Μαθήματα Ηδονής [Reupload]

Με καυλώνεις

Ξύπνησα και ο Τζέις είχε φύγει από το δωμάτιο. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είχε μείνει δίπλα στο κρεβάτι με ένα σημείωμα που έγραφε "Κατάλαβα, περαστικά σου." με μαύρα καλλιτεχνικα γράμματα.
Σηκώθηκα αργά στερεώνοντας το σώμα μου στο κρεβάτι. Φόρεσα τα αθλητικά παπούτσια που είχαν αφήσει δίπλα στο κρεβάτι και πήγα στο δωμάτιο μου. Κανένας δεν βρισκόταν στους διαδρόμους έτσι υπέθεσα ότι δεν θα ήταν καν έξι το πρωί.
Έφτασα έξω από την πόρτα του δωματίου μου και πήγα να ανοίξω. Κλειδωμένη. Έψαξα στις τσέπες μου για το κλειδί, τίποτα. Κοίταξα την διπλανή πόρτα. Να το έκανα; Μάζεψα το θάρρος για εμφανιστώ στην κατάσταση που βρισκόμουν. Χτύπησα την πόρτα διστακτικά μία φορά και μετά άλλη μία φορά με περισσότερη δύναμη.

Αμέσως άκουσα βήματα από μέσα που με γοργό ρυθμό έφτασαν στην πόρτα. Η πόρτα άνοιξε απότομα και ο Ίθαν εμφανίστηκε πίσω από την πόρτα φορώντας μία καρό πιτζάμα για παντελόνι και ένα αμάνικο άσπρο φανελάκι από πάνω.
Το ανήσυχο βλέμμα του μετατράπηκε σε ένα σοβαρό, νευριασμένο βλέμμα.

"Έγινε κάτι;" με ρώτησε με βαριά φωνή κοιτάζοντας με από την κορυφή έως τα νύχια.

"Κλείστηκα έξω από το δωμάτιο." Του απάντησε σχεδόν ψυθιριστά.

"Μπες μέσα" μου είπε και άνοιξε περισσότερο την πόρτα. Μπήκα μέσα και εκείνος έκλεισε την πόρτα πίσω μου.

"Σε ξύπνησα;" τον ρώτησα.

"Όχι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ." έκατσε στο κρεβάτι του και με κοίταξε εξεταστικά.

"Αϋπνίες;" έκατσα απέναντι του, στην καρέκλα του γραφείου του και κοίταξα τα χαρτιά που ήταν απλωμένα πάνω σε αυτό.

"Νεύρα λέγονται." Απάντησε καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι. "Τι γίνεται με τον Τζέις, όλα καλά, σε περιποιηθήκε ωραία;" με ρώτησε όταν έφτασε μπροστά μου κοιτάζοντας με στα μάτια.

Ανατρίχιασα όταν το χέρι του ακούμπησε το πρόσωπο μου.

"Απάντα μου." Η φωνή του ακουγόταν τσιτωμένη, αλλά η έκφραση του ήταν σοβαρή. Σήκωσε το πρόσωπο μου για να τον κοιτάξω στα μάτια και επανέλαβε τη φράση του.

"Ζηλέψαμε;" τον ρώτησα γελώντας.

"Όχι βέβαια." άφησε απότομα το πρόσωπο μου και απομακρύνθηκε από εμένα. Γύρισε την πλάτη του και έσφιξε την γροθιά του.

Σηκώθηκα από την καρέκλα και τον πλησίασα. "Ζήλεψες." είπα καταφατικά αυτή τη φορά.

"Είπα όχι γαμώτο." γύρισε απότομα προς την πλευρά μου, με τράβηξε από την μέση και με έφερε κοντά του. "Είσαι δικιά μου και το ξέρω." είπε ψιθυριστά.

"Και είσαι σίγουρος για αυτό;" είπα με πονηρό χαμόγελο. Ήξερα πως θα μετάνιωνα τα λόγια μου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στην ιδέα της αντίδρασης του.

"Τι είπες;" σήκωσε το ένα του φρύδι και έσφιξε την μέση μου με αποτέλεσμα πονέσω.

Με έπιασε από το πρόσωπο και με έσπρωξε προς τα πίσω κάνοντας με να πισωπατήσω. Προσπάθησα να τον κάνω να με αφήσει σπρώχνοντας το χέρι του, αλλά δεν είχα κάποια επιτυχία με αυτό. Έριξε το σώμα μου στο κρεβάτι, έπεσε από πάνω μου και με φίλησε βίαια, δαγκώνοντας το χείλος μου και πιέζοντας το στήθος μου, χουφτώνοντας το και τραβώντας το ελαφρά. Μου έβγαλε την μπλούζα και την πέταξε στο πάτωμα. Τράβηξε το σουτιέν μου απότομα με αποτέλεσμα να σπάσει το κούμπωμα στο πίσω μέρος του και το πέταξε μαζί με την μπλούζα.

Σηκώθηκε τραβώντας με και βάζοντας με όρθια να στερεώσω τα χέρια μου πάνω στο κρεβάτι. Η πληγή στο κεφάλι μου με πονούσε και ζαλιζόμουν καθώς ο Ίθαν με μετέφερε απότομα και χωρίς καμία προειδοποίηση. Προσπαθούσα να αγνοήσω τον πόνο, αλλά ήταν ανυπόφορος. Άφησε ένα βογκητό πόνου και ακούμπησα το χτύπημα ελαφρά με την παλάμη μου.

"Μην ανησυχείς μωρό μου, θα σε κάνω να ξεχάσεις κάθε πόνο." είπε ο Ίθαν καθώς κατέβαζε το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχο. Με χτύπησε στον κώλο και κατέβασε το παντελόνι του αμέσως μετά.

"Ίθαν, μήπως να το αφήσουμε καλύτερα;" τον ρώτησα, αλλά η προσπάθεια μου ήταν μάταιη. Μπήκε μέσα μου με δύναμη και για λίγα δευτερόλεπτα έμεινε στάσιμος μέσα μου.

"Θες να με αφήσεις ανικανοποίητο;" ξεκίνησε να κάνει ελαφρές κινήσεις και να μπαινοβγαίνει μέσα μου με αργό και αισθησιακό ρυθμό. Άφησα ελεύθερο ένα βογκητό που έπνιγε το λαιμό μου όταν οι κινήσεις του έγιναν πιο γρήγορες. "Με καυλώνεις τόσο όταν βογκάς, συνέχισε." με πρόσταξε με βαριά φωνή καθώς συνέχιζε να αυξάνει την ταχύτητα του. Δεν έβγαλα κανέναν ήχο.

Βγήκε από μέσα μου απότομα και με πέταξε στο κρεβάτι ανάσκελα. Έβγαλε τελείως το παντελόνι του και έσκυψε από πάνω μου. Άνοιξε τα πόδια μου όσο περισσότερο μπορούσε και μπήκε ανάμεσα τους και αμέσως μετά πάλι μέσα μου. "Βόγκηξε μωρό μου, αναστέναξε για εμένα." Συνέχισε με μανία να μπαίνει και να βγαίνει μέσα μου κοιτάζοντας με στα μάτια. Άφησα έναν μεγάλο αναστεναγμό και τα βογκητά μου ελεύθερα, καθώς το ζητούσε ο ίδιος με τόσο μεγάλη επιμονή. "Θα σε γαμήσω όπως δεν σε έχει γαμήσει κανείς." είπε σχεδόν ανακουφισμένος από τον ήχο των αναστεναγμών μου.

Χωρίς να σταματήσει, τράβηξε με το χέρι του ένα μαύρο κουτί δίπλα από το μαξιλάρι του και το έφερε πιο κοντά μας. Το άνοιξε γρήγορα και έβγαλε από μέσα ένα μαύρο μαντίλι και μία μαύρη γραβάτα. "Δώσε μου τα χέρια σου." είπε και έκανα ακριβώς όπως με πρόσταξε. "Δεν ήξερα πως θα εξελισσόταν η βραδιά και δεν πρόλαβα να αγοράσω τις χειροπέδες." γέλασα με το σχόλιο του και τον παρακολούθησα να δένει τα χέρια μου και να τα αφήνει να ακουμπούν πάνω από το κεφάλι μου. Έπειτα πήρε το μαντίλι και το έδεσε με γρήγορες κινήσεις μπροστά από τα μάτια μου. Με την παλάμη του χάιδεψε το μάγουλο μου, έπειτα τον λαιμό μου και συνέχισε στο στήθος, την κοιλιά μου και τέλος στους γοφούς στους οποίους έμεινε λίγο παραπάνω για να τους χουφτώσει και να δώσει ελαφρά χαστούκια.

"Σε θέλω." ψέλλισε καθώς έμπαινε πάλι μέσα μου με δύναμη. Απόψε ήταν πιο αισθησιακός, πιο αποφασιστικός για εμάς. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Το σώμα μου είχε μουδιάσει από τα υγρά του φιλιά και τα χάδια του. Ρουφούσε το δέρμα του λαιμού μου με πάθος και άφηνε μικρά φιλιά κατά μήκος του στήθους και έπειτα της ραχοκοκαλιάς μου.

Όταν με είχε σκυμμένη μπροστά του κρατούσε με δύναμη την μέση μου, σαν να μην ήθελε να φύγω. Με έπαιρνε αγκαλιά, να κάθομαι πάνω του και παρόλο που με πηδούσε άγρια και με ελάχιστο συναίσθημα, η αγκαλιά του με έκανε να νιώθω ότι αυτό ήταν κάτι παραπάνω.

Ακούγοντας το δικό του βογκητό καθώς τελείωνε μέσα μου και εγώ του γρατζουνούσα την πλάτη του με τα νύχια μου, ένιωσα ένα μεγάλο κύμα ευχαρίστησης να με διαπερνά αφού καταλάβαινα την ανακούφιση που είχε λάβει αυτός από εμένα.

Αφού τα πόδια μου σταμάτησαν να τρέμουν και η ανάσα μου ήρθε στους αρχικούς της ρυθμούς σηκώθηκα από το κρεβάτι και ντύθηκα γρήγορα φορώντας όποιο ρούχο είχε επιζήσει από την "επίθεση" του Ίθαν. Έκανα να πλησιάσω την πόρτα για να φύγω αλλά η φωνή του Ίθαν με έκανε να σταματήσω πριν την ανοίξω.

"Που θα πας χωρίς τα κλειδιά σου;" με ρώτησε γελώντας.

"Δεν ξέρω, ίσως να πάω να πάρω ένα αντικλείδι;" χαμογέλασα ντροπαλά και εκείνος προσπάθησε να κρύψει το γέλιο του με ένα μικρό χαχανητό. "Τι είναι πάλι;" τον ρώτησα προσποιούμενη την εκνευρισμένη.

"Όλοι κοιμούνται μωρό μου, μην το ψάχνεις." ήρθε μπροστά μου και με πήρε αγκαλιά.

"Αν πας να μου φέρεις εσύ ένα κλειδί; Μου το χρωστάς μετά από όλο αυτό." του είπα χαρίζοντας του ένα μεγάλο λαμπερό χαμόγελο.

"Το λες σαν να μην σου άρεσε. Η έκφραση σου άλλα έδειχνε, το ίδιο και το βρεγμένο μου κρεβάτι." απάντησε σηκώνοντας το φρύδι ειρωνικά.

"Και ερειστικός λοιπόν, το σημειώνω." απάντησα με μισάνοιχτα μάτια. "Άντε πήγαινε να φέρεις ένα αντικλείδι τώρα, για να μην κυκλοφορώ όλη μέρα χωρίς σουτιέν."

"Όπως επιθυμείτε κυρία μου." έκανε πως υποκλίνεται και βγήκε από το δωμάτιο.