But I Still Want You / Taekook

Doktor

Evet son yaşanan şeyin üzerinden 2 hafta geçmişti o kadar utanmıştım ki diğersi gün Jungkook'u görmemek için her şeyi yapmıştım, her yer de istisnasız karşıma çıkıyor ve çıktığında da utandırıyor yetmiyor şirin şirin gülüyordu.

Evet hala utanıyordum ama ilk gün ki gibi değil elbette ki fakat son günler de klişe bir soru soruyorum kendime 'biz neyiz?' 'ne olacağız?' belirsizlik ile uğraşmak zordu ve Jungkook dengesizdi. "Bir şeyi de aradığım zaman bulsam şaşarım zaten" yukarıdan sesi geliyordu yine bir şeyler arıyor bulamıyordu sanırım aslında hep gözünün önünde duruyordu oysa ki, ama gel gelelim ki bu halleri o kadar güzeldi ki o hep güzeldi zaten. Ona kötü olan kelimeleri yakıştıramadım hiçbir zaman dengesiz hariç çünkü ona tam uyuyordu yukarı çıkıp odasına girdim etrafta dolanıyordu öyle ki girdiğini fark etmemişti "hey ne arıyorsun böyle? Yardımcı olmamı ister misin?" Sesimi duyar duymaz bana döndü "ah güzelim saatimi bulamıyordum onu babam almıştı biliyorsun değerli benim için" güzelim? Güzelim... Güzelim mi? Bana mı dedi acaba? Ama oda da bir tek ben varım. Belki duvarlara falan demiştir? Hem güzel miyim ki ben? "Hey kime diyorum" "a-ah biliyorum tabii ki de bakınıyım biraz." Aslında nerede olduğunu biliyordum banyoya gireceği zaman banyoda çıkartır ve dolabın içine koyar sonra da böyle dönüp dururdu işte. Direkt banyoya gidip dolabın içine baktım ve tam da tahmin ettiğim gibi buradaydı ah bu çocuğun unutkanlığı cidden, evet bunun için vitamin ilacı kullanıyordu ve ben kaçırmaması için elimden geleni yapıyordum çünkü ona kalırsa onu da unuturdu. Alıp yanına gittim "işte burada sakin ol artık" "ah bebeğim sen bir tanesin, takar mısın?" Diyip kolunu uzatmıştı narin bileğine geçirmiş ve takmak için uğraşıyordum ki beline dolanan kollar ile kafamı Jungkook'a çevirdim çevirmem ile de dudaklarıma kapanması bir olmuştu ah hadi ama rüyada gibiydim bu olanlar çok güzeldi, yaşananlar çok güzeldi biz öpüşürken kolunda ki saati takıp ellerimi göğsünün üzerine koymuştum.

Kiraz tadında ki dudakları fazla güzel ve fazla öpülesiydi ayrılmak istemesem de ayrılmalıydık çünkü nefessiz kalarak 'öpüşürken öldü' manşetinde yer almak istemiyordum. Geri çekildim "çok güzelsin Taehyung keşke daha önce fark edebilseydim" "sen de çok güzelsin Jungkook ve öncesini bırak sonrası var bizim için" alnını alnıma dayadı "hazırlan" kafamı çekip ona baktım "o niye?" "Hastane gideceğiz " "bir yerin mi ağrıyor Jungkook hm? Bana neden söylemedin? Gerçi ne yapacaksam o zaman pekâlâ hemen hazırlanayım geliyorum" tam ilerliyordum ki kolumu nazikçe tutup durdurdu "ne diyorsun böyle? Beni bu kadar çok düşüneceğine kendine bak sence de fazla başın dönmüyor mu?" Durmuştum bir süre idrak etmeye çalışıyordum beni düşündü az önce değil mi? Ama ben... Ama biz bu kadar ne zaman ilerledik hm? Daha çıkma teklifimi bile almadım. Gözlerim dolmuştu "hey neyin var? Yanlış bir şey mi söyledim güzelim?" "Hayır, ben ah Jungkook bir şeyim yoktur eminim ki boşver" "Tae buna doktor karar versin tamam mı?" Kararlı bakışlarını üzerime dikmişti işte bu bakışı biliyordum bu yüzden çokta ısrar etmeden hazırlanmaya gitmiştim.

"Kim Taehyung" adımı anons ettiklerinde doktorun odasına doğru ilerledik. Hiç gitmek istemiyordum doğrusu oldum olası sevmem şu hastaneleri korkmuyorum tamam mı? Sadece sevmiyorum.
Odaya girdiğimizde koltukta fazlasıyla yakışıklı biri oturuyordu bizi görünce ayağa kalkıp gülümsedi "ah hoşgeldiniz buyrun oturun şöyle" "merhaba" dedik Jungkook ile ve karşılıklı koltuklara oturduk "şikayetiniz nedir?" "Aslında benim bir şikayetim y-" "şikayetimiz baş dönmesi doktor bey" sözümü yarıda kesip kendisi devam etmişti. Tamam bu çok güzel hissettirmişti. "Yorgun gözüküyor ve başı dönüyor fakat bu tansiyon meseleleri olmadığı belli lütfen gerekli şeyleri yapalım" "sen ne diyorsun ya? Ne gerekli şeyleri yapalim? Kan alacak mısınız?" "Ah evet kan tahlili, temografi istiyorum bir de mr çekilin hmm ona göre yönlendireceğim tekrar buraya gelin lütfen." "İğne asla yaptırmam Jungkook" acıklı bir sesle söylediğim de Jungkook ayağa kalkıp elini bana uzatmıştı "korkuyor musun hayatım?" "H-hayır çocuk muyum ben?" "5 yaşında gibisin ne bileyim" elini tutup ayağa kalkmıştım "teşekkür ederiz doktor bey tekrar geleceğiz" doktor gülümseyip selam vermişti ve çıkmıştık. "Bana bak Jeon iğneyi asla yaptırmayacağım."

"Çok acımasızsın tamam mı? Kocaman iğneyi vururlarken sadece elimi tuttun onları durdursaydın ya" istediği her şeyi yapmıştık doktorun ve şimdi odasına doğru gidiyorduk. "Abartma ama küçücük iğneydi sadece" "hah şuna bak" "hadi girelim doktorun yanına" elini tutup odasının önüne gelmiştik, kapıya tık tıklamıştı. İçeriden gelen komutla girmiştik Jungkook önde ben arkasında gidiyorduk. "Oturun lütfen" yine gülümsüyordu ve cidden çok şekerdi "sonuçlar çıktı öyle değil mi?" Merak ediyordum ve tabii bir an önce eve gitmek istiyordum elbette ki. "sonuçlar elimde biraz bakmama izin verin" "pekâlâ" önümde oturan Jungkook'a baktım, yanımdaydı benim sorunlarım için hastanedeydik ve o söyleyip o getirmişti. Benim için buradaydı. Ben ihtimal vermezken bunları yaşıyor olmamız enteresan geliyordu. İnanamıyordum kimi zaman, bazen gelip boynumu öpüyor bazen de belime sarılıp öylece duruyordu. Düşüncelerimi doktorun boğazını kibarca temizlemesi dağıtmıştı bakışlarım onu bulduğunda bana doğru dönmüştü ve az önce ki ifadesinden daha farklı bir ifade ile bakıyordu bana. Tanrım sorun neydi ki? "Sorun nedir?" "Ah şey aslında bakın diyeceğim şey için üzülmeyin çünkü öyle değilsiniz" "nasıl değilim? Açık konuşur musunuz lütfen?" Endişe ile Jungkook'a baktığımda benden farkı yoktu "söyleyin artık Doktor kötü bir şey yok ya?" "Bakın kötü bir şey değil aslında sadece ilik kanseri belirtileri var ve çok geç olmadan geldiğiniz için şanslısınız bu durumu bazı ilaçlar takviye ederek kurtarabiliriz çünkü kansere yakalanmamışsınız size ilaçlar yazacağım güzelce kullanın ve 1 ay sonra gelin o süre içinde kendinizi yormayın mümkün olduğunca istirahat edin" şok olmuştum öylece dinliyordum ama pekte algılayamıyordum. Tanrım ama en azından belirtileri vardı ve kurtulabileceğim öyle değil mi? Tamam kendimi yıkmıyorum toparlan Taehyung güçlüsün sen. "Tamamdır doktor sorun yok" Jungkook bana bakıyordu bakışına karşılık verip gülümsedim şaşırmışa benziyordu ben de şaşırmıştım doğal olarak ama atlatabilirim, onunla beraber yapabiliriz. "Teşekkür ederiz her şey için doktor ilacı kaçırmasına izin vermeyeceğim ve onu hiç yormayacağım." Doktorla konuşuyorlardı ben ise onu izliyordum o kadar güzeldi ki... Kendimi unutturuyordu bana. Niçin burada olduğumuzu her şeyi "hadi güzelim" elini uzattığında hemen tutup peşine takıldım.

Çok güzeldi her şey, ve inanıyorum ki daha da güzel olacaktı. Biz güzel yapacağız ve birbirimizin yaralarına merhem olacağız.

O benim en güzel yaram.
O benim en güzel sevdam.
Ona aşık olduğum için mutluyum.
Benim olduğu için ve onun olduğum için ekstra mutluyum. Ve sorun yok, biz iyiyiz, iyi olacağız.

Selam 🤗

Taekook ile kalın. 💜

Sizi seviyorum.

💜💜💜💜

🐯🐯🐰🐰