi kahvaltımız bitmişti, ilaçlarımı verip yukarı çıkmıştı. Hazırlanacaktı ve hastaneye gidecektik ona gelmemesi gerektiğini söylesem de dinlememişti. Aşağı geldiğinde nemli saçları kıvırcık olmuştu ve alnından dökülüyordu, üzerine beyaz gömlek ve siyah dar bir pantolon giymiş kemeri ile de tamamlamıştı. Yine fazla iyiydi etrafa bakınıp beni görünce gülümsemiş ve yanıma gelmişti. "Bebeğim" diyip yanıma oturmuştu.. bu bakışı biliyordum neden hazırlanmadın der gibiydi. Ah gitmek istemiyordum annesinin eteğine sarılıp ağlayan çocuklar gibi bakıyordum suratına anlayıp daha büyük gülmüş ve bileğimden yakalayıp daha yakınına çekmişti güçsüz bedenim kolayca ona giderken zorlanmamıştı. "Gitmeliyiz biliyorsun ve ne dersen de seni götüreceğim" kararlı ifadesi ile gözlerimi devirmiştim "iyi peki hazırlanayım o halde" diyip ayağa kalktığımda ellerini birbirine vurup "aferiin" demişti aisshh hadi ama..

Sonunda evden çıktığımızda üzerime pamuk şekeri renginde olan ince gömleğimi altına ise beyaz pantolonumu giymiştim güzeldi bence Jungkook pantolon için mızmızlansa da çıkarırsam daha giyinmem diye tehdit etmiştim mecbur kabul etmişti.
Hastaneden içeri girerken koku rahatsız etmişti ve gereksiz yere gerilmiştim, elime dolanan eller ile elime baktığımda avucunda ki elim yüzümde fark etmediğim aptal bir gülümsemeye sebep olmuştu. Bundan rahatsız olmuyordu dışarıda elimi tutmak, sarılmak ya da yakın olmak hatta öpmek sorun etmiyordu bunları bu da bana güç veriyordu.
Fark etmeden doktorun kapısına gelmiştik bile tıklayıp beklediğimizde "sakin ol" demişti rahat bir tavırla gözlerimi kapatıp kafamı sallamıştım güzel gülümsemesini sunduğunda içeriden girin komutu yükselmişti girip kapıyı arkamızdan örtmüş, doktor ile selamlaşıp önde ki iki koltuğa oturmuştuk.

Uzun bir konuşmanın ardından doktor hastalığımın iyiye gittiğini söylemişti, benden çok Jungkook sevindiğinde gözüm dolu dolu ona bakmıştım. Doktor halimize gülüp "ikiniz sevgilisiniz öyle değil mi?" Demişti. Şimdiye kadar bunu Jungkook ile hiç konuşmamıştık, ne diyeceğimi bilmeyerek açtığım ağzımı geri kapattım Jungkook'a bakıyordum o ise doktora dönmüş cevap vermek için hazır gibiydi "ah evet efendim o benim sevgilim" demişti kalbim bir an hızlanırken nefes almayı unutmuştum sonra aklıma gelen şeyle kaşlarımı çatıp kook'a baktım "hayır değiliz" demiştim Jungkook donuklaşmış suratla bana bakarken gülmek istiyordum tekrar doktora döndüm "ben henüz teklif almadım doktor bey" dediğimde rahatlamış yüz ifadesi beni güldürmüstü, yine de tripli halimden vazgeçmemiştim doktor da gülüp cevap vermişti "evet haklısınız teklif gelmeden olmaz" dediğinde Jungkook ayaklanmış ve "en yakın zamanda" diyip elimi tutmuş ve hastaneden arabaya binene kadar da bırakmamıştı. Ona döndüğümde dudağıma kapanan dudaklar beni önce afallatsa da karşılık vermekte gecikmemiş elimi ise ensesine yerleştirmiştim. Üst dudağımı emip geri çekildiğinde kızarmış bir şekilde ona bakıyordum "b-bu neydi şimdi?" "Çok tatlısın bugün" demiş ve bakmaya devam etmişti arkasına yaslanıp "markete uğrayabilir miyiz?" Dedim kısık çıkan sesimle "uğrayalım ne alacağız?" "Şey süt, çilekli süt ve mochi alabilir miyiz?" Gözlerimden kalp çıktığına emindim kısık sesiyle gülerken daha da utanmış ve önüme dönmüştüm elimle oynarken çenemde ki parmakları beni kendisine döndürdü "benim güzel bebeğim utanıyor mu? Neden ki? Böyle de çok güzel oluyorsun" dedi daha çok ilk soru harici kendisiyle konuşuyor gibiydi "ben bebek değilim Jungkook" mızmız çıkan sesime engel olamamış ve bunu umursamamıştım "bebeksin" demişti hala gülerken "değilim" kendisini düzeltmiş ve tekrarlamıştı "bebeksin" "bebek miyim ben cidden?" Neden böyle bir şey sorduğumu düşünürken cevapladı "evet benim bebeğim hemde"

Yol boyu utanmıştım.. bebek miyim yahu ben.