لين بصدمه: بجد
جاسر: ها موافقه ولا لا
لين بفرحه: طبعا موافقه
جاسر لبسها الخاتم و بعدين حضنوا بعض و احمد و مياده باركلهم
احمد: يلا بينا نمشى
الكل: يلا
جاسر: لين خديلى معاد مع اهلك متنسيش
لين بفرحه: مش هنسى طبعا
و بعد كده احمد خد البنات و مشى و جاسر روح على بيتهم
احمد: اخيرا هشوفكوا متجوزين
لين: قول يارب
مياده: طنط كده هتستريح كانت خايفه يجرحك و يسيبك
لين: اه مامى خايفه جدا بصراحه
احمد: جاسر بيحبك جدا يا لين و روحه فيكى مستحيل يسيبك
لين: بجد
احمد: اه و الله
و بعد كده كله سكت لحد ما وصلوا البيت مياده و لين دخلوا اوضتهم و احمد دخل اوضته
مياده: ليه حاسه انك مكنتيش مصدقه ان جاسر هيتقدملك
لين: مش عارفه بس حلمت بكابوس وجعنى اوى
مياده: كابوس ايه
حكت لين لمياده حلمت بأيه بالظبط
مياده بقلق: هتلاقيه من خوفك و تفكيرك الزياده
لين: مش عارفه يمكن و زى ما حنين قالت محدش عارف بكره مخبى ايه
مياده: كل خير ان شاء الله
لين: يارب
عند احمد
كان قاعد ماسك صورة فيها اربع اشخاص هو و مياده و والدتهم و والدهم
أحمد بحزن: فراقوا وجعنى شلت الهم بدرى حاولت اعوض مياده عن غيابكوا بس على طول بشوف نظرة الحزن فى عينيها انتوا وحشتونى جدا ربنا يرحمكوا
الباب خبط
احمد: ادخل
مياده: ابيه احمد
احمد: ابيه انتى زعلانه من حاجه صح
مياده: لا عادى بس قولت اغلس عليك بالكلمه دى
احمد: شكلك عايزه تقولى حاجه
مياده: الصراحه اه
و بصت لاقت صوره اللى بتجمعها مع اهلها
مياده بحزن: تصدق وحشونى جدا بجد
احمد: و انا كمان وحشونى بس هما فى مكان احسن من هنا بكتير و بعدين مش انا بعوضك عن غيابهم ولا لا
مياده:انا من غيرك يا أبيه كنت هضيع انت عوضتنى عن حاجات كتير كانت نقصانى ربنا يخليك ليا و ميحرمنيش منك ابدا ابدا
احمد: ولا يحرمنى منك يا روح أبيه كنتى عايزه تقولى ايه بقا
مياده: كنت هقولك مش ناوى تفرحنى بيك بقا
احمد: مش لما افرح بيكى الاول
مياده: هو انت مفكر انى ممكن اسيبك لوحدك و اتجوز ده مستحيل
احمد: و العمل
مياده: العمل انك لازم تشوف عروسه و تتجوز عشان عايزه افرح بيك
احمد بضحك: حاضر يا فندم فى اوامر تانيه
مياده: انا بتكلم بجد
احمد: عارف و الله اقولك حاجه شوفيلى عروسه على زوقك
مياده بفرحه: بس كده من عينى
عند جاسر
دخل الفيلا و كان طالع على اوضته
مصطفى: جاسر تعال عايزك فى موضوع
جاسر: مينفعش يبقى بكره انا تعبان
مصطفى: لا مينفعش يتأجل و بعدين يعنى تعبان دلوقتى و مكنتش تعبان لما جيت من السفر على حبيبة القلب
جاسر: فى ايه يا بابا
مصطفى: انا نويت انى اخطبلك
جاسر: بجد و الله و من غير ما اعرف
مصطفى: لا مانا بقولك اهو
جاسر: و مين بقا اللى عايزنى اخطبها
مصطفى: نورهان صالح الدمنهورى
جاسر: انا اسف مش موافق انا هخطب حبيبتى
مصطفى: لا انت هتخطب بنت صالح الدمنهورى و تنسى حبيبتك دى
جاسر: انا اللى هتجوز مش انت
مصطفى: بس انا عارف مصلحتك
جاسر بعصبيه: لا مش عارف و هتجوز اللى بحبها و اوعى تفكر انى هتجوز جواز مصلحه او اوعى تفكر انى ممكن اسيب لين
مصطفى بعصبيه: انت غبى و هضيعنا كلنا و لين دى لو ممبعدتش عنها انا هيبقى ليا تصرف تانى
جاسر بعصبيه: اياك اياك تلمس شعره واحده منها ساعتها هتندم ندم عمرك
دولت كل ده كانت واقفه تبص عليهم و تعيط و كان صعبان عليها ابنها بسبب اللى ابوه بيعملوه فيه
فجأه مصطفى مسك قلبه و فضل يتوجع و وقع على الارض دولت و جاسر طلعوا يجروا عليه
دولت: مصطفى مصطفى رد عليا مالك يا حبيبى
جاسر: بابا مالك رد علينا
دولت: اطلب الاسعاف بسرعه يا جاسر
جاسر اتصل بالاسعاف و اداهم العنوان و فضل قاعد جمب والدته و والده على الارض شويه و الاسعاف جت خدت مصطفى و دولت ركبت معاهم و جاسر راح وراهم بالعربيه كان سايق العربيه بأقصى سرعه عنده كان خايف يفقد والده اكتر حاجه بتخوفه يفقد اللى بيحبهم و لو فقدت والده هيتكسر و ممكن يحصله حاجه الاسعاف وصلت المستشفى و وراهم كان جاسر المسعفين نزلوا العربيه بسرعه و الدكاتره كانوا منتظرين الحاله و خدوها و طلعوا يجروا بيها على اوضة الانعاش
دولت كانت واقفه تعيط
جاسر: متعيطيش يا ماما ان شاء الله هيبقى بخير
دولت بعياط: يارب يا بنى يارب
جاسر كان واقف قلقان و مرعوب بس كان بيحاول يهدى والدته على قدر الامكان و بعد حوالى نص ساعه خرج الدكتور
جاسر: طمنى يا دكتور بابا عامل ايه
الدكتور: متقلقوش هو كويس دلوقتى
دولت: الحمدلله
جاسر: كان ماله يا دكتور
الدكتور: كان عنده اشتباه فى جلطه بس احنا لحقناه الحمدلله
جاسر: الحمدلله نقدر ندخل نشوفه
الدكتور: ايوه اتفضلوا
الدكتور مشى و دولت و جاسر دخلوا لمصطفى
تانى يوم الصبح
لين صحيت مبسوطه جدا غيرت هدومها و صحت مياده
لين: مياده مياده
مياده بنوم: نعم
لين: انا هروح البيت و هعدى عليكى على معاد المحاضرات و نروح الكليه
مياده: ماشى
طلعت لين من الاوضه لاقت احمد بيجهز الفطار
لين بأبتسامه: صباح الخير
احمد: صباح النور عامله ايه
لين: الحمدلله تمام و انت
احمد: الحمدلله تمام صاحيه بدرى كده ليه
لين: عشان اروح البيت
احمد: اوعى تفكرى انك هتنزلى من غير فطار
لين: لا بليز انا يا دوب اروح البيت عشان ورانا محاضرات و كمان عايزه امهد لماما موضوع جاسر
احمد: خلاص ماشى بس استنى اجى اوصلك
لين: لا خليك انت انا هاخد تاكسى
احمد: يا بنتى اجى
لين: لا خليك
احمد: خلاص ماشى خدى بالك من نفسك
لين: حاضر سلام
نزلت لين تحتو وقفت قدام العماره لحد ما وقفت تاكسى و روحت بيتها
لين: انا جيت
الكل:نورتى
داليا: تعالى افطرى يلا
لين قعدت جمب حنين و بدأوا كلهم فى الفطار
حسن: عامله ايه يا قلبى
لين: انا كويسه يا دادى حضرتك عامل ايه
حسن: الحمدلله يا بنتى
لين بكسوف: فى حاجه عايزه اقولكوا عليها
الكل: فى ايه
لين: طبعا كلكوا عارفين علاقتى بجاسر و من اول يوم و انا بحكيلكوا كل حاجه صح
حسن: صح فى ايه بقا
لين: جاسر طلب منى اخد منكوا معاد عشان يجى يتقدم
حنين بفرحه: بجد
لين: اه و الله
حنين قامت حضنتها: مبرووووووك يا قلبى
لين: الله يبارك فيكى يا قلبى
حسن: انتى مرتاحه للموضوع ده شايفه انك هتعرفى توفقى بين دراستك و جوزك
لين: ايوه يا دادى هعرف
داليا: انا شايفه انها تكون خطوبه لحد متخلص الكليه
حنين: جت على سنه يا مامى
داليا: ايوه انا عارفه بنتى مش هتعرف توفق بين الاتنين
لين: يا مامى هعرف صدقينى
حسن: خليه يجى و نتكلم و نتفق و نشوف ساعتها هنعمل ايه
لين: ماشى اخليه يجى امتى
حسن: يوم الجمعه
لين: ماشى يا دادى انا هقوم البس بقا عشان اروح الكليه
عند مصطفى
مصطفى: ازيك يا صالح باشا
صالح: تمام يا مصطفى باشا و انت
مصطفى: انا الحمدلله تمام
صالح: خير
مصطفى: حضرتك نيجى امتى عشان نتقدم لنورهان
صالح: عين العقل تشرفونا فى اي وقت
مصطفى: ان شاء الله يوم الجمعه نيجى نتفق على كل حاجه
صالح: ان شاء الله تنورونا
مصطفى: ماشى يا باشا
دولت: عملت اللى فى دماغك يا مصطفى خلاص
مصطفى: انا عارف مصلحة ابنى
دولت: انت كده بتكسر قلب واحده مالهاش ذنب
مصطفى: محدش قالها تبص لأكبر من مستواها
دولت: دى بنت عقيد فى الجيش ازاى تقول كده
مصطفى: انا هناسب اللى هستفيد منه فى الشغل
دولت: ربنا يهديك يارب
جاسر دخل عليهم: عامل ايه يا بابا دلوقتى
مصطفى: الحمدلله يا بنى احسن
جاسر: كلمت صالح
مصطفى: اه و ادانى معاد يوم الجمعه
جاسر: تمام جدا انا هروح الشغل
مصطفى: تمام بس ابعت السواق ياخدنى من هنا
جاسر: خليك لحد ما تبقى كويس
مصطفى: انا كويس اسمع الكلام
جاسر: حاضر
عند لين
دخلت خدت شاور و لبست هدومها و كلمت مياده عشان تجهز و بعدين اتصلت بجاسر مردش اتصل تانى مردش فضلت تتصل كتير بس مردش و اخر مره قفل التليفون استغربت و فضلت دماغها تودى و تجيب و بعد كده نزلت خدت عربيتها و عدت على مياده
لين: ايوه يا مياده يلا انا تحت
مياده: حاضر انا نازله اهو
لين: بسرعه
شويه و مياده نزلت
مياده: ايه يا وليه السربعه دى
لين: ما انتى بارده و بتتأخرى اعملك ايه
مياده: شكرا يا زوق
لين: العفو
و راحوا على الكليه
عند نورهان
صالح: عندى خبر ليكى حلو
نورهان: بجد ايه هو يا دادى
صالح: جاسر و والده و والدته جايين يتقدمولك يوم الجمعه
نورهان بفرحه: بجد يا دادى
صالح: ايوه يا قلبى بجد مبروووووووك
نورهان: الله يبارك فيك يا دادى
صالح: يلا روحى كليتك عشان متتأخريش
نورهان: ماشى سلام
ركبت نورهان عربيتها و عدت على سالى
سالى: اخبارك يا نونو
نورهان: انا تمام و انتى
سالى: الحمدلله تمام
نورهان: مش انا قرايه فاتحتى يوم الجمعه
سالى: بجد على مين
نورهان: على جاسر مهران
سالى بصدمه: بجد ازاى
نورهان: عادى زى الناس المهم اعملى حسابك انك هتكونى معايا فى اليوم ده
سالى: طبعا يا قلبى هكون معاكى
شويه و وصلوا الكليه
كانت لين و مياده قاعدين فى الكافتيريا مع صحابهم
دنيا: بس ايه يا لولو الخاتم القمر ده
( دنيا صاحبه لين و مياده اتعرفوا اول يوم فى الكليه بقالها معاهم ٣ سنين طيبه و مرحه و بتحب لين و مياده جدا بتعتبرهم اخواتها بيضه و ملامحها جميله عيونها واسعه و لونها ازرق و شعرها اصفر و قصير )
لين: عجبك
دنيا: ايوه شيك جدا بجد
لين: تسلميلى يا قلبى
مياده: حبيبها جابهولها
دنيا: اوووووووه جاسر هو اللى جابه
لين: ايوه
دنيا: و ده بقا بمناسبه ايه
لين: عيد ميلادى
دنيا: اهااا بس زوقه شيك اوى بجد
مياده: طبعا يا بنتى ده جاسر مهران
دنيا: يارب اوعدنا
مياده: يارب ياختى يارب
لين: يلا ياختى انتى و هى نروح المحاضره
دنيا: يلا
قاموا راحوا المدرج بتاعهم و بعدين نورهان و سالى دخلوا وراهم و فضلت نورهان تبص للين بشماته
لين: هى مالها نورهان بتبصلى كده ليه
مياده: مش عارفه
دنيا: يا شيخه فكك دى واحده حقوديه و بعدين انتى عارفه انها بتغير منك
لين: على ايه دى هبله
دنيا: على حاجه كتير كفايه ادبك و احترامك
مياده: دنيا عندها حق كفايه ادبك و احترامك
الدكتور دخل
لين: فككوا و يلا نركز فى المحاضر
فضلوا البنات مركزين فى المحاضره و بعد ساعتين خلصت و البنات خرجوا و جت نورهان عليهم
نورهان: هاى بنات
الكل: هاى
نورهان: ازيك يا لين
لين: الحمدلله تمام
نورهان: مش تباركيلى
لين: مبروك بس على ايه
نورهان: مش انا قراية فاتحتى يوم الجمعه
دنيا: بجد على مين
نورهان بأبتسامه خبيثه: على جاسر مهران
#نهايه_الفصل_الرابع
أنت تقرأ
حب لا ينتهى
Romanceنبذه الحب مبينتهيش حبك الكبير لشخص مبيقلش مع مرور الايام ولا بيتنسى بتفضل فاكر كل حصلت فى علاقتكم و كلامكم و حبكم لبعض و مهم حاولت تنسى مش هتنسى لان حبك كان حقيقى و الحب الحقيقى مبيتنساش ولا بينتهى اه كل واحد راح لحاله بس بيفضل الحب معشش فى قلوبنا و...
