Ailesi için okuldan atılmayı göze alan bir kız Hogwarts'a adapte olabilecek midir? Yoksa geçmişi yakasını bırakmayacak mıdır?
.
Sirius Black'in fanfic yazmaya aklındakiler izin vermiyor.
Bir bakın derim.
~Her zamanki halim.
Not:
İlk bölümlere ta...
Yazarınızın morali biraz bozuk. Yorumlarınızı bekliyorum hâlâ. Beklemekteyim. Cideen kendi düşüncelerinizi bekliyorum güldürün şu yazarınızı. :d
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gideceğimi mi sandın küçük tilki?"
Aradan bir dakika geçmemişken o alaylı sesi duydum. Ve gerçekten, alay dolu olduğu için sevindim. Şimdi küs falan hiç uğraşamazdım. Bu arada lakabımı sevmiştim.
İstemsizce göğe bakarken sırıtmıştım.
Aslında hiçbir şey yoktu ortada. Ama vardı. Buraya alışmıştım, garip bir şekilde. Sabah kalktığımda yeşil ormanı görmeyince, iksir dersinde kopya vermeyince, -duvarın üstünde oturup- Profesör Sarah'ın bizi yakalamasına rağmen hâlâ oturmaya devam etmeyince alışmam kolay olmuştu. Alışmıştım ama orayı unutmam mümkün değildi. Bir an aklıma dolan anılarımız beni hüzünlendirmişti. Canım çok sıkılmıştı ve bende nereye gidersem onları daha çok hatırlarım diye düşünüp Astronomi Kulesine gelmiştim.
Yanıma gelince bana baktığını hissettim ama ona dönmedim.
"Ne düşünüyorsun tepki ver." ona döndüm ve yüzünü inceledim. Sonra geri göğe döndüm.
"Biliyorum Bel çok yakışıklıyım, çok karizmatiğim, mükemmelim, bakmadan duramıyorsunuz-"
"Ne dedin?" Bana Bel demişti.
"Çok yakışıklıyım, çok karizmatiğim-"
"Heyy en önce!"
"Biliyorum." dedi ve sırıttı benimle oynuyordu salak.
"Ondan sonra." dedim dişlerimin arasından.
"Çok." dedi daha da sırıtıp.
Omzuna yumruk attım hafifçe. "Hey." dedi ve tekrar sırıttı. "Yavaş ol Bel'ciğim."
"Şerefsizlik yapma o zaman Siri'ciğim."
Yüzündeki sırıtışı bozulmadan biraz daha ciddileşti. Ne kadar ciddileşebilirse (!).
"Niye buraya geldin birden?" gözlerimi ona çevirip, grilerinin içine bakınca alaylı ifadesi kayboldu, yüzü düz bir hal aldı.
"Şu an zihinefend yapmayı çok isterdim." dedim ona bakıp. Alaylı ifadesini geri takındı. Sırıtıp kafasını sallarken yüzüne düşen bir tutam saçını geriye aldı. Uf yakışıklı gözüküyordu...
"Ne düşündüğünü biliyorum desem."
Çünkü bende annemin öldüğü haberini aldığım gün böyle geziyordum.
"Nereden biliyorsun? Nereden bilebilirsin?"
Kaşlarım çatıldı. "O kadar emin olma." elbette Black'leri biliyordum.
