gidersen yıkılır bu kent | sekai

6: yeniden yaşamaya başlamak kolay mıydı?

Şimdi elinden tuttuğun çocukluğunu yeniden büyütme zamanıdır. Bu kervana diri diri gömülen kız çocukları da katılacaktır muhakkak. Ve muhakkak hüzündiz çiçekleri de nilüfer gibi yağmuru görecektir.

6 // yeniden yaşamaya başlamak kolay mıydı?

"Baba! Tekneyi sağa doğru çevir!"

"Neden oğlum, ne gördün orada?"

"Bilmiyorum baba orada birisi var. Tekneyi sağa doğru çevir baba çabuk!"

.
.
.

"Ne diyorsun, ölmüş mü!?"

"Bilmiyorum hastaneye gitmek gerek çabuk!"

.
.
.

"Yaşıyor mudur sence?"

"Belli, birkaç saattir suda. Yazık, ne hale gelmiş. Dua et oğlum, onun için dua et."

.
.
.

"Ne zaman uyanacak? Hiç uyanamayacak mı?"

"Çok yazık."

.
.
.

Düzlükte yürümeye devam ederken evimizi görmemle adımlarımı hızlandırdım. İşte, işte sonunda gelmiştim. Evime, yuvama gelmiştim.

Daha fazla dayanamayıp koşmaya başladım. Eve birkaç adımım kalmıştı fakat sanki kilometreler koşuyordum. Evin kapısına yaklaştığım an görmediğim bir taşa takılıp düştüm. Acıyla yüzümü buruştururken avuçlarımdaki yanmayla gözlerimi avuçlarıma çevirdim. Avucum taşlardan kesilmiş ve kanamaya başlamıştı.

Ayağa kalkıp evin yanındaki çeşmeye ilerledim. Avuçlarımı anamın görmesini istemezdim, üzülürdü.

Çeşmenin önüne geldiğimde eğilip musluğu açtım. Akmaya başlayan suyun altına elimi uzatırken, avuçlarım yanmasına rağmen ovmaya başladım.

Avuçlarımı suyla ovmama rağmen gitmeyen kana kaşlarımı çattım. Bir türlü çıkmıyordu. O kadar derin ovmaya başlamıştım ki tırnaklarım, taşların çizdiği avucumu daha da kanatmaya başlamıştı. Ben kanımı temizlemeye çalıştığım sıra yanımda hissettiğim bedenle kafamı kaldırdım ve anamı gördüm. Anamı görmeme sevinemezken, çatık kaşlarımla anama bakıp avuçlarımı gösterdim.

"Anne neden gitmiyor bu kan?"

Anam sessiz kalıp soruma cevap vermezken, yüzümü izlemeye devam etti.

Ben annemin neden bana cevap vermediğini anlamazken bakışlarımı annemden çekip avuçlarıma baktım. Karşıma çıkan şeyle gözlerim kocaman açılırken kafayı yediğimi düşündüm. Kan, her yer kandı. Bu kadar kan avuçlarımdan çıkamazdı. Gözlerim, avucuma kanları dolduran kaynağa doğru çevrilirken çeşmeden su yerine kıpkırmızı akan kanı gördüm. Çeşmeden oluk oluk kan akıyordu, ellerim kan içindeydi.