THE CURSED DAUGHTER OF TITAN EURYNOME✓

25: Despair

Fury's POV

"Your mommy will be fine hermina"

"Mommy....wake up"

Those voice are familliar. Alam ko, i should wake up but my body is not cooperating. Did i do something again? To make them worry?

Naalala ko ang huling nangyare, sinasak ako nung anak ni Mnemosyne na pinrotektahan nya.

I'm sure i should be dead by that. Pero bakit buhay pa ako?

Kahit mahina ang katawan ay sinubukan kong buksan ang mga mata ko. Masakit at nakakasilaw ang unang pagdilat ko pero nangkumurap kurap ako ay unti unting naging okay na ang paningin ko. I saw hermina hugged me when she saw me opening my eyes.

"Mommy! Okay ka na ba?" Tanong nito habang yakap parin ako. Hinaplos ko ang buhok nya saka napatingin kay sara na sya palang kausap ni hermina.

"She's totally worried ng makita ka nyang walang malay habang dala dala ka ni lord Hyperion" she said and plastered a slight smile tumango naman ako saka napatingin kay hermina.

"I'm fine now baby" malambing kong salita. Kumalas naman sya.

"Tawagin ko lang si clymene" salita ni sara saka nagmadaling lumabas.

"Nauuhaw ka po ba mommy?" Tanong ni hermina. Marahan naman akong tumango saka dahan dahang umupo.

May kinuha naman ang bata sa lamesa, isang baso na naglalaman ng tubig. And i knew it wasn't just a normal water.

"Ito po mommy, inumin nyo po" salita nya at inabot sakin ang baso. Kinuha ko naman ito saka napatitig sa tubig.

"Sabi po kasi ni lady Rhea ay masmapapagaling ka ng tubig na yan" dagdag ni hermina saka umupo sa kama. Tumango lang ako saka ininom ito. And just like what she said, agad nanumbalik ang lakas ko at wala na ang pagkauhaw ko. The water was called nectar the water that the Olympians mostly drink pero kilala na ito ngayon na hindi lang olympians ang umiinom.

"Thank you baby" marahan kong salita saka ngumiti. Bumukas naman ang pinto at pumasok si clymene kasunod si sara.

"Good that you're aware now fury" salita nito ng makita kong okay na. Tumayo naman ako saka napangiti ng makitang nasakin parin ang pakpak ko at hindi lamang iyun panaginip.

"What happened? I'm sure i was dead" tanong ko agad. Kanina ko pa gustong itanong iyan nung magising ako. Ngumiti sya ng tipid.

"Rhea healed you by her blood. She's the Queen afterall" simpleng sagot nya. Tumango ako, hindi ko na dapat ipagtataka yun. Rhea could counterattack death jusg to fulfill her prophecy.

"What happened about the war?" Tanong ko.

"Tinapos na iyun nina Rhea. But they were not yet returned" sagot nya. I don't know what to do now. Pero isa lang ang naiisip ko.

"I have to go back" pinal kong salita at sinuot ang nakasabit na suit.

"What? No! Hindi ka pwedeng bumalik doon fury" agad na angal ni sara. Bumuntong hininga ako matapos maisuot ang suit.

"Yes i can sara" malamig kong sagot.

"M-mommy" natigilan ako ng tawagin ako ni hermina. Nakita ko ang nagaalala nitong mukha at naiiyak na.

"I'm sorry" sagot ko sa bata at naglakad na patungong pintuan.

"Hanggang kailan fury?"

Napahinto ako sa paglalakad ng magsalita si sara. It was full of sadness and pain. I flinch my fist at napayuko.

"Hanggang kailan ka magpapakatigas? Hanggang kailan mo kami ipagtatabuyan? Hanggang kaylan mo kami hindi pakikinggan?" Dagdag nya sa mapait na boses. I stared at her blankly. I made my decision already. I made my choice for once in my life. I made my own reason to live and realize one thing.