"အကယ်၍များအချိန်ကငါတို့စတွေ့တုန်းခဏတာမှာရပ်နေခဲ့မည်ဆိုသာလျှင်"[translation]

Episode 2 (unicode)

သူကဒီတစ်ခါတော့ ငါ့ကိုစော်ကားပြောလိုက်တာပဲ။ အထူးသဖြင့် ငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မှာပေါ့။ ငါကလဲစားပွဲကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်လိုက်ပြီးတော့ရန်ဖြစ်လို့အသင့်ပြင်နေပြီ။ ဘယ်လိုတောင် xxx (1) ကံဆိုးတာလဲ။ အဲ့ချိန်မှာပဲတရုတ်စာသင်တဲ့ဆရာမက၀င်လာပြီး သူ့ကိုခေါ်သွားတယ်။ ခုနကဖြစ်ပျက်သွားတာကို ဆရာမကစိတ်၀င်စားတဲ့ပုံတောင်မပြဘူး။

ငါသေချာပေါက်လက်တုံ့ပြန်ပြမယ်။

ငါကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန်ထိစောင့်တယ်။ သူကတစ်ယောက်ထဲအိမ်ပြန်နေကျပဲ။ လမ်းပေါ်မှာလဲလူသိပ်မရှိဘူး။ ငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကိုလမ်းပိတ်ရပ်လိုက်ပြီးတော့ စကား​နည်းနည်းပြောချင်တယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုလွတ်လမ်းမပေးပဲ ဘယ်သူမှသွားလေ့မရှိတဲ့ချောင်ကျတဲ့နေရာကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး ကောင်းကောင်းလေးရိုက်နှက်ပစ်လိုက်တယ်။

ဘယ်လောက်တောင်မိုက်လိုက်လဲ။ ငါ့မျက်နှာတောင်ပြစရာမလိုဘူး။ ဒါက ငါ LaoDa ရဲ့ဟိတ်ဟန်ပဲ။ ငါလဲစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ဘာတွေဖြစ်သွားခဲ့လဲဆိုတာကို အဖွဲ့ထဲက အရက်စက်တတ်ဆုံးလက်အောက်ငယ်သားဖြစ်တဲ့ WangXiaoYong ကိုမေးလိုက်တယ်။ သူကပျော်မြူးနေတဲ့အရိပ်အယောင်တွေနဲ့ပြန်ပြောပြတယ် "LaoDa ကျနော်တို့အလုပ်လုပ်တဲ့အချိန်မှာစိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး။ ကျနော်တို့က သူ့ရဲ့အသားများတဲ့နေရာကိုရွေးပြီးရိုက်တယ်။ ရိုက်ပြီးတဲ့အခါကျတော့ သူ့ဖို့တောင်စဥ်းစားပြီးတော့ သူ့အကျီတွေကို ပြန်ဆန့်အောင်တောင်လုပ်ပေးခဲ့သေးတယ်။ ကျနော်တို့ကသူ့ကိုပြောခဲ့သေးတယ် 'အခုဘယ်သူမှမင်းကိုအရိုက်ခံရတယ်လို့ထင်မှာမဟုတ်ဘူး အကယ်၍မင်းသာငါတို့ကိုတစ်ခုခုပြန်လုပ်ခဲ့မယ်ဆို မင်းရဲ့လက်နဲ့ခြေထောက်ကိုဖြတ်ပစ်မယ်လို့ငါကတိပေးတယ်'" လို့နောက်ဆုံးပြောခဲ့တယ်။

ငါလဲဆက်မေးလိုက်တယ် "အဲ့ကောင်စုတ်တစ်ခုခုပြောသေးလား?"

WangXiaoYung က ခဏစဥ်းစားလိုက်ပြီးခေါင်းခါပြတယ်။ "ဟင့်အင်း သူကအသံကိုလုံး၀မထွက်ဘူး"