What Should I Do? - H.S [ ON HOLD ]

hoofdstuk 1 ~ proloog.

Als ik onderweg ben naar mijn studentenhuis, en ik langs starbucks kom, bedenk ik me en stop ik even. Ik heb ineens zo een zin in in chocolademelk. Ik loop naar de toonbank en ik koop ook een mufffin, die zijn zo heerlijk. Ik wil de chocolademelk met karamel, en het meisje vraagt om mijn naam. Ik zeg alleen Lynn, omdat ik Aaralynn altijd moet spellen, en daar heb ik nu geen zin in. Ik loop met mijn eten en drinken naar de bank die in de hoek staat, het is lekker rustig. Ik zet mijn tas op de bank , zodat als er wel iemand komt, want dat heb ik dus altijd. Dat er niemand naast me kan zitten. Ik ben van mijn muffin aan het genieten als er ineens een groep van 5 jongens binnenkomt. De vrouw krijgt een glimlach op haar gezicht en ik hoor de paar mensen die er wel zijn fluisteren. Ik geef het niet zoveel aandacht en begin van mijn drinken te genieten. Er zijn niet zoveel stoelen dus als de jongens hun drankje van de toonbank halen, komen ze naar me toe lopen. Ze lachen allemaal, en een begint zelfs te praten. "Hey, kunnen we bij je zitten, er is bijna geen plek, en je bent toch alleen" vraagt een jongen met zwart haar. "Hoe weet jij nou weer of ik alleen ben, en liever niet, ik geniet van mijn rust" zeg ik arrogant, maar snel bied ik mijn excuses aan, ze staan er nogal verslagen bij. "Sorry, ik heb mijn dag niet, tuurlijk kunnen jullie er bij zitten" zeg ik snel. "Geeft niet, ik ben Zayn" zegt de jongen die ik net afblafte. "Aaralynn, maar noem me maar Lynn" zeg ik en geef hem een hand. Normaal mogen alleen vrienden of familie Lynn zeggen, maar dit ben ik ze wel verschuldigd. De andere jongens geven me ook een hand, en stellen zich ook voor. "Dus, waarom ben je hier alleen" vraagt de jongen die ik herken als Liam. "Ik was onderweg naar huis, en toen had ik ineens zin in Starbucks" geef ik als antwoord. De jongens geven me een glimlach, ik denk dat ze snappen wat ik bedoel. We praten nog wat en dan sta ik op. Ik neem afscheid van de jongens en loop dan naar buiten. Best lieve jongens, bedenk ik me ineens. Ik glimlach en vervolg mijn weg naar mijn studentenhuis. Als ik er bijna ben pak ik mijn sleutel van mijn kamer. Ik open mijn kamer deur en zie dat ik nog steeds geen kamergenootje heb. Balen. Dan maar gaan leren alvast voor mijn proefwerk..

~ Te kort voor een hoofdstuk, en het is ook niet echt een proloog. Maar weet niet wat ik het als titel moet geven dan haha. What do you think guys? Geef jullie meningen please! Stem, reageer, volg. 😽