MICHELLE

CHAPTER 8

MICHELLE [CHAPTER 8]

"I'll go now," paalam ko kay Jessie.

"Oh, ok. See you around." Ngiti niya.

Ngumiti lang ako pabalik bago sinulyapan si Kencio. Nagu-usap na sila noong pinsan ni Jessie pero mahina ang kanilang mga boses kaya hindi ko marinig kaya itunuloy ko nalang ang pagalis.

I was so damn tired when I reached the dorm. Malayo ang SH Building sa Dorm Building kaya nakakapagod talaga. Buti nalang din nakauwi na ako bago mag ala-sais dahil magiikot na ang headmistress at iba pang guro sa buong dorm building ng mga SH.

Mahigpit ang headmistress sa mga JHS at SH students pero pag nagcollege ka na ay wala ng curfew dahil sa mga klase tuwing gabi at isa pa ay madalas daw kasing kasama ang mga college sa parties ng school.

"You're home!" Ngiting-ngiting bati saakin ni Heather na parang hindi kami magkasabay na kumain kanina sa cafeteria.

Magkaiba kami ng schedule ni Heather dahil grade 11 palang siya at ako grade 12 na. Lahat ng kaibigan ni Heather ay naging kaibigan ko narin dahil kapag nagkikita kami ay ipinapakilala niya ako sa lahat ng kanyang kaibigan kaya ipinakilala ko rin sakanya sila Delilah. Tuwang-tuwa nga ang mga 'yon kay Heather dahil napaka-kalog.

Ipinakilala ko rin siya kila Liam at Scott pero nagulat ako ng kilala niya na ang dalawa samantalang pareho namang kaming transferee sa boarding school na ito.

"I cooked your favorite," she smiled widely before pulling to the kitchen.

"Oh, so you've been practicing to cook carbonara and garlic bread."

"Well, I didn't really cook it all."

Tumingin ako sakanya. "You ordered?"

Tumawa siya, "Hinde. Someone helped me cooked it."

Inikot ko ang aking mata at tumawa naman siya bago kami umupo para kumain.

Katahimikan ang bumalot saamin habang kumakain kaya halos mapatalon ako ng tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ang iyon sa sala at sinagot.

Unknown Number Calling.....

"Who is this—"

"You should answer that. Ang ingay, e." Singit ni Heather na kumakain parin sa dinning table namin.

Bumuntong hininga ako bago sinagot ang tawag.

"Hello. Who is this?"

"Hey," tumaas ang balahibo ko dahil sa boses ni Kencio na baritano. Nakalimutan ko na tatawag pala siya.

"Saan mo nakuha ang number ko?"

"I have my ways." He sounded so proud of himself.

"Tss." Umirap ako kahit alam kong hindi niya makikita iyon.

Narinig ko ang tawa niya. "Did you like the carbonara?"

Napakunot ang noo ko. Does that mean—

"Yes, I cooked that."

"What?" Inis kong inilapag ang cellphone sa upuan at narinig ko ang pag sara ng kwarto.

"Heather! Come back here!" Sigaw ko at tumakbo papalapit sa kwartong pinasukan niya. This girl, really!

"Well you never asked!" She fired back.

I rolled my eyes and groan when I realize that I didn't ended the call. Argh!

Dali-dali kong kinuha ang cellphone ko at tinignan kung nakapatay naba ang tawag. Halos mapamura ako ng nakitang hindi pa nak-end ang tawag. Inilagay ko iyon sa tenga ko para maranig kung may sinasabi ba siya pero katahimikan lang ang narinig ko.

"H-hello?"

I stiffened when I heard him sighed. He sounds tired.

"Sorry about that," kinamot ko ang ulo ko.

Tumawa siya. "It's fine."

Tumango ako kahit alam kong hindi niya nakikita.

"So...was the carbonara good?"

Gusto kong sabihin na itanong niya sa kayakap niyang babae kanina pero kinagat ko nalang ang labi ko. Actually, it was really good. Mauubos ko na nga ang kalahati ng carbonara kung hindi lang siya tumawag.

"It's cold." Totoo iyon. Kinain ko ang carbonara ng hindi mainit. I mean, ako lang ba ang may gustong mainit-init ang carbonara.

I heard him groaned. "I told her to pre heat it."

"Ano?" Tanong ko dahil hindi ko siya gaanong narinig.

"Wala. Tapos ka na bang kumain?"

"No. I'm in the middle of eating."

"Ok. I'll just call you later." Sabi niya bago binaba ang tawag.

I didn't want him to call again but I also want to hear his voice. What is happening with me!?

Ilang minuto pa akong nakatulala bago napagdesisyonang ligpitin na ang nga pinagkainan namin.

Ubos na ang pagkain ni Heather at ang akin ay tanging garlic bread nalang ang natitira. Mabilis ko iyong kinain at nilagay ang mga plato sa lababo. Huhugasan ko na sana ang plato ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ni Heather.

"You!" Kunot noo ko siyang hinarap.

"I mean I can't be sorry. You didn't ask." Well, she's right but she can just inform me. Argh! Why am I even bothered by this, it's just a food.

"Well then, you wash the dishes. I'm gonna prepare for bed."

Bumuka ang bibig niya na para bang magpoprotesta pa saakin pero hindi niya ginawa. Umirap nalang ako at kinuha ang mga gamit kong nakakalat sa sofa.

Pumasok ako sa loob ng kwarto para kuhain ang tuwalya ko.

Natapos akong maligo at magbihis pero wala akong natanggap ng tawag mula kay Kencio kaya napagdesisyonan kong matulog nalang.

Kinabukasan, nakatanggap ako ng tawag mula kay Daisy.

Papunta na ako ng gym ng tumawag siya kaya naglalakad ako habang magkausap kami.

"Goodmorning, Michelle."

"Goodmorning. Anong balita?"

Bumuntong-hininga si Daisy sa kabilang linya. Why does it feel like a bad news.

"About the case...."

Napatigil ako sa paglalakad at kumunot ang noo ko. "What about the case?"

[This chapter is short because I want to have a suspense chapter] gets nyo ba? huhu