Red and Wine V2

Chapter 5: Not his Body

Arjay

Nandito kami ngayon sa labas ng morgue, naka-upo, tabi ko si timothy, at mama ni Troy.

Si papa naman at Troy ay mukhang nag-uusap sa labas. Ang kaibigan naman nito ay umalis na kasi may aasikasohin daw.

Hindi parin kami makapaniwalasa mga nangyari.Parang kailan lang ay masaya itong unalis sa samar kasama si Troy at nagka- usap pa kami kahapon.

Napayuko ako habang iniisip ang mga bagay na dapat ay di nangyari. Diko tuloy maiwasan ang mapa-iyak habang nakayuko.

Naramdaman ko ang paghagud ng kamay ni timothy sa likuran ko. para pakalmahin ako pero tela wala itong ipikto kasi patuloy pa rin ako sa pag- iyak.

"Peter is a good brother, Wala ka nang hahanapin sa kanya" ani ko at tumingin sa nakasarang pintuan ng morgue.

"I know Ar kaya diko lubas maisip na wala na siya" tugon naman ni Timothy habang pinipilit na di umiiyak.

Mag isang oras na kami nandito sa labas at naghihintay.

We need to know the truth kasi base sa pagkaka alam namin with evidence pa ay hermaphrodite si Peter.

Yon ang magiging basihan namin para malaman kung sa kanya ba talaga ang katawan na yan.

Pero still nasasaktan parin kami sa nakikita dahil maychance na siya yan at di siya yan.

Lalo pat soot nito ang kwentas na bigay ni Troy na sabi pa nitoy dalawa lang ang meron noon at wala nang ibang kopya.

Napabuga nalamang ako ng hangin at tumayo at naglakad palabas dahil gusto ko monang makalanghap ng sariwang hangin. Parang mauubosan ako hininga sa loob sa kahihintay ng resulta.

Nahanap ko ang aking sarili na naka-upo sa isang damohan sa labas ng Hospital habang nagbubuga ng sigarilyo.

Napangiti ako sa isang ala alang biglang lumitaw sa isip ko. Kasabay non ang pagguhit ng kalungkotan sa mukha ko.

"Hindi ito gusto ni Peter kapag nagsisigarilyo ako" sabi ko sa sarili at pinatay ang umoosok na bagay at itinapon ito sa damohan.

"Arjay?" tawag sa akin ng isang pamilyar na boses sa aking likuran, na kahit diko man lingunin ay kilala ko ito.

Nanatili akong nakatalikod sa kanya dahil ayaw kong makita niya ako na umiiyak. Kaya dali dali kung pinunasan ang mga luha ko. At napabuga ako ng malakas na hangin.

"Umiiyak ka?" tanong na sabi ni Ryan at diko namalayan na naka- upo na pala sa tabi ko.

Wala parin akong imik at nakayuko lang dahil parang magtataksil nanaman ang mga luha ko.

"Anu ang nangyari, bakit ka nandito diba nasa samar ka" mahinahon nitong sabi pero alam kung nakatingin ito sa akin.

"Peter is dead" sabi ko rito kahit wala pamang kasiguradohan angresulta ng attopsy.

"W-what?" tugon nito na kahit dikoman lingunin ay alam ko nagulat ito sa sinabi Ko.

"Sana panaginip nalang ito, dahil sa oras na ito ay alam kong buhay siya. Mahal ko ang kapatid ko kahit hindi ko man siya kadugo, kaya makita siyang wala nang buhay ay subrang napakasakit. Masakit pa to nang nawala si Clarise" sabi ko habang umiiyak hindi konarin mapigilan ang mapahagulhol.

Hanggang sa may maramdaman akong kamay na humahagod sa likuran ko. Kaya napatingin ako gawi niya.

Pero pinagsisihan ko kung bakit tumingin pa ako sa kanya. Dahil sa nakikita kung tao na nasa harapan ay masasabi kung wala na wasak na lahat ng pagkatao ko.

Nakangiti itong nakatingin sa akin at ako namn ay tila naging pepe habang tumotolo ang luha ko. Hindi dahil ka peter kungdi sa isang tao nasa harapan ko.

"R-ryan!" sambit ko sa pangalan nito at dahan dahang hinawakan ang mukha nito.

Nanginginig ang katawan ko na pinagmamasdan ito. Namumutla at may dala itong swero na katabi niya lang.

Gusto ko itong tanongin pero walang salita na lumabas sa aking bibig.

Diko alam ang gagawin parang guguho ang mundo ko. Nanginginig ang kamay ko na hinawakan ang mukha niya.

"R-ryan bakit?" nagugulohan kung tanong rito pero hindi ako nito sinagot at tumayo nalang bigla. Tumalikod ito at nagsimulang maglakad pero kahit diko man nakikita ay umiiyak itong naglalakad papasok sa hospital.

Napabuga nalang ako ng hangin at nagsimula nading tahakin ang daan papasok sa morgue.

Ng punasok ako sa likuan ay nakita ko si Timothy na hindi na umiiyak pero may luha padin sa mata nito pero ang mukha niya ay hindi na malungkot at kahit papano umaliwalas na ito. Gaya din ng iba. Busy naman si papa sa cellphone niya tela bang may kausap na importanteng tao, gaya din ni Troy.

Ng makalapit ako sa kanila ay ngayon kolang napansin ang isang babae na busy din sa cellphone nito.

"Chelsie!" tawag ko rito.

"Kuya!" tumingala ito at dali daling niyakap ako.

Napatingin din ang iba sa akin at balik agad sa mga ginagawa nito.

"What is happenning?" tanong ko rito at ngumiti ito sa akin.

"Good thing Hindi si Peter ang katawang nahanap, and bad thing nawawala parin siya" si timothy na ang sumagot.

Kahit papano ay gumaan na ang loob ko pero isa itong pala isipan sa amin at kung paano hahanapin si Peter.

"How about the body?" tanong ko sa kanila.

"The body is already dead ng sinunog sabi ng nag attopsy 75 hours ng patay ang katawan na yon basi sa examine." sagot ng mama ni Timothy

"So it means may kung sino ang kumoha kay peter or Worst" diko natuloy ang sasabihin ko dahil alam kona pare pareho kaming iniisip.

So it means our chance of finding peter ay 50-50. Napabuga nalang ako ng hangin at nagsimulang maglakad paapalabas ng morgue at sumonod naman ang iba sa akin.

Mr_Nobody
Y.Y

Ayon na nga simulan na ang hanapan.