ESKİ SEVGİLİ

•13•

Sakura yatağa uzanmış tavana bakıyordu. Kararı kesindi.

Buradan defolup gidecekti.

Uchihaların evine adımını attığı andan beri dengesini kaybetmişti. Aile dramlarının içine çekilmiş ve tuhaf bir şekilde onları umursamaya başlamıştı. Bunu kabul edemezdi. Kendini Sasuke'den uzaklaştırabilmesi ve artık onu  görmeyeceği fikrine alışması gerekiyordu. Artık Karin'in etrafında dolanıp durmayacaktı. Onun bu pazarlıktan nasıl kurtulmaya çalışacağı umurunda değildi, sözüne sadık kalması için elinden geleni yapacaktı. Ne olursa olsun ihtiyacı olan son şey kendinden başka birini isteyen bir adama kalbini kaptırmaktı.

Onu istemiyordu, değil mi?

Düşünceleri hızlanmıştı, yan dönüp homurdanmaya başladı. Neden kendinden şüphe etmeye başlıyordu? Onunla yatıp onu bünyesinden atma yönündeki ilk planı başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Henüz birlikte bir gece geçirmelerine rağmen şimdiden gereğinden fazla düşünüyordu onu. Ona bağlanırsa ne olacaktı? Aşka ve sürekliliğe dair tuhaf fikirlere kapılırsa? Elbette Sasuke onu birden çok kez orgazma ulaştırabilir, fiziksel olarak gerçekten de tatmin olmasını sağlayabilirdi.

Peki ama kalbi? Kalbi böyle bir darbeyi kaldırabilir miydi?

Hayır. İsteyen korkak desin, ama Sasuke geri döndüğünde derhal ilk uçakla evine dönecekti. Annesinin hastalandığını söyleyecekti. Ya da ailesinden birilerinin; mesela uzun süredir görmediği bir amcasının öldüğünü. Onu uzaklara götürecek olan her neyse, onu söyleyecekti işte.

Kapı çalındı. Hızla doğrulup oturdu. “Kim o?”

“Benim Sarigi. İçeri girebilir miyim?”

“Tabii.”

Genç kız hızla içeri girip yatağının yanına oturdu. Yüzündeki mutlu ifadeyi görmek Sakura'yı gülümsetmişti. Kısa bir süreliğine içinde bulunduğu ruh haline gülüp, içinin rahatladığını hissetti. Sarigi'nin makyajı daha usta bir biçimde yapılmış, kıyafetleri, genellikle giydiği bol pantolon ve tişörtlerin aksine vücut hatlarını biraz daha ortaya  çıkarmıştı. En azından ona bir şekilde yardımcı olabilmişti. Bir tek şeyi olsun eline yüzüne bulaştırmamayı başarmıştı.

“Akşamın nasıl geçti?” diye sordu Sakura. “Sen söylemeden söyleyeyim, güzel geçmiş olduğunu umuyorum. Dün bütün gece kuzenlerinle uğraştım ve hala kendimi toparlamaya çalışıyorum.”

Sarigi bir kahkaha patlatıp bacak bacak üstüne attı. Gözleri heyecanla ışıldıyordu. “Sakura, gerçekten muhteşemdi. Sierra’ya bayıldım! Harika biri. Ayrıca da büyüleyici. Erkekler de oldukça iyi ve kibarlardı. Kalabalık bir gruptu, o yüzden kendimi huzursuz hissetmedim ve ne oldu tahmin et: bana harika bir manken olabileceğimi söylediler!”

Sakura gülümsedi. “Kesinlikle öyle, ama yapmak istediğin şeyin bu olup olmadığından emin değilim Sarigi. Ben şahsen senin yüksekokulda eğitim görüp sanatla ilgilenerek daha mutlu olacağını düşünüyorum. Çok yeteneklisin.”

Sarigi'nin yanakları kızarmıştı. “Teşekkürler. Evet, bu muhtemel Sasuke'nin de, annemin de aklını kaçırmasına sebep olurdu. Yine de iyi bir manken olacağımı söylemeleri çok hoşuma gitti. Beni bir sonraki çekimlerine davet ettiler ve numaralarını aldım, mesajlaşıyoruz.”

‘Yeni arkadaşlar edinmene çok sevindim.”

“Ben de. Senden bir iyilik isteyebilir miyim?”

“Bebek bakıcılığıyla ilgili bir şey olmadığı sürece elbette.”

“Fularlarından birini ödünç alabilir miyim? Buz mavisi gibi bir şeyler var mı sende? Yeni bir kıyafet denemek istiyorum da, güzel bir aksesuara ihtiyacım var.” Burnunu ovuşturup devam etti. “Mayu ondan bir şeyler  ödünç aldığımda surat asıyor, Sasame'nin de yalnızca iş kıyafetleri var.”