Dengesiz: Gerçek Hayat - Vmin - [TAMAMLANDI ✔️]

FİNAL

"Sonra nolmuş baba?"

Titrek bir nefes verdim. Zordu, anlatmak. Hiçbir kısım bu kadar zorlamamıştı beni. Şahit olduğun bir acıyı anlatmak zormuş demek ki. O sırada mutfakta yemek yapan karım endişeyle bana baktı.

"Çocuklar, babanız yorulmuş olabilir."

Hafifçe karıma gülümsedim.

"Sorun yok hayatım."

"Sonrasında olanları Jimin babam şöyle anlatmış:

Okulumuz bittiğinde Hollanda'ya gittik uzun sayılabilecek bir süre orda kaldık ve evlendik. Sonunda Güney Kore'ye döndüğümüzde o hep hayalini kurduğumuz çiftlik evini aldık. Birkaç atımız, tavşanlarımız, tavuklarımız, kedilerimiz, köpeklerimiz vardı. Büyük bir şöminemiz, karşısında oturup film izlediğimiz, sohbet ettiğimiz ve seviştiğimiz geniş bir koltuğumuz vardı. Taehyung her pazar sabahı bana özel kahvaltı hazırlıyordu. O kadar mutluyduk ki, hayallerimizi yaşıyorduk.

Bir gün Taehyung'a uzun süredir aklımda olan konuyu açtım.

"Hayatım, bir şey konuşmak istiyorum."

"Söyle bebeğim."

"Aslında uzun süredir aklımda olan bir şey var, ben çocuk evlat edinmek istiyorum."

Taehyung biraz şaşırmıştı.

"Çocuk mu? Yani, Jimin. Bilmiyorum. Ben tüm gün işteyim ve hayvanlar da var, bir çocuğun sorumluluğunu alabilir miyiz?"

"Hemen şimdi demiyorum tabii sadece, bir çocuk evlat edinmeyi çok isterdim."

"O zaman, sana söz veriyorum olabilecek en yakın zamanda bir çocuk evlat edineceğiz."

Beni bu kadar önemsediğini görmek içimi kıpır kıpır yapıyordu. Ona sımsıkı sarıldım ve teşekkür ettim.

Biraz uzun sürdü ama ikimiz de bir çocuğa hazır olduğumuzda Taehyung ne yapıp edip bir çocuk evlat edinmemizi sağladı.

1 yaşından biraz büyüktü ve çok tatlıydı. Adı Jabi'ydi. Adı merhametti. Ona çok yakışıyordu bence ismi. Bu yüzden ismini değiştirmek istiyor muyuz diye sorduklarında hayır demiştim. Annesi ona belki de iyi bir hayat verememişti ama çok güzel bir isim vermişti.

Jabi ilk eve geldiğinde çok heyecanlıydık ve acemiydik. Hatalar yaptık, bazen kavga ettik. Ama Jabi nolursa olsun sevgiyle büyümüştü. Sevgi dolu bir çocuktu, sürekli gülümsüyordu hep neşe saçıyordu.

Taehyung bazen eve geldiğinde çok yorgun olurdu ama Jabi'nin neşesi onu canlandırırdı.

Tarif edemeyeceğim kadar mutluydum, mutluyduk."

Burda durdum. Devam edemedim. O gece, tekrar yaşayacaktım. Korktum. Gözlerimi kapadım. O küçük çocuk oldum yeniden. Gözümü açarsam tekrar olanları görecektim sanki.

"Jabi, sevgilim."

Sevgi dolu sesi duydum, babalarım da birbirine sevgilim derdi. Birbirlerini o kadar severlerdi ki bazen anlayamazdım. Gözümün önünde anılar canlandı. Gözyaşlarımı tutamadım.

Karım elimi tuttu.

"Hayatım, iyi misin?"

Gözümü açtım korkuyla. Çocuklarım ve karım endişeyle bana bakıyordu. Onları görünce rahat bir nefes aldım.

"İyiyim, bunu bugün bitirmek istiyorum."

"Baba, iyi değilsen yarın da devam edebilirsin kendini zorlama."