Ozone Amiss

Chapter 4 : Vision

                                                                                        CYNTHIA

Kanina pa kumakatok si Karina sa pinto ng clinic ngunit wala namang nasagot. Kanina pa ito natataranta mula ng sabihin ko ang tungkol kay Edmund.

"Come on, Angelo!", bulong ni Karina. "Maybe nobody's home?", sabi ko sa kanya. Come think of it, magsasampung minuto na kaming nandito sa labas pero wala pa ring nasagot.

"May I help you?",

Nilingon namin ni Karina ang pinanggalingan ng boses. It's Angelo na naka-akbay kay Edmund. "Uh, sorry. Nag-aya kasi itong si Edmund na kumain", sabi niya sabay kamot sa batok. Agad naman nila kaming pinapasok sa loob para doon na lang mag-usap.

"I will repeat, may I help you with anything?", tanong ni Angelo habang inaayos ang kanyang mga kagamitang medikal. "We're not sick", sabi ko sa kanya.

"Sa tingin ko, Edmund had a vision", sabi ni Karina. What? What kind of vision? What did he see? Mukhang alam naman ni Angelo ang tinutukoy ni Karina.

Nilapitan naman ni Angelo si Edmund at lumuhod sa harap nito. Hinawakan niya ito sa balikat. "Mund, what did you see?", tanong nito sa kanya. Little Edmund started trembling in fear. This time, si Karina naman ang lumapit sa kanya. "Gusto mo ako na lang ang magsabi sa kanila?", sabi nito kay Edmund.

He gave us a nod. Pinaupo ni Angelo si Elreese sa isa sa mga kama sa clinic. "Relax ka lang, Mund. Everything will be alright", pag-aalo ni Angelo kay Edmund. "Karina, do your thing", sabi nito Karina.

Hinawi muli ni Karina ang buhok niya. Her Eye of Mind has opened. Hinawakan niya si Edmund sa ulo at yumuko. The little boy just hugged his fox plushie, silently hoping that everything is okay.

"What's happening", bulong ko kay Angelo na katabi ko lang. "She's reading Edmund's memories. Kapag hindi kayang magkuwento ni Edmund tungkol sa mga vision niya, si Karina na ang bumabasa para sa amin. She acts like an interpreter", paliwanag naman niya.

"What visions exactly?", muli kong tanong. "Oh, right. Hindi ka nga pala aware sa mga nangyayari." He cleared his throat saka muli nagsalita. "Edmund has the Eyes of Time. He can see what happened in the past or what will happen in the future. Paminsan-minsan, hindi maganda ang nga nakikita niya which leaves him traumatized."

"But you can't blame him being scared?", sabi ko sa kanya. "Of course. Such visions is too much for an eight year-old boy who loves sweets and his fox stuffed toy", sabi ni Angelo. I can see tears in his eyes. "H-He shouldn't be h-here."

Tinapik ko ang likod niya. I guess he can't help it but cry. Maging ako ay naawa kay Edmund. Napatingin ako kay Karina. Nag-angat na siya ng tingin at inalis na niya ang mga kamay niya sa ulo ni Edmund.  Lumingon siya sa'min and she gave us a very worrying look.

"What did you see?", tanong ni Angelo. Mukhang tumahan na ito. "It's about Lionel and Inoichi", she said. "What about them?", tanong ko. "They've been injured while inside the labyrinth", sabi niya. "Very badly."

"I guess O3 Lab made improvements on the traps inside the labyrinth", sabi ni Angelo while holding his chin. "That does make sense", singit ko. "If what you claim is true, mahihirapn si Lionel i-distinguish ang mga traps kahit na sabihin pa nating kabisado na niya ang daan."

"No." Napatingin kami kay Edmund na bigla na lamang nagsalita. "Those traps did nothing." Nagtaka kaming lahat sa sinabi niya. "What did you mean? Sinasabi mo bang hindi traps ang dahilan ng pagkapahamak nila?", naguguluhang tanong ni Karina.