ရိေပၚမိုးလင္းလို႔အိပ္ယာနိုးေတာ့ ေရွာင္က်န့္ကသူ႕အနားမွာရွိမေနတာေၾကာင့္ စိတ္ပူကာ အိမ္ထဲမွာေအာ္ေခၚေနေလေတာ့သည္။
"ကေလး ကေလး "
"ကေလးဒီမွာကိုကို"
မီးဖိုခန္းထဲကေနထြက္ေပၚလာတဲ့သူ႕ကေလးရဲ႕အသံေၾကာင့္ ရိေပၚမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကိုဝင္သြားေလသည္။
သူ႕ကေလးကေတာ့ မနက္စာစားရန္အတြက္ျပင္ဆင္ေနေလရဲ႕။ရိေပၚလဲေရွာင္က်န့္ေဘးနားမွာသြားရပ္လိုက္ကာ
"ကေလး ဘာလို႔အေစာႀကီးထပီးျပင္ဆင္ေနရတာလဲ ကိုကိုေတာင္မနိုးေသးတာကို"
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းေစာေစာနိုးလို႔ထျပင္ေနတာပါ"
တကယ္ေတာ့ ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္သူ႕ကိုပို႔ထားတဲ့Roseရဲ႕Messageျမင္ပီးကတည္းက ျပန္အိပ္မရေတာ့တာျဖစ္သည္။
သူထိုအခ်ိန္မွစ၍မနက္စာမျပင္ခင္အထိဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကိုစဥ္းစားေနေလသည္။
"ကိုကို"
"ဗ်ာ"
ေရွာင္က်န့္ မနက္စာျပင္ေနရင္းနဲ႕ရိေပၚ့ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးဝင္ကာ ေခၚလိုက္ေလသည္။
"ကိုကို ကေလးကိုမထားခဲ့ဘူးမလားဟင္🥺"
သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းေလးျပန္ေမာ့ကာ ေမးလာတဲ့ ေရွာင္က်န့္ရဲ႕နဖူးေလးကိုရိေပၚနမ္းလိုက္ကာ
"ကိုကိုက ကေလးကိုဘာလို႔ထားခဲ့ရမွာလဲ မထားခဲ့ပါဘူးကြာ"
"ကိုကိုကတိေပးလား"
"ေပးပါတယ္ဗ်ာ ေပးပါတယ္ ဟုတ္ပီလား"
"အင္း ဒီေလာက္ဆိုရပါပီ ကေလးမနက္စာ
ဆက္ပီးျပင္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္ ကိုကိုေရမခ်ိဳးရေသးဘူးမလား သြားခ်ိဳးေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ် ခုဘဲသြားခ်ိဳးလိုက္ပါ့မယ္"
ရိေပၚလဲေရခ်ိဳးပီးျပင္ဆင္ကာ ေရွာင္က်န့္နဲ႕အတူတူမနက္စာစားလိုက္ၾကေလသည္။ပီးေနာက္
"ကေလး ကိုကိုအလုပ္သြားအုံးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကိုကို မသြားခင္အာဘြားယူသြားအုံး😚"
