Pain & Pleasure 1: Zayn Jacksovich (COMPLETED)

Chapter 23

Nakarating kaming hospital at makikita ko si tita ay naroon para nag dudusa,

"Tita? Asan si mama?" Tanong ko at itinuro nya kung nasaan ito. makikita ko sa kwartong binibilangan ni mama ay nakabalot na ito ng puting tela. Agad akong napaghinaan ng loob at lumapit sakanya.

"Ma? Ma!? Gumising ka uyy" pag pupumilit ko. Hindi ko mapigilang hindi lumuha kundi umiyak dahil nahantong na sa hindi ko inaasahang pang yayari si mama. Agad ko syang niyakap kahit alam kong hindi na ako mayayakap nito pabalik akala ko ba malakas pa si mama? Ilang sandali pa lamang ay dumating ang doctor ni mama para ipaliwanag ang lahat. 

"Ms. Venturo?" Tawag nito.

"P-po?"

"Ang kalagayan po ng inyong ina ay malubha na at hindi na kakayanin ng kanyang kalusugan dahil sa kanyang sakit. Cause of death nya is cancer, stage 4"

"S-stage 4?"

"Matagal na po ang kanyang stage na ito, wala pa bang nakakapag sabi sayo tungkol dito"

"Tita alam nyo ba ang tungkol dito?" Tanong ko.

"Ngayon ko lang nalaman ang tungkol jan nak"

"Kung ganun si Mr. Zayn lang ang nakakaalam at ang iyong ina?"

"H-hindi ko alam.." ilang sandali ang usapan at bigla nalang nag salita si zayn sa tapat ng pinto.

"Forgive me baby, i know her condition so long. And it's so selfish that I couldn't tell you all of this" I could not control myself so I walk towards him and slapped him

"B-bakit hindi mo s-sinabi sakin to?" Pag pipigil ko ng galit.

"I just don't want you to get hurt" hindi ko na pa napigilan ang sarili at magwala ako sa kanyang harapan

"I should be the first to know of my Mama's condition and not you! How dare you hide this!?"

"B-because this is your mama request" at bigla ako natahimik. My mama request? Paano? "She told me not to let you know about her serious illness. Because I also did not expect her illness will be reach at stage 4 immediately. We did not want too and we had no choice but to expect that she could still attend with our future wedding" at tumingin sya saaking lumuluhang mata "And see you wearing a black toga at your upcoming graduation" bigla kong napang hinaan ng loob dahil sa nalaman ko. Hindi mo naman kailangan itago sakin to ma!?

Kung alam ko lang na magiging ganito ang condition mo edi sana sinulit ko na yung mga natitirang oras mo.

"Napaka sama mo" aniya ko kay zayn at sunod sunod na bumuhos ang luha ko.

"I'm really really sorry baby-" niyakap ako ng mahigpit habang ako ay bumubuhos sa pag iyak dahil sa aking pumanaw na ina. Hindi ko matanggap ngunit wala akong magagawa kundi tanggapin nalang ang lahat.

--

Ilang araw ang makalipas at nailibing na ang aking ina. Naka puti kaming suot at sinyales na ito na mag papaalam na sya.

Ma, Alam kong hindi malalaman ni papa ang nangyari sainyo dahil matagal na tayong walang balita sakanya. Hindi ko pa rin matanggap na wala ka na ma. Ang huling yakap na natanggap ko sainyo ay kailanman hindi ko na madadama. Mga payo mo hindi ko makakalimutan, napakasama nyo naman ma para hindi sabihin ang kalagayan nyo. Akala ko... Makakasama pa kita ng matagal, mali pala ako ng akala.

Bantayan mo nalang kami ma ah, kaming dalawa ni zayn. Mahal na mahal kita hindi kita kailanman makakalimutan. Tumabi sakin si zayn at inakbayan ako bilang comfort nya. Yung mga nag mamahal kay mama ay nandidito rin. Si tita, yung kapit bahay namin, kaibigan. Si harold, kahit konti lang ang mga dumalo lahat sila nakikiramay.

Nakatingin lang ako sa puntod ng aking ina kasama si zayn ay hindi ko inaasahang lumapit si harold sakin. 

"Myles.." tawag nito dahilan para lumingon ako.

"Harold..." Tawag ko pabalik.

"I'm really sorry for what happened to mama"

"No need to apologize, magiging maayos naman din ang lahat"

"... I'm also here to personally apologize between us"

"Ako dapat ang mang hingi ng sorry, hindi ikaw"

"Hindi na mahalaga kung sino" and he give a hand, sign of shake hand "will you accept me as a friend again?" He said. Agad akong napaluha at hindi na pinansin pa ang kamay nya kundi niyakap ito ng mahigpit.

"I will"

"Thank you" he sincerely response.

Matapos ang ilang araw. Ang libing ni mama, pag kakaayos namin ni harold.. at ngayon.. nakapasa ako sa final examination namin. Hindi ko inaasahan na makakatanggap ako ng average na 0.5 - 0.8 at magandang palad ay parehas kami ni harold na nakakuha nito. Hindi na rin masama dahil isa rin sa mga pangarap namin ang maging cum laude ng paaralang pinapasukan namin.

"Congratulations Ms. Myles Venturo and Harold Maxwell" pag bati ng aming guro sa klase at nag palakpakan ang mga kaklase namin. May mga ibang nakapasa din at masaya kami na nakakakuha ng ganun grado.

At ito na nga ang hinihintay ko. Ang graduation ko. Ito ang araw na mamarkahan ko bilang pag tatapos ko sa kolehiyo. Halo halong saya at lungkot ang nararamdaman ko. Wala man dito si mama ngunit alam kong masaya syang makita akong naka tungtong ng stage at nakasuot na itim na toga. Makikita ko si zayn at si tita sa kanilang inuupuan at malaki ang ngiti nila na makita ako. Hindi man kumpleto ngunit papahalagahan ko ang araw na ito.

"Ms. Myles Venturo" tawag nito at umakyat sa stage para kunin ang diploma at iba pang mga nakamit. Masaya ako dahil sa wakas natupad ko na ang hiling ni mama. Ang makapag tapos ako ng pag aaral. Hindi ko mapigilang maluha habang ako ay nasa gitna ng stage.

Salamat sa lahat ng iyong sakripisyo mama.