Arjay
Bumalik ako sa hospital kinabukasan mismo nong nalaman kung nandito din si Ryan. I know may hindi ito sinasabi sa akin. Nakita ko mismo sa itsura nito at nakalagay na swero sa kamay nito.
Napabuga nalang ako ng hangin habang pumapasok sa loob ng hospital.
"Good morning ma'am may pasyente po ba kayong Ryan Allen?" ani ko sa nurse at nakangiti pa sa kanya.
"Wait lang po sir," tugon nito at parang may tiningnan lang sa record book pagkatapos ay tumingala sa akin.
"Opo sir, sino po sila?" ani nito
"A friend" tugon konaman, at tumango nalang ito sa akin.
"Room 102 sir" sabi nito at nagpasalamat ako. pagkatapos Ay tinahak ko na ang daan papunta sa room ni Ryan.
"Excuse me po" ani ng nurse sa likuran at parang nagmamadali ang mga ito. Kasunod lang sila ng Doctor na mukhang nagmamadali din.
"Haist! siguro may nag aagaw buhay na namang pasyente" ani ko at tinuloy ang paglalkad patungong kwarto ni Ryan.
Pagkatapos ng mahaba habang lakaran ay narating kona din ang room 100 dalawang room yon na ang kay Ryan may nakita ako sa aking harapan na medyo di kalayuan tatlong tao at kumonot ang noo ko ng may makita akong babae na niyayakap ng lalaki sa tingin ko ay mag-asawa ito. Umiiyak yong babae. At sa likuran nila may isa ding babae na mas bata sa akin at umiiyak din ito.
Nagpatuloy ako sa paglalakad hanngang mapatigil ako sa harapan ng Room 102, diko alam bakit ako kinabahan at napatingin sa mga umiiyak at sa salaming bintana na maliit lamang na sakto ng makikita ang nasa loob. Napatingin muli ako sa mga taong nasa gilid ko at sa loob ng kwarto hanngang nanglaki ang mga mata ko ng masilayan ang mukha ni Ryan sa isang higaan at pilit binubuhay muli ng doctor at nurse na siyang nagmamadali kanina.
"R-ryan?" hindi ko mapigilang sabi hanggat isa isang tumolo ang mga luha ko sa mga mata.
Ilang saglit pa ay tumigil ang Doctor at napatingin ito sa relo at may sinabi sa Nurse na siyang isinulat naman ng Nurse.
Nabalot ako ng pagtataka, naguhulohan at diko namalayan na ngalalkad na ako palabas ng Hospital.
Napahinto ako sa kalagitnaan ng kalsada at namalayan konalang na tumotolo na ulit ang luha ko.
Diko alam ang gagawin, diko alam ang iisipin. I SAW him, I saw him lying in the bed, I saw him but I what the hell I am doing now. I saw him and I dont Know if he is still alive.
Napa-upo ako sa gilid ng kalsada habang nakuyokong umiiyak.
"Anu ang gagawin ko, putang ina naman ohh, kung kailan handa na akong lumaban sa pagmamahal na to, saka pa susuko, Puta Ryan wag mo akong iwan" ani ko sa sarili habang umiiyak pa din sa gilid ng kalsada at wala akong paki kahit pagtinginan pa ako ng mga tao.
Napagdesisyonan kung tumayo at maglakad pabalik ng hospital. At dumiritso sa kwarto kung nasaan si Ryan.
Napadungaw ako sa bintana at diko alam ang gagawin kung papasok ba ako o dikaya aalis nalang.
Sa huli napagdesisyonan kung tingnan nalang siya habang nakangiting kinakausap ng pamilya nito.
Diko tuloy lubas mapangiti habang tinitingnan ito lalo nat kanina lamang ay halos mawalan na ito ng buhay.
Napabuga nalang ako ng hangin pagkatapos ay tumalikod at naglakad pa alis.
Kasalukoyan kung saan isang buwan na ang nakalipas ay isang buwan na din naming hinahanap si Peter, isang buwan kona din patagong binibisita si Ryan.
I dont want him to find out na bumisita ako sa kanya. Lalo nat ayaw kung maramdaman niya na naawa ako sa kanya. Which is not true.
Right now I am at the balkony in our mansion here in Manila.
"Hey!" I look at the guy who call my name.
"Hmmm, what bring you to come here" I ask him and he just sat beside me and just ignore my question.
"By the way, How's the oplan Finding Peter?" he said then act like he used to be.
"Their's nothing change, stell missing in action" I reply an pick the cup of coffee in the table.
"I see, I talk to Nezuko a while ago then he told me that He will help, since he is a friend of Peter" he said then stand then stretch his body, and I just ignore him. I am busy with my coffee
"Is that so?" i ask him without looking at him
"Yeah I think so" he said and I look at him
"What-
"I got to go, by the way chelsea ask ne to come, Duh I am a lil bet tired so bye" he said and cut my words.
"Damn Timothy, what is with him and nezuko, I can't remember that they know each other" said to myself while I am still drinking my coffee.
After that I recieve a message from a source In the hospital telling that their is something urgent situation that is happening in ryan . I start to become panic as I think Ryan situation.
"Damn" as I curse while running downstair since I was in the Third floor.
"In a rush?" dad ask when we meet in the sala
"Sort of, bye dad" i said to him without looking back while thinking about ryan.
Third Person POV
"You'vr got to be kidding?" a girl shout in his anger while holding a gun on her right hand
"Sorry we thought thay we killed him" the man said while whipping his blood that is continuesly dripping From his left shoulder.
"So whose body you used useless dumbass?" the girl ask again then put the gun on the table and sit in the chair.
"We bought it in the morgue" the other man said
"Nice, Very Nice" the girl said and pick the gun then she shoot the two guy without hisitation.
"Hey why did you kill them" the man said who came from darknest then hug thw girl at the back and starting kisssing its neck.
"Ahmm, stop please" the girl said while she can't stop herself to moan.
"Okay lets go then, and let the other clean your mess babe" the man said and kiss the girl before leaving the abundant building.
Mr_Nobody
Y.Y
Charot ang chap na to hhahaa
YOU ARE READING
Red and Wine V2
HumorYou have to come to terms that you will never be with this person again, even if the future eventually has other plans. Once you come to peace with these terms, only then can you move on., Nagising siya sa isang puting silid at Ang kanyang katawan a...
