68°

4. Bölüm(Camel- Mystic Queen♬♪)

" Neredeydin?" diye sordu annem saçlarını tararken. Dış kapıyı kapattım ve ayakkabılarımı ayakkabılığa yerleştirdim.
"Serayla birlikteydim." dedim ifadesizce. Odama doğru giderken annem kolumu serçte tuttu.
"Seray bir saat önce sana ulaşamadığı için beni aradı" dedi annem kaşlarını kaldırarak. Cebimden telefonumu gelen aramalara bakmak için çıkarttım ama şarjımın bittiğini fark ettim.
"Şarjım bitmiş." dedim annemin gözlerine bakarak.
"Neredeydin?" dedi annem tekrar. "Bana anlatmalısın." diye ekledi. Çantamı yere bırakıp salona geçtim. Yalan söylemek istemiyordum ama bu olayı eğer anneme anlatırsam aklını kaçırırdı. Yalan söylemem gerekiyordu ve mantıklı bir şey düşünmem gerekiyordu.
" Benn..." dedim düşünürken.
" Buğra hocayla birlikteydim" dedim hızla. Annem tek kaşını kaldırdı.
" Ne yapıyordun?" diye sordu şaşkınca. Oturduğum koltuğa yaslandım ve derin bir nefes verdim.
"Derste aldığım notları istemişti." dedim tereddütle. Annem anlamışçasına kafasını salladı. Çok çabuk ikna olmuşa benziyordu. Anneme yapmacık bir gülümseme gönderdim. Annem gülümsememe karşılık verdikten sonra odadan çıktı.  Çıkar çıkmaz derin bir nefes bıraktım. Telefonumu hemen şarja takıp açtım. Seray'ın beni neden aradığını ve Furkan'la konuşacaktım.  Olanları birine anlatmam gerekiyordu. 

Telefon açılır açılmaz Seraya mesaj attım.
"Neden aradın?"  Ardından Furkan'a yazdım. Zaten Emre ile arkadaş olduğu için öğrenecekti.
"Konuşabilir miyiz?" Diye yazdıktan sonra beklemeye başladım. Kafamı yavaşça yastığıma koydum ve duvarımda ki Johnny Depp'in Karayip Korsanlarında ki hali olan posterini izlemeye başladım.
"Ah ne yapacağım ben Johnny?" Dedim kendi kendime.

Telefonumdan bildirim gelir gelmez masamın üzerinden aldım ve gelen mesaja baktım.  Seray' dandı.
" Pek önemli değil, cebinde çakmağım kalmış diyecektim." Seray'ın mesajı üzerine göz devirdim ve cevap vermedim. Gerçekten bu kadar saçma bir şey için annem öğrenmişti konuyu. O sırada Furkan da mesaj attı.
"Tabi" demişti. Onunla nasıl konuşacaktım. Telefonda olmazdı.
"Bize gelebilir misin? Diye yazdım. Yüz yüze konuşmamız gerekiyordu.
"Geliyorum" diye mesaj geldi Furkan'dan. Ondan bu sabah nefret ediyordum. Ama bir gün bile olmadan her şey değişmişti benim için. Gerçekten de sandığım kadar kötü biri değildi. En azından Emre kadar olmadığını biliyordum. 

" Anne!" dedim kafamı odamın kapısından uzatırken. 
'Hıı?' diye bir ses geldi mutfaktan.  "Birazdan bir arkadaşım burada olacak." diye seslendim anneme. Annem odamın kapısının önüne kadar geldi.
"Hangi arkadaşın?" diye sordu merakla.  

"Furkan." dedim annemin gözlerinin içine bıkmış bir tavırla bakarak. Artık yaptığım her şeyi sorgulamasına tahammül edemiyordum.  Anlamışçasına kafasını salladı ve bir şey demeden kapımın önünden ayrıldı. Furkan'ı tanıyordu. 9. sınıfta proje ödevleri için hep evimize gelirdi. Annesiyle de iyi anlaşırdı. Bir ara beraber gün toplantılarına gidiyorlardı. 

Telefonumu elime aldım ve özür borçlu olduğum Ege'yi aradım.  Telefon çalarken kendimi çok stresli hissettim. Onunla çalışmam gerekiyordu ve her seferinde erteliyordum. Telefon bir süre çaldıktan sonra açıldı ve Ege'nin sesini duydum. 

"Alo" dedim tereddütle.
"Arven?" dedi Ege ve ekledi.
" Bu senin numaran değil mi? Kusura bakma kaydetmemişim de." 
" Evet benim." dedim mahcup bir ifadeyle ve ayağımla yatağımın üstünde duran pikemi dağıtırken. 
"Eğer proje için aradıysan dert etme. Acelemiz yok. Haftaya da yapabiliriz." dedi Ege sevecen bir tavırla. 
"Hayır, sorun değil benim için yarın başlayabiliriz." dedim bende olabildiğimce sevecen bir ifadeyle. 
"Peki o zaman. Yarın 3. katta ki laboratuvar' da buluşabiliriz?" diye ekledi Ege. Kafamla onayladım. Sonra onun bunu göremeyeceği aklıma geldi.
"Anlaştık." dedim hızla.  
"Peki o zaman, yarın görüşürüz." dedi Ege.
"Görüşürüz" diye karşılık verdim ve telefonu kapatmasını bekledim. Uzun bir süre telefon kapanmadı en sonunda ben kapattım. Kendimi gülmekten alı koyamadım. Kısa bir telefon görüşmesiydi ama o kadar kötü geçmemişti. Normalde telefonla konuşmayı beceremeyen biriydim çünkü.