Uçaktaki Meteor

"Bitteriiiiiiim"

Restorana girdiğimizde bize ayırılmış masaya oturduk. Berkay bana baktı ve konuşmaya başladı "Takside dediğin var ya dün anladığın gibi biri değilim Elif. Öyle görünüyorum ama beni tanımadan bişey demen bence." Bunu bana anlattıktan sonra gülümsedim ve "Sen beni bugün niye 'davet' ettinki?" diye sordum. Hâlâ gülümsüyordum ve Berkay'da gülümsemeye başladı. "Seninle tanışmak istedim. O gün kaçtığından birşey soramadım'da" "Hmmm anladım:)" Garson yemekle gelerek konuşmamızı böldü. Yemeklerimizi koyduğunda içeceklerimizi'de koydu ve "Afiyet olsun" deyip geri döndü. Bende sol tarafıma döndüğümde denizin dibinde olduğumuzu gördüm. "Çok güzel manzara dedim" Sağ tarafına dönüp "Evet buraya eskiden her cuma akşam gelirdik ailemle. En sevdiğimiz yer burasıdır" dedi üzgün bir sesle. "Ö-Özür dilerim Berkay" "Niye ki? Annemgil İstanbul/Beşiktaşa taşındıktan sonra hiç buraya gelmemiştim. Kaç seneden beri seninle ilk gelişim." "Aaaahhh baştan söylesene! Annengil artık yaşamıyor sandıydım. Tövbeee..." Bana bakarak kahkaha attı "Hahahahahahhhaga Elif öyle olsaydı ben kendimi'de gebertmiş olurdum. Ve seninle hayatta tanışamazdım!" Kızarmıştım. Doğru mu duydum lan ben?! Benimle tanışamazmıymış?! Aiiiii ne kadar tatlı oğlum bu meteor?! Öhö öhöm... Nerde kalmıştık. Ne diyceğimi düşünürken tabağımı bitirdiğimi fark ettim. Oha ya ne zaman yedim ki? "Ben bi ödeyip geliyorum. Bi yere kaçma;)" 10dakika sonra restorandan çıkmıştık ve kumsalda dolaşıyorduk. Keşke dolaşmasaydık. Bi 15dakika yürüdüğümüzden sonra arkamdan koşan köpeği gördüm ve çığlık atarak Berkay'ın kucağına atladım. Gözümü kapattım ve bağırmaya başladım. "Berkaay koş hızlı ol ıssırcak birazdaaaaaan!" Azıcık bekledikten sonra Berkay gülme krizine girdi ve bende gözlerimi yavaşca açtım. "Lan ne gülüyorsuuuun? Aaahhhaaaaaa daha hâlâ burada yaaaa lan o it! Berkaaay ya yalvarırım gönder şu köpeğiiiii.." Ağlamak üzereyken köpeğı sahibi çağırdı ve köpek yanımızdan ayrıldı. Ellerimi Berkay'ın boynundan ayırdığımda bana baktığını gördüm. Hâlâ daha kucağında tutuyordu beni. "Sen köpeklerden korkarmısın tatlım?" diye sordu alaylı bir sesle. Kaşlarımı çatıp "Evet. Her hayvandan korkarım ben!" dedim. Bana şaşkın şaşkın bakıyordu. "Elif şaka yapıyorsun. Her hayvandan korkulurmu?" "Evet gördüğün gibi korkulur Berkay!" "Seni o zaman alıştırmalıyız hayvanlara küçük hanım!" "Hayatta yapamazsin. İstanbul'daki arkadaşlarım da yapmaya çalıştı ve olmadı." "Ben başkayımdır tatlım ben yaparım:)" "Berkay bak beni davet edip hayvanların boş gezdiği biyere götürürsen yemin ederim seninle artık hiç konuşmam!" Berkay bana sırıtarak "Tamam sakinleş Eliiif!" dedi. Lan ben hâlâ kucağındayım ya. İnmeyen çalıştığımda Berkay beni sıkıca tutup koşmaya başladı. Yaklaşık yarım saat sonra bizim kapının önündeydik. Beni artık yere bıraktığında saçımı üstümü düzelttim ve kapıya anahtarı soktum. Döndürüyorken Berkay "Elif?" dedi ve ben onun tarafına döndüm. "Efendim Berkay" "Yarını yine birlikte geçirebilirmiyiz?" "Azck düşüneyim!" dedikten sonra bana umutla bakıyordu. "Tamam" dedim ve devam ettim "Ama dediğim gibi hayvanlar olursa kaçarım konuşmam" "Tamam tamam küçük hanım. Risk edemem onu!" Sonunda Berkay azck yaklaştı yanağıma bir öpücük kondurup eve girmemi bekledi. Yani anahtarı döndürdüm kapıyı açtım ve son kez Berkay'a bakıp eve girdim. Eve girer girmez bir ses duydum. Mutfaktan geliyordu. O tarafa yürürken tam kapıda birisine çarptım ve çığlık atmaya başladım. "Elif? Bebeğim rahat ol benim, Erdem" Şaşkınlıkla ışığı açtım ve önbe çikolatam duruyordu. "Bitteriiiiiiim! Senin ne işin var burda?" deyip üstüne atladım ve sarıldım. "Daha bir gün geçmedi gideli özledim seni bebeğim" Yanağımdan öptüğünde bende yanağını öptüm. "Salaksın abi yağğğğ" "Niye canım özledim ve gel.."  Zil çalıyordu ve abimin koluna yapışıp kapıya doğru yürüdük. Kapıyı açtığımızda önümüzde komik bir halde Berkay duruyordu....

Vote ve yorum?? Sizi seviyorum:** <33