part-9(Zawgyi)

4.5K 248 23
                                        

ရွန့္ရွန့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို မလာတာ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႕ ။

ျမင္ေနက် စၾကၤံလမ္းေလးေပၚက ခ်ယ္ရီပြင့္ဖက္တို႔က ဒီေန႕က်မွ စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းေနသလိုလို ။ စိတ္မပါစြာ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ ေလးေလးပင္ပင္လွဲေနမိသည္ ။

တိုက္ေနတဲ့ ေလေတြက သူေတာ္စင္ေလးရဲ႕ ရင္ကိုအရင္လို မေအးခ်မ္းေစေတာ့ဘူး ။

ၾကားေနက် တရား႐ြတ္သံခပ္တိုးတိုး တို႔ကလည္း သူေတာ္စင္ေလးရဲ႕ စိတ္ကို မၾကည္လင္ေစေတာ့ဘူး ။

' အခ်စ္~~ 'တဲ့
' အခ်စ္ ' ဆိုတဲ့ အရာက လူကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲေစစားနိုင္တဲ့အထိ စြမ္းအားႀကီးတာလား! !

အို ဘာ ' အခ်စ္ ' လဲ !
ေခါင္းကိုခပ္ျမန္ျမန္ရမ္းလိုက္ၿပီး လက္ထဲက တံျမတ္စည္းရိုးကို အားကိုးတႀကီးဖ်စ္ညစ္လိုက္မိသည္ ။
ကိုယ္ေတာ္က သူေတာ္စင္တစ္ပါးပဲ ။ ဟုတ္တယ္ ။ ကိုယ္ေတာ္က လမ္းမွားေရာက္ေနတဲ့ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔ကို လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ေမတၱာထားျပသေပးရမဲ့ သိကၡာရ ကိုရင္ငယ္တစ္ပါး ။  ဘာလို႔ ' အခ်စ္ ' ျဖစ္ရမလဲ ။ ဘာေၾကာင့္ ' အခ်စ္ ' ျဖစ္ရမလဲေလ ။

ေျမျပင္ဆီက ႐ြက္ေႂကြေတြဆီသာ အျပစ္ဖို႔ၿပီး အားသုံးလွဲခ်လိဳက္မိေတာ့ ပန္းဖက္ေတြက တံျမတ္စည္းရိုးတံေတြေအာက္မွာ မရႈမလွ ။

" ကိုကိုေလး!! ရွန႔္ရွန႔္လာၿပီ!! "

ဒီအသံေလး !

သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေသခ်ာစြာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္သူပါပဲ ။ မေန႕ကတစ္ေန႕လုံး ေယာက္ယပ္ခပ္စြာ ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရတဲ့ သူပါပဲေလ ။ ကိုရင္ေလးရဲ႕ အေတြးေတြဟာ ကိုရင္ေလးေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ခင္မွာပင္ ႐ုတ္ခ်ည္းၿငိမ္သက္သြားရသည္ ။

အရင္လို ေျပးမလာပဲ တစ္လွမ္းခ်င္း လာေနတဲ့ပုံေလးက တံျမတ္စည္းကိုင္ထားတဲ့ ကိုရင္ေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးတို႔ကို တုန္ရင္လာေစသည္ ။

အရာအားလုံးဟာ တိတ္က်သြားၿပီ ။
တရား႐ြတ္ဖတ္သံေတြ ၊ တုံးေခါက္သံေတြ ၊ ေလတိုးသံေတြ အားလုံး  အားလုံးေပါ့ ။

အခ်ိန္ေတြဟာ ႏွေးသြားသည္ဟု ကိုရင္ေလးထင္မိသည္။

ျမင္လႊာထဲ ခပ္ေျဖးေျဖးတိုးဝင္လာတဲ့ ကိုယ္လုံးငယ္ေလးမွာ အဘယ္သို႔ေသာ စြမ္းအားမ်ား ကိန္းေအာင္းေနပါသလဲ ။

" Don't take away " Место, где живут истории. Откройте их для себя