The Mafia Princess' Girl

Episode 11: Trouble at School

Fall's POV

Its been a week since natapos na yung nangyari sa hawaii. After that, halos hindi ako makatulog sa gabi dahil sa mga nangyari. Even si ate kaireen ganun din, minsan nakikita ko siya na nakatulala sa terrace then ayun din, sabi niya naiisip niya daw yung mga pangyayari sa hawaii.

Sino ba namang hindi diba? Someone just tried to kill us. We don't even know why! Kung totoo man ang sinasabi nila snow at ni silver na they are really after our father's necklace piece then.. I don't know what to do kapag nalaman pa nila na anak kami ni papa.

That made me wonder na ano bang nangyari? Bakit after all theses years ngayon lang nila pinupuntirya ang piece na yon? Bakit hindi noon? Bakit ngayon pa? Anong meron? Hays. Hindi ko na talaga alam.

Anyway, we are back at school. Ngayon andito ako sa cafeteria habang kumakain ng pork cutlet. Kasama ko kanina si snow pero natapos na siya agad kasi may mga kailangan pa silang tapusin sa club nila which is volleyball club. They are very busy.

"How's it going?" nagulat ako ng biglang sumulpot si silver sa harapan ko. Napatingin tingin ako sa paligid dahil automatically, samin na sila nakatingin ni silver because dati binubully ako nito tas ngayon bati bati na kami. 

Usap usapan na tuloy kami ngayon dito sa school. "Fine, why?" sagot ko sa kanya. 

"Nothing. Im just worried." sabi niya sabay subo sa pork cutlet na ulam niya din ngayong lunch. 

"Worried about what?" 

"Sainyo ni ate kaireen. The scene and that situation that you guys experienced is not normal. So im worried if you guys are having .. uhm, nightmares maybe?" sabi niya. 

I chuckled a bit. "Yes. Nung mga unang araw, pero these days hindi na masyado although minsan I admit, napapatulala na lang ako at bigla ko na lang naalala yung mga panahon na may gustong pumatay samin." sabi ko. 

"Then that's fine." sabi niya sakin at kumain na ng pagkain niya. I still can feel our schoolmates stares at us. Its making me uncomfortable. 

"Anyway, can you please keep your distance with me? I mean, I found it very uncomfortable na pinagtitinginan ako lagi ng mga schoolmates natin because you are being friendly with me." sabi ko. Medyo nasamid naman siya. 

"Hey nerd girl, didn't you notice na wala ng nagtatangka na mang asar sayo because of me? Ts. You're not even thankful." sabi niya. 

"Okay fine, thank you. Just talk to me kapag wala masyadong mga tao sa paligid okay?" sabi ko ulit sabay tinapos na ang kinakain ko at umalis na. 

"And you are leaving me like that, tsk. So ungrateful." sabi niya. Hindi ko alam na sumunod pala siya sakin nung pagka alis ko. 

"Just so you know, your cousin, Snow Grace Kent has a favor. You what it is?" sabi pa niya na ngayon ay katabi ko na siya habang naglalakad sa hallway.

"Favor?" tanong ko, 

"Oo. She said that I should always with you, para di ka na ma bully and the same time keep you safe from harm. Halika," bigla niya ako hinila sa science lab na walang tao.