Cristadith (Completed!)

Chapter 15

Hindi ako pinatulog sa nalaman ko at 'yong araw din na 'yon ay napagpasyahan kong hindi na muna umuwi sa condo ng mga kaibigan ko.  Masyado akong gulo dahilan para bitbitin ako ng mga paa ko sa harapan ng luma kong apartment.

I received missed calls from my friends and Phoenix.

"Bakit nandito ka?" A cold voice break the silence. Napatingin ako sa kaniya.

Ian.

Hindi ako sumagot at nagtalakbo na lang ng kumot. My tears continue to fall, halos basa na ang unan ko sa mga luha kong ito.

"Natatakot na ako sayo. You been here since last night. Kumain ka na ba?"

Ramdam ko ang pag-alala niya. Kung hindi ko lang alam na multo siya siguradong natuluyan na akong na fall sa lalaking ito.

Dahan-dahan akong bumangon. Ramda ko 'yong pamamaga at panglalabo ng mata ko.

"Alam mo ba?" I asked.

Hindi siya umimik.

"Alam mo ba ang tungkol sa pagkamatay ni Anastasia?" Bigla na lang ulit bumuhos ang luha ko.

"I know." Mahina niyang sabi.

"At alam mo rin ba na ang mga kaibigan ko ang pumatay sa kaniya?" Ipinilis ko ang luha ko.

Bumuntong hininga ito tsaka tumayo. "Eat first and I tell you everything."

Pagkasabi niya 'yon ay bigla na lang itong mawala. Napahikbi ulit ako. Parang hindi kaya ng isip kong tanggapin ang katutuhanan.

Gayon pa man ay kailangan kong isipin ang hustisya para sa kapatid ko. Maybe that's the reason kung bakit hindi pa rin ito namamahinga sa kabilang buhay. Napahinga ako tsaka nagtungo sa kusina. May apartment is clean and I have thought na dahil iyon kay Ian.

I cook for my lunch and eat at 1 o'clock. Humugot ako ng malalim na hininga bago binuksan ang pinto, to my surprise nakita ko si Ian na nakasandal sa pintuan niya  kasama si Oggy at mga babies niyang nakakalakad na.
Wala nang tao sa apartment na ito simula nang sumabog ang balita na may nagpakamatay na lalaki sa building. Hindi na rin inasikaso ng mga pulisya ang kaso at tila may pumipigil dito na ungkatin ang mga ebidensya.

"Oggy," agad na tumakbo si Oggy sa akin, tumayo pa siya at tila masaya na nakita ako.

I pat her head. "Sorry if I leave you here."

Timahol lang si Oggy at tila nagsasabing okay lang. I look at Ian whose staring at me.

"Are you ready to unfold the truth?"

I nodded. I should give my sister justice!

Napabuga siya tsaka siya pumasok sa apartment niya. Hinila pa ako ni Oggy sa loob. Medyo na trauma pa ako dahil sa nangyari noon kay Kean. Hanggang ngayon ramdam ko pa rin iyong baril na nakatutok sa ulo ko.

"Don't worry, I already clean the mess here." Napangisi pa si Ian to cheer me up.

Tumulak kami sa kwarto niya kung saan nangunguna siyang maglakad. May binigay siya sa akin na parang remote na may pula na button.

"Can you push the button for me?" Turo niya sa pulang bilog.

I obeyed. Nagulat na lang ako nang bigla na lang nahati ang kama. I bulge my eyes when I notice there is a stair. Wtf?

"Let's go?" Anyaya niya. Napalunok ako nang abutan ako ni Oggy ng flashlight. This dog, napakamautak naman ng aso na 'to.

I use the flashlight. Nakailang lunok ako bago ko naaninag ang isang nakakasilaw na ilaw. Napangiwi ako nang bumungad sa akin ang parang head quarter. Nandoon din si Ian at pinapailaw ang mga lampara.

"Remember this place?" Aniya na may bahid na lungkot.

"You were the one who designed this."

"Bakit mo ba ako dinala sa lugar na 'to?" Naiinip na ako. Bakit ba pinupush niya na maalala ko ang lahat na ito? Wala na ngang pag-asa. Kairita siya.

He chuckled, " mabilis ka pa rin mabanas." Napailing siya tsaka siya pumunta sa computer. Mabilis siyang nagtype doon na kung ano.

"Ian?"

" hmmm?" He's still not looking at me.

"I'm confused," I said.

"About what?"

"Bakit nahahawakan mo ang mga bagay? How did you act like a living while you are a cold ghost inside?"

Matagal ko na talagang gustong itanong sa kaniya ang bagay na ito. Paano nga ba? Haven't you wonder how did he killed his twin? How did he took care of Oggy? How did he clean my apartment? How did he clean the body of Kean. How?

Natigil siya sa pagtitipa. Humarap siya sa akin. "I—I don't know why...it just that, I can touch like how living human touches a thing."

"Then you are not a ghost." Biglang sabi ko.

He give me an amusing look. "You think so?"

"Yes."

Bigla siyang lumapit sa akin. Hindi ako maka atras dahil sa pader na nasalikod ko. Pigil ko ang hininga ko nang humakbang pa siya, his body release too much cold.

"Then, can I kiss you?"

Huli na para magprotesta nadampi na niya ang malamig niyang labi.

Inilayo niya ang mukha niya sa akin. I can see sadness in his eyes.

"Ghost." Bulong ko.

Fck the ghost kissed me.

"Yeah. I'm no longer living, Adith. There are things that hard to explain..." Tumalikod na siya at nagpatuloy sa pagtipa sa computer.

Ako naman ay napaupo sa gilid niya habang pinapanuod kung ano iyong pinagtitipa niya sa keyboard.

Napatingin ako sa kaniya kapag kuwan ay nakaramdam na lang ako ng  lungkot. That kiss, it's cold like winter in December, just like finding a light in dark snow.  Bigla na lang nasagi sa isip ko ang sinabi noon ng Grimm reaper na bakla noong tinanong ko kung imposible ba na makahawak ang isang multo ng bagay, maaring natutulog lang ang katawan nito or nasa comatose kaya ang kaluluwa niya ay umaakto pa rin na parang tao.

I wish nandito iyong bakla na iyon para matanungan ko pa ng bongga, pero saan na kaya 'yon? Umextra lang saglit tapos umalis na. Amp

Nagulat ako sa pagharap ni Ian, nakangiti pa siya. "Ready?"

Tumango ako.

Tsaka ko na lang siguro po-problemahin ang tungkol kay Ian, sa ngayon kailangan ko nang sagot kung sino ako at bakit nasali ang mga kaibigan ko sa pagkamatay ng kapatid ko.