Red and Wine V2

Chapter 19:Magkabilang Mundo

-----------------------------------------------

2 years Later
( The present Time, back in Chapter 31 )

PAGKATAPOS sa nangyaring accidente kay Troy ay nanatili mona siya sa hospital para magpagaling.

Pero pagkaraan ng ilang araw ay lumabas ito at sinabing sa tahanan nalang daw siya magpapagaling.

Maraming buwan ang lumipas at nanatili parin sa kanyang isipan ang hanapin si Peter at wag sumuko rito.

Hindi niya rin hinayaan ang sarili na malunod sa kalungkotan bagkus ginamit niya ang pagkakataong iyon para gawing motivation at ginawang ibangon ang sarili mula sa malalim na pagkalunod ng kalungkotan.

Habang busy sa paghahanap kay peter ay hindi niya din hinayaan ang negosyo. Kahit pagud ay lumalaban siya para sa future na itinatak niya sa kayang isipan.

Lalaban at maghahanap siya kahit wala ng buhay na peter siyang makita.

Basta ang tanging gusto niya lang ay mahanap ito at wala ng iba.
Nasa baba ako ng isang malaking puno habang tinataw ang magandang tanawin sa di kalayuan.

Kasalukuyang nasa bagiou si Troy dahil may nakapagsabi sa kanya na may namataan daw na kumokha ni peter dito kaya agad siyang pumonta sa bagiou kasama di arjay at timothy.

Troy POV

Naramdaman ko ang yakap sa akin ng malamig na hangin kasabay ng pagtulo nang aking mga luha.

Dahan dahan ko itong pinunas gamit ang nanginginig kung mga kamay.

Kasabay ng pagguhit nang isang ngiti na kahit sino ang makakita ay alam agad na may kalakip iyong sakit.

"It was 2 yeats later pero nandito parin ako sa mundo kung saan hinhintay ka" aniya sa kanyang isipan habang nakatingin sa malayo.

"I am willing to wait no matter what happened, basta maghihintay ako sa pagbabalik mo" Malungkot nyang turan sa sarili.

Yumoko ako at niyakap ang sarili habang iniisip ang mga masasaya naming ala alang magkasama.

Pero diko rin nakaya kaya tumingala ako na nagbabakasakali na hindi umagos ang aking mga luha.

Subalit sadyang mapait ang panahon at tadhana kaya umagos parin ito kahit pigilan koman.

Na tila bang may sarili itong buhay para na tanging pag agos lang ang paraan para kahit papano ay mawala ang sakit na dinulot ng nakaraan.

Inalala ko rin ang mga nangyari mula sa aking pagkakahimbing ng isang linggo. Isang memoryang tumatak sa aking isipan. Para bang nasa totoo akong mundo. Masaya at kasama ko sila.

Napabuga nalang ako ng hangin. At,

Tumayo ako at kinuha ang cellphone na nasa bulsa kolang. Kinalikot ko ito at may tinawagang nilalang.

"Kumosta, nahanap niyo na ba siya?" bungad ko na tanong sa kausap

"Boss sorry po, ibang tao pala hindi po si Sir peter ang taong iyon" ani ng lalaki mula sa kabilang linya.

"What ang tagal na ng dalawang taon pero ni isang bakas ay wala kayong mahanap, wag niyong sayangin ang pera ko sa walang silbi niyong report" galit na turan ko at binabaan ang kausap at nanlulumong napatingin sa papalubog na araw.

"Mahahanap din kita!" sabi ko sa sarili bago lisanin ang lugar na tinatapakan ko.

Habang nasa daan ay nakatanngap ako ng mensahi mula kay arjay na dumiritso daw ako ng hospital dahil biglang hinimatay si Timothy.

Ka agad din akong tumongo doon at ng makarating ay pumonta ako agad sa silid kung saan nandoon si Timothy.

"Anu ang nangyari" tanong ko nang makapasok ako sa loob.

"Sign" tugon ni Arjay at mukhang normal lang ang nalaman, at nakunot noo naman ako.

"Sign?" tanong ko rito dahil nagugulohan din ako.

"Ahws dimo pala alam, carrier din itong bakla na malandi kaya ayan nabuntis ng di alam" turan ni Arjay at napangiti naman ng makita kung gaano ka asim ang mukha ni Timothy.

Napangiti naman ako sa nalamang balita. Mula nang nawala si Peter ay mas naging malapit ako sa kanila. Nging katuwang ko sila para bumangon ako at katulong para hanapin si Peter.

"Congrats Tim" sabi ko rito at nakangiying kinamayan ito"

"Salamat shoppee" sabi nito na tunawa pa

"Gago" sabay naming sabi ni Arjay.

"O siya bili mona ako ng pagkain gutom na ako" sabi ko rito at pinigilan naman ako ni Arjay.

"Better sa hotel nalang at lalabas din naman tayo dito," sabi nito at tumango naman ako bilang tugon.

Pagkaraan lang ng ilang sandali ay sabay-sabay na kaming nagsilabasan sa kwarto ni Timothy.

Habang nasa daan palabas ay kita namin ang pagtakbuhan ng mga doctor at nurse para puntahan ang kabilang kwarto kung saan tabi lang din ng kwarto ni Timothy.

Ng malapit na kami sa pintuan ay bigla akong napahinto ng makita ang dalawang munting anghel na karga karga ng dalawang yaya. Tulog ang mga ito ang cute.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko para bang may nagsasabing wag ako umalis rito. Para bang sinasabi ng mga batang ito na manatili ako rito.

"Troy!" tawag sa akin ni Arjay at napalingon naman ako sa kanila at naghihintay na ang mga ito sa labas at kinakampay ako.

Napabuga nalang ako ng hangin at muling pinagmasdan ang mga bata bago tuloyang lumabas ng hospital. Pero ang isip ko ay nabalot ng pagtataka at panghihinayang.

How is he?" a woman ask to the doctor as he enter to the room.

" He is okay but still unconscious" the doctor said before going out.

The woman just smile saddly as her answer to the doctors said.

"How are you my nephew" she said while whipping the hair.

Alam niya hindi ito sasagot pero umaasa parin siya na sana magising na ito. maraming bagay itong dapat na malaman at alam ng babae na ikakasaya ito ng pamangkin niya.

Narinig niya ang pagbukas ng pintuan at sabay na iluwal nito ang yaya niya na dala ang dalawang malusog na batang lalaki.

"Kumosta na kayo baby Ae and Au" ani nito sa mga baby na ngumiti lang sa kanya dahil hindi panaman ito nakakapagsalita. at tanging dada, mama at yaya lang ang alam.

"Kumain na ba sila,? tanong ko sa mga yaya habang inaayos ang kumot ng pamangkin ko.

"opo senyora" tugon ng isa kaya napangiti nalang ako sa kanila

"Lumabas na kayo at susunod nalang ako sa inyo" utos ko sa kanila at nauna nga itong lumabas!"

"Hey my dear babalik ako bukas, hihibtayin ko ang paggising mo!" sabi ko sa kanya at umalis sa silid ng pamangkin ko.

Sa di kalayuan ay tanaw ko ang dalawang yaya na karga karga ang mga anak ng pamangkin ko habang may mga body guard na naka abang dito. Napangiti nalang ako habang naglalakad papalabas ng hospital.

Napatingin naman ako sa lalaking nakatitig sa mga bata, nagugulohan ito at para bang nakuha ng mga bata ang attention nito.

"Troy!" tawag ng kasamahan nito na nasa labas din. Kaya umalis na din ang lalaki.

Ng lalabas na saka kami ng bigla akong napahinto at hindu kopa nga naabot ang labasan ay napalingin ako sa aking likuran dahil sa may isang tao na tumawag sa akin.

Napalingon ako sa kanya at nagugulohang napatingin.

"Mrs. Sandoval He is awake!" ani nito at para akong binuhosan ng malamig na tubig at dali daling tinawag ang yaya ng mga bata at nagmamadaling pumonta sa kwarto ni Peter.

Mr_Nobody
Y.Y