THE CURSED DAUGHTER OF TITAN EURYNOME✓

28: Downfall

Fury's POV

Ilang beses na akong natumba at bumabangon parin ako. How ironic, hindi ko man lang makita kung sino itong kinakalaban ko. I was in a void after all, at ang deity na ito ang kumukontrol.

Wala rin akong mahanap na maaari kong daanan o labasan. Just me...inside a void.

'Pagod ka na'

Nagigting ang panga ko sa muli nyang pagsasalita na tila ba isa akong nakakatawang nilalang.

Bumuntong hininga ako at umupo mula sa pagtilapon ko.

"Why don't you show yourself huh?! Ganyan ka na ba ka duwag ngayon?" I mocked at him. I don't know where did i get my strength to talk back like that but all i want is for him to show up because i am freaking TIRED!!

Kailangan kong magpakatatag dahil kung dito man ako mabubulok, at least i got a chance to see who's this chaos they are talking about. The personification of void, the most powerful god and the first god ever exist in this world--or maybe he wasn't really considered as god because he is a void. He is levelled with DESTINY AND TIME, sort of in between the two, because this god was the one who created everything that's how strong he is. And that is the reason why the 3 are called the HOLY TRINITY of the universe.

'you got a great description'

Napaismid akong muli sa sinabi nito.

'Do you want to see me?'

He asked again. I smirked and blank my mind so he could not read me.

"Yes" i simply said.

'Are you worthy enough? Or perhaps....strong enough'

He asked. Minamaliit nya ba ako?

"Try me" pinal kong sagot. And just like that ay may lumitaw na puting liwanag sa kadiliman, napakaliwanag nito at palaki ng palaki, napasigaw ako sa sakin ng aking mga mata dahil sa liwanag nito at napapikit na lamang.

I can't even feel my body. Napakagat labi ako sa sakit ng balay ko sa di ko malamang dahilan. Pinagpapawisan narin ako at nawawalan na ng lakas para bang hinihigop nya ang lakas ko.

'Open your eyes child'

I can't. Why did i even want to see him?

'i said..open your eyes'

And just like how dominant his voice, my eyes opened at muli akong napasigaw sa sakit ng makita ko ang lumiliwanag na tao sa harapan ko, parang gusto ko nalang tanggalin ang mga mata ko dahil sa sakit.

'No Immortal and mortal can handle my true form child'

Napatikom ako at buong lakas na kinurap ang mga mata ko hanggang sa masanay ito sa nakakasilaw at makapanakit na nagiilaw na tao. I can't see his face too, only his figure.

"I-i can" i struggled after saying those words. This is pointless! Ngayon ko lang naisip na walang sino man ang makakatalo o makakapagpabago ng desisyon ng void na ito. How can i help my people and my family in his wrath?

'I see...but look at yourself now'

Sagot nya at napatingin nga ako sa katawan ko at napaiyak ako sa nakita ko, naliligo ako ng sarili kong dugo at buto nalang ang meron ako pero dahil Immortal ako ay kusa itong hinihilom ang mga balat ko pero muli ring magiging abo, kaya pala masakit ang katawan ko.

Muli akong tumingin sa kanya. I can't back down, now that he is in front of me.

"I-i still c-can" nautal na naman ako sa muli kong pagsasalita dahil kinakailangan ko pang paigtingin ang panga ko para hindi mapasigaw.