AŞIŞ

ÖĞRENİŞLER

Sınav vakti gelmişti. Sitresler etrafi sarmis, korkular Derini ele geçirmisti. Annesine sadece gezecegini söyleyip çıkmıştı evden. Otobüs durağına giderken yollar bitmek bilmiyor, kalbi hızla çarpmaya tüm gücüyle devam ediyordu.

Tam otobüs durağına yaklasmisti ki arkadan bir ses:

"Hey Derin?" Dedi Derine bu ses cok önceden hatirladigi bir sesi andırıyordu. Arkasina döndü.  Bu gördüğü yıllarca ayna mahallede oturdugu arkadasi Araf ti . Kız oldukça güzelleşmis ve üzerinden fazla kilolarını atmıştı.  Bu bir şok anıydi.

"Araf. Bu sensin. Ahh olamaz." Dedi Derin ve hafif rüzgârin ardından saçları dalgalanarak kizin boynuna atladı.  Onu çok özlemisti. Çünkü yıllar önce Araf ailesi ile mahalleden ayrılmış ve Derin ondan hic haber alamamışti. Yıllar sonra onu görmek hem sok yaratmıştı hemde merak.

"Ewt benim şeker kız" sesi öncekine göre daha değişikti. Aslına bakilirsa şımarık bir ses tonu oluşmuştu. Ama Derin bunu kafasına pek takmadi.

Arafta ona sımsıkı sarıldı ve :

" Hey guzellesmissin " dedi. Derin bu söze biraz kırılmış olsada yine takmadi kafasına.  Kırılmışti çünkü önceden Araf  onu 1 hafta sonra bile görüşse hemen ona çok daha güzelleşmissin derdi.

Biraz ayak Üstü konustuktan sonra saatine baktı Derin. Olamazdı 30 dakika kalmıştı ve orata gitmek 10 dakika sürüyordu.  Ayrıca onlar konuşurken dolmuş coktan gitmisti. Bundan sonraki sınav yerine gedrn dolmuş tam 15 dakika sonra gelecekti.

Fakat bu durumu bilmeyen Araf

"Hadi şurada bir kafe var oraya gidip bir şeyler icelim." Deyince Derin arkadasina olan özlemden dolayi onu geri çeviremedi.

Arafin dediği kafeye gittiler. Byra kafe değil sanki bir bardi. Etrafta ickiler, mini etekli kızlar hepsi vardı. Gerci Arafta onlardan aşagi değildi. Üzerinde göbeğini açık birakan bir askili, altında minicik dar bir kot etek vardı.

Bu Derin in tanıdığı kızdan çok öteydi. Araf, asla mini etekler giymeyen, şımarık konuşmayan sessiz bir kızdı. Zaten Derin onu bu yüzden çok seviyordu.

Sürekli aldıklarından,babasının şirket kurup cok zengin oldugundan, çıktığı çocuklardan, kıyafetlerini nereden ne kadara aldığından hepsinden bahsediyordu.

O anlatırken Derin bunların arasında kayboluyor,  kendisini bu hikayenin oldukça dışında görüyordu.

Bunları anlatırken sesinde ağır bir simariklik ve büyüklük taslama duygusu öne çıkıyordu. Saatine tekrar baktı Derin. Tam 15 dakika vardı sınava bu berbat bir durumdu.

"Aa sen benim nerde yaşadığımı bilmiyorsun." Dedi Araf yine aynı ses tonuyla.

"Aa haklısın. Nerde yaşıyorsun peki?" Bunu söylerken icinden: sanki duruyorsunda sadece zenginliginden bagsediyorsun diyordu.

"Aha  hazır mısın? Cok şaşıracaksın...söylüyorum ... KORE! !..."