My Fiancé is a Maniac

Let's end this relationship

Good morning"

Napa bangon ako dahil sa sobrang gulat "oh my god danica, you scared me. Mapapa anak ako ng di oras sayo. " Inis na sigaw ko.

"I-i'm sorry okay. Masyado ka lang gulatin" nang marinig ko ang sinabi niya ay agad kong naalala si david. Si david na madalas akong gulatin. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo. Shae why are you crying? Oh my god kina kabahan na ako sayo tatawagin kona ang driver pupunta na tayong hospital." Kitang kita ko ang natatarantang si danica. Im so blessed. Tatakbo na sana siya paalis ng hawakan ko ang kamay niya at yakapin siya ng mahigpit.

"I'm okay don't worry, it's just that, I missed him" then i smiled bitterly "Hindi kolang talaga mapigilan na masaktan tuwing naaalala ko siya." Fuck i hate this, sinabi ko na hindi na ako iiyak ehh

"Shhh, It's okay shae. That's normal, it's normal to be hurt lalo na at nag mahal ka. You gave everything, kahit na alam mong ikauubos mo. You know what, ang mali mo ay hindi ka nag tira para sa sarili mo." Kitang kita ko ang pag patak ng luha nito

"I know, simula pa lang naman alam ko na posibleng mangyare ang mga gan'tong bagay. Pero sumugal parin ako, kasi pinakita niya sa'kin na wala namang masama kung sumubok diba. Siya yung unang nag tayo sa relasyon na to, ang sakit lang kasi na siya rin ang unang wumasak non"

Yung tiwalang binigay ko na, hinayaan niya lang masira. Kung sana nung una kopa lang nalaman, sinabi kona sakanya na layuan niya yung babaeng yon. Pero wala, nanahimik ako. Hinayaan ko siya, kaya kasalanan ko lahat ng to. Nag pabaya ako sa relasyon naming dalawa.

Dahil siguro sa masyado pa akong bata kaya nagka gan'to. Hindi ako nag isip ng tama. 

"I know that feeling too shae, minsan na rin akong nag mahal kaya alam ko ang pakiramdam. Kaya ngayon, tutulungan kita. Ayokong maranasan mo ang naranasan ko. Bilang nakakatanda, iingatan kita. Nalulungkot ako para sayo, dahil maaga mong naranasan ang lahat ng ito. You're just 17 and look, ang dami dami mong pinag daraanan. Dapat sa edad mong yan ay maging masaya ka lang."

"Dont worry danica, soon i will be okay, not now but soon i promise. Thank you for helping me, i appreciate it so much." Then i hug her tight.

"If you want, Punta tayo sa ibang bansa para mabilis kang maka limot. Para mabilis mawala yan, para malibang ka. Don't worry about the money, i have a lot of that."

"Hahaha sana nga ay makalimot nalang ako, para mabawasan na yung sakit na nara ramdaman ko."

"Ano ipapa ayos kona ba ang pag alis natin?" Seryosong tanong niya.

I thought she was just joking.

"Are you serious?" Tumango lang siya bilang sagot "I can't danica, I can't leave my parents here you know naman, our business is at risk right now." Nakita ko naman na nalungkot siya

Hindi kopa kayang umalis, hindi kopa siya kayang iwan. Umaasa parin ako sa kanya na babalikan niya'ko.

"Okay i understand, bababa na ako ahh. Mag ready kana rin dahil may pasok kapa. "

Tumango nalang ako at nag simula ng mag handa. Halos ilang araw narin akong laging absent, alam ko na nag tataka narin si sha. Pero siguro gaya ko ay tahimik lang din si david at walang pinag sasabihan na iba tungkol sa problema naming dalawa.

Malaking tulong natin yung sila ang may ari ng skwelahan na pinapasukan ko, dahil  kung hindi baka matagal nakong na drop.

Matapos 'kong makapag ayos ay agad na rin akong bumaba, kanina pa tawag ng tawag sa'kin si danica.