ginger angel

hoofdstuk 17

ik lig op mijn bed te staren naar het plafond. Het is best eenzaam een leven zonder vrienden. Ik weet dat mijn familie er voor mij is maar dat is anders. Het liefst wil ik een beste vriendin waar ik al mijn geheimen aan kwijt kan en vertrouwen in heb. Niemand ziet me en niemand wilt me. Een wit licht verbreekt mijn gedachte. Ik sta op en alweer komt er een stralend wit licht van onder mijn bed vandaan. Ik schuif mijn bed naar rechts en weer gaan deuren open in mijn vloer. Alles is het zelfde als de vorige keer.

Ik sperd mijn ogen en ga recht zitten. Het was al donker en de maan schitterde aan de hemel met de sterren om hem heen. Ik sta op en kijk om me heen, overal lang gras en geen 1 boom te zien. Ook kijk ik naar mijn lichaam om te zien wat ik aan heb, een wit jurje net onder mijn knieen. In mijn haar zitten allemaal madeliefjes die ingevlochten zijn. Ik sta hier helemaal alleen, geen idee waar ik ben en wat ik moet doen. Net een klein kind dat haar moeder is kwijt geraakt in de grote stad, alleen zonder al die mensen om me heen. Maar de angst is er wel. Mijn hart gaat tekeer en elke minut dat ik hier blijf staan, des te banger dat ik word. "Hey,, een zware stem klinkt achter me waarbij ik een gat in de lucht schiet. Snel draai ik me om klaar om me te verdedigen. Maar daar zie ik iemand die ik liever niet sla. David.

Al de aggresie smelt als sneeuw voor de zon. Ik kijk in zijn ogen dat blinken in het maanlicht. Hij heeft een zwart hemd en broek aan. Ik sta er bij stil dat ik staar en David blijkbaar ook doordat er een glimlach op zijn lippen verschijnt. Zonder dat ik het door heb stap ik dichter daar hem toe tot mijn lichaam aan de zijne plakt. Zijn hoofd komt dichter bij de mijne en ik voelde zijn zachte lippen op de mijne. Hij kust me.