ginger angel

hoofdstuk 9

Met een zwaar hoofd word ik wakker. Ik sta op en kijk rond in de onbekende kamer waar ik me nu bevind. De hele ruimte is hagel wit geschilderd en op de deur hangt een gouden teken met 2 paar vleugels het zelfde teken als op de houten vloer in mijn kamer. Het bed de lakens, het kussen is helemaal wit. Noch meer pijn steekt door mijn hoofd door het felle kleur. Ik ga even in bed liggen tot ik geen pijn meer voel in mijn hoofd en verken de kamer. Een grote kast valt meteen op. De kast is ouderwets maar door de witte kleur heeft het iets moderns. Ook op de kast staan de 2 paar vleugels in het goud maar dan groter. Ik doe nieuwschierig de kastdeuren open en zie een wit kleedje hangen. Mijn ogen worden groot als ik merk dat het het kleedje is dat ik in mijn droom aanhad. Ik pak het kleedje en besluit hem te passen want het is best een mooi kleedje. Snel kijk ik de kamer rond om te kijken of er iemand staat of er camara's hangen. Als ik alle hoeken heb gecontroleerd kleed ik me vlug uit en doe het kleedje aan. Ik loop naar de kastdeur waar een lange spiegel aan de binnenkant hangt en bekijk me van top tot teen. Het past me noch wel vind ik, het is eens iets anders dan lange jeansbroeken. Na een paar keer rondjes hebben gedraait schiet het door mijn hoofd dat ik geen idee heb waar ik ben of hoe ik naar huis kan. Langzaam loop ik naar de deur en zet mijn hand op de gouden klink en doe de deur open. Het is prachtig. Een bloemenveld strekt voor me uit. snel vergeet ik al mijn zorgen en loop door de witte en roze bloemen. Ik voel me voor de eerste keer volkomen gelukkig. Niemand die me pijn kan doen of me uit kan schelden. Nee, helemaal alleen in dit prachtig bloemenveld. Met mijn ogen dicht en een grote lach loop ik door de bloemen tot ik ergens tegen iets hard loop en val in een bed bloemen. Snel kijk ik op waar ik tegen gebotst ben en zie dan de mooiste jongen die ik ook heb gezie. Hij heeft bruin haar en straalend blauwe ogen, ook hij is helemaal in het wit. Met een glimlach steekt hij zijn hand naar me uit om me te helpen met opstaan. Zonder aarzelen neem ik zijn hand aan en hij trekt me omhoog. we staan maar een paar centimeter van elkaar waardoor mijn wangen beginen te gloeien en een stap naar achteren stap. Hij die noch altijd met een glimlach naar me staat te kijken steekt zijn hand uit ter begroeting. ,,David."