Kinabukasan ay maaga akong nagising ng maramdaman ko na wala na si david sa tabi ko. Mabilis na kumunot ang noo ko dahil sa pag tataka. Ngayon ay linggo pero bakit maaga siyang bumangon? dahil ba sa usapan nilang dalawa ng babae niya.
Dahil sa nawala narin ang antok ko ay bumangon na ako, kahit na may kirot akong naramdaman sa dibdib ko ay binale wala ko nalang 'yon at umasta na para bang wala, na para bang normal ang lahat sa aming dalawa.
"ohh may lakad ka ulit?" Walang ganang tanong ko ng makita ko siyang nag aayos. tss naku naman shae, alam monang meron nag tatanong kapa. lalo mopang sinasaktan ang sarili mo sa ginagawa mo. Habang inihintay ko ang sagot niya ay nag lakad na ako patungong banyo. "Wala naman pasok ahh, buti ang aga mo ngayon?" dagdag ko habang nag hihilamos.
"hmm wala babe, n-nasanay lang siguro ako." alam ko na dahilan lang niya yon. Nasanay? siguro nga nasanay ka na iwanan ako habang tulog tapos pupuntahan mo ang walang hiyang babae mo.
Fuck david Hindi na ako ganon ka tanga para bumenta pa yang palusot mo "ahh Okay" Agad ko narin siyang tinalikuran at tuluyan ng bumaba sa kusina. Ayokong makita niya ang inis na nara-ramdaman ko.
Hindi kona siya hinintay pa dahil hindi kona maatim na tignan pa siya.
Hindi ko alam bat ba kami nag kaganitong dalawa. Ayokong isipin na nag bago ako, pero ganon yung nararamdaman ko. Totoo na nag bago talaga ako at yung lalaking mahal ko ang dahilan non.
kahit pala ga'no mo kamahal ang isang tao, darating parin sa point na. Mahal mo parin naman siya pero hindi na gaya ng date na sobra sobra.
Gano'n ba talaga dahil mabilis ko siyang minahal, mabilis naming minahal ang isat isa. minahal nga ba talaga niya ako? fu*k sumasakit na naman ang ulo ko sa dami ng naiisip ko.
"Hi manang, anong almusal?" tanong ko nalang ng nadatnan ko ang kasambahay namin na nag hahanda ng almusal. umupo narin ako agad at hindi na pinansin si david na naka sunod narin pala sa likuran ko.
Kita ko na biglang nag bago ang ekspresyon ng mukha niya, Dahil siguro sa umupo ako sa ibang upuan at dahil hindi ako tumabi sakanya.
"Babe come on, what's wrong? we're okay last night. Natulog lang tayo tapos naging cold kana ulit?" Habang sinasabi niya yon ay alam ko na na istress na siya dahil sa ginagawa kong pakiki tungo sakanya.
"Cold? Im not david, normal lang naman na ganito ako. Hindi kapa ba naman sanay" i said sarcastically
Hindi kona siya pinansin at nag simula nalang akong kumain. Ang balak ko ngayon, since aalis naman siya bat hindi rin ako umalis right.
Btw, nabuksan ko narin naman yung gift sakin ni dad. guess what? Its a car key, a BMW.
Im so excited, marunong na akong mag drive. Inaasikaso narin ni dad ang magiging lisensya ko. Buti nalang at may kakilala siya na pwedeng umayos non.
Gaya ng gusto ko ay hindi ko pinaalam kay david ang lahat. Itinago ko ang pag aaral kong mag drive, pati ang regalo na bigay sa'kin ni dad ay hindi ko sinabi.
"Baby look at me" na f-Frustrate ng tawag niya, pero hindi ko siya pinansin at nag patuloy lang akong kumain. kinuha konarin yung phone ko para ma i text si sissy o di kaya naman ay si danica. Basta ba mawala lang ang atensyon ko kay david ay gagawin ko. "arghh Baby please, talk to me."
matapos ng narinig ko ay para bang nag panting na ang tainga ko.
"David can you please!" Pag pigil ko sakanya na mag salita ulit "Please! stop calling me baby. I hate that callsign.!" Dahil yon din ang tawag mo sakanya. Sh*t
BINABASA MO ANG
My Fiancé is a Maniac
Fiksi RemajaWill I be annoyed with myself, because I still love him even though I knew that he was a maniac. Or I will be thankful because if my fiancé hadn't been a maniac I wouldn't be happy, I wouldn't be able to feel what true love is. Maybe that's really t...