ရိပေါ်မိုးလင်းလို့အိပ်ယာနိုးတော့ ရှောင်ကျန့်ကသူ့အနားမှာရှိမနေတာကြောင့် စိတ်ပူကာ အိမ်ထဲမှာအော်ခေါ်နေလေတော့သည်။
"ကလေး ကလေး "
"ကလေးဒီမှာကိုကို"
မီးဖိုခန်းထဲကနေထွက်ပေါ်လာတဲ့သူ့ကလေးရဲ့အသံကြောင့် ရိပေါ်မီးဖိုချောင်ထဲကိုဝင်သွားလေသည်။
သူ့ကလေးကတော့ မနက်စာစားရန်အတွက်ပြင်ဆင်နေလေရဲ့။ရိပေါ်လဲရှောင်ကျန့်ဘေးနားမှာသွားရပ်လိုက်ကာ
"ကလေး ဘာလို့အစောကြီးထပီးပြင်ဆင်နေရတာလဲ ကိုကိုတောင်မနိုးသေးတာကို"
"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းစောစောနိုးလို့ထပြင်နေတာပါ"
တကယ်တော့ ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်သူ့ကိုပို့ထားတဲ့Roseရဲ့Messageမြင်ပီးကတည်းက ပြန်အိပ်မရတော့တာဖြစ်သည်။
သူထိုအချိန်မှစ၍မနက်စာမပြင်ခင်အထိဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာကိုစဥ်းစားနေလေသည်။
"ကိုကို"
"ဗျာ"
ရှောင်ကျန့် မနက်စာပြင်နေရင်းနဲ့ရိပေါ့်ရင်ခွင်ထဲကိုတိုးဝင်ကာ ခေါ်လိုက်လေသည်။
"ကိုကို ကလေးကိုမထားခဲ့ဘူးမလားဟင်🥺"
သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းလေးပြန်မော့ကာ မေးလာတဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့နဖူးလေးကိုရိပေါ်နမ်းလိုက်ကာ
"ကိုကိုက ကလေးကိုဘာလို့ထားခဲ့ရမှာလဲ မထားခဲ့ပါဘူးကွာ"
"ကိုကိုကတိပေးလား"
"ပေးပါတယ်ဗျာ ပေးပါတယ် ဟုတ်ပီလား"
"အင်း ဒီလောက်ဆိုရပါပီ ကလေးမနက်စာ
ဆက်ပီးပြင်လိုက်အုံးမယ်နော် ကိုကိုရေမချိုးရသေးဘူးမလား သွားချိုးတော့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ခုဘဲသွားချိုးလိုက်ပါ့မယ်"
ရိပေါ်လဲရေချိုးပီးပြင်ဆင်ကာ ရှောင်ကျန့်နဲ့အတူတူမနက်စာစားလိုက်ကြလေသည်။ပီးနောက်
"ကလေး ကိုကိုအလုပ်သွားအုံးမယ်နော်"
"ဟုတ်ကိုကို မသွားခင်အာဘွားယူသွားအုံး😚"
