Tvရှေ့မှာမုန့်ထုပ်တွေကိုတစ်ထုပ်ပီးတစ်ထုပ်ဖောက်စားနေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကိုရိပေါ်ကြည့်နေလေသည်။
"ကလေး မအိပ်သေးဘူးလား"
"ဟင့်အင်း ကလေးမအိပ်ချင်သေးပါဘူး ကိုကိုသွားအိပ်ချင်အိပ်တော့လေနော်"
"ဟင့်အင်း ကိုကိုက ကလေးအိပ်မှအိပ်မှာ"
ရိပေါ် ပြောနေရင်းနဲ့ရှောင်ကျန့်ရဲ့ အနားကိုတိုးသွားကာ ရှောင်ကျန့်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်လေသည်။
"ကိုကို လွှတ်အုံးလေ ကလေးမုန့်စားရတာအဆင်မပြေဘူး"
"ကလေးကလဲ ကိုကိုလဲစားချင်တာပေါ့ ကိုကိုစားချင်တာကျတော့ကလေးကမကျွေးဘူး😒"
"အော် ကိုကိုကလဲလေ ကိုကို့ကိုကျွန်တော်ခုနလေးတင်ဘဲကျွေးတယ်လေဗျာ သူ့ဘာသာသူမစားဘဲနဲ့😏"
နှုတ်ခမ်းလေးထော်ထော်ပီးသူ့ရင်ခွင်ထဲကနေခေါင်းမော့ကြည့်ကာ ရန်ပြန်တွေ့နေတဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုကြည့်ကာ ရိပေါ်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရှောင်ကျန့်ရဲ့မေးဖျားလေးကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်လေတော့သည်။
ရှောင်ကျန့်ကတော့ရုတ်တရပ် အနမ်းခံလိုက်ရတော့ကြောင်သွားလေသည်။နောက်မှသူလဲသတိပြန်ဝင်လာကာရိပေါ့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းလိုက်ကာ
"ဘာလုပ်တာလဲကိုကို"
"ကလေးကိုနမ်းတာလေ ကိုကိုကလေးကိုချစ်ချင်နေပီ"
ရိပေါ်ပြောနေရင်းနဲ့လက်ကရှောင်ကျန့်ရဲ့အင်္ကျီလေးအတွင်းကိုလျှိုဝင်သွားလေသည်။ပီးနောက် ရှောင်ကျန့်ရဲ့ချယ်ရီသီးလေးကိုပွတ်ချေပေးနေလေသည်။
"အာ့ ကိုကိုမလုပ်ပါနဲ့"
ရိပေါ်လဲရှောင်ကျန့်ရဲ့မျက်နှာကိုအနီးကပ်စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ
"ကိုကိုမရတော့ဘူး အရမ်းလိုချင်နေပီ"
"ကိုကို့ကိုပြောထားတယ်လေ ဒီညမရပါဘူးလို့ ကျွန်တော်ပင်ပန်းနေပါတယ်ဆိုမှ"
"ကလေးကိုပင်ပန်းနေတာတွေပျောက်ပီး နိဗ္ဗာန်ကို ကိုကိုနဲ့အတူတူခေါ်သွားမလို့လေ"
