Μαθήματα Ηδονής [Reupload]

Δικοί μου.

Μπήκα στο κτήριο με ταχύ βήμα. Είχα αργήσει αλλά η ομιλία του διευθυντή συνεχιζόταν στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κολεγίου. Δυστυχώς δεν είχα γλυτώσει αυτό το δράμα. Μπήκα στην αίθουσα διστακτικά. Αθόρυβα άφησα την βαλίτσα μου στην στοίβα με τις άλλες, προσεκτικά για να μην καταπλακωθεί. Στο τέλος της αίθουσας εντόπισα την Ρεβέκκα. Κατευθύνθηκα προς εκείνη περνώντας διακριτικά ανάμεσα από τους όρθιους γονείς, ενώ η ομιλία συνεχιζόταν κανονικά.

"Δεσποινίς Παπαναστασίου, μας τιμά η παρουσία σας." είπε ο διευθυντής ειρωνικά διακόπτοντας τον λόγο του. Νευρίασα, καθώς δεν έχει κανένα δικαίωμα να μου μιλάει έτσι, σε μένα, και να με ρεζιλεύει μπροστά σε όλο το σχολείο, παρόλα αυτά προτίμησα να μην απαντήσω και απλά έκατσα στην θέση που μου είχε κρατήσει η Ρεβέκκα, καθώς ήταν αναμενόμενο το ότι θα αργήσω.

"Ποιος είναι αυτός;" την ρώτησα όταν έφτασα δίπλα της.

"Καλημέρα και σε εσένα. Ο καινούργιος διευθυντής. Κούκλος δεν είναι;" μου είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.

"Καλός είναι, αλλά λίγο νέος για διευθυντής." είπα κοιτάζοντας τον ύποπτα.

"Είναι ο γιος του ιδιοκτήτη του σχολείου." μου απάντησε και όλα ξεκίνησαν να είναι λογικά.

Τον περιεργάστηκα καθώς μιλούσε στους γονείς για τις λειτουργίες του σχολείου. Ήταν άντρας, πανέμορφος θα έλεγα. Είχε πλάτες, κάτι που ήταν απίστευτα γοητευτικό. Ξανθός με μούσι, γαλανά μάτια και γωνίες στο πρόσωπο. Τα χείλη του ήταν εξαίσια και το βλέμμα του σε καθήλωνε. Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μπλε σκούρο σακάκι. Δεν φορούσε γραβάτα κι τα δύο πρώτα κουμπιά του πουκαμίσου ήταν ανοιχτά. Κόλαση ο νέος διευθυντής, αχώνευτος αλλά κόλαση.

"Το ονοματάκι του;" ρώτησα την κολλητή μου χωρίς να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

"Ίθαν Γουέρτ, τριανταενός ετών. Διδάσκει βιολογία στο Κολέγιο Γουερτ, αποφοίτησε από αυτό, κατέχει διδακτορικό στην μοριακή βιολογία και γενετική. Το αγαπημένο του χρώμα είναι το ανοιχτόχρωμο γκρι και πράσινο. Του αρέσει ιδιαίτερα το μπάσκετ και από ότι έχω μάθει είναι τελειομανής."

"Και πότε τα συγκέντρωσες όλα αυτά;" γέλασα κοιτάζοντας την κολλητή μου.

"Δεν χρειάστηκα πολύ. Μέσα σε μία ωρίτσα τα συγκέντρωσα όλα." μου έκλεισε το μάτι και μου έδωσε το ροζ τετράδιο που τόσα χρόνια είχαμε. "Έσκισα τις παλιές σελίδες. Έχω προσθέσει άλλες."