Red and Wine V2

Chapter 20: Peter is back

Isang puting bagay, yon ang nakikita ko malabo pa ang paningin ko.

Kumorap kurap ako hanngang sa unti unti itong lumowanag ang paningin ko.

At napagmasdan ko ang puting bagay kanina na malabo na isa palang kisame.

Dahan dahan kung iginalaw ang ulo ko at pinagmasdan ang buong paligid at nakikita ko ang isamg makinirya at oxygen tank at mga tubong nakakabit sa katawan ko.

Inilibot ko ang aking paningin sa boung paligid at nagugulohan na ako sa nangyayari. Hindi ko rin maigalaw ang katawan ko. Na tela ba na paralisa ako.

Gusto gusto kong magsalita pero walang gustong lumabas aa aking bibig. Na uuhaw ako pero wala akong magawa dahil bigla akong na pipi at di ko rin magalaw ang kamay at ulo ko.

Napaluha nalang ako sa mga nangyayari hanggang bumokas ang pintuan at iniluwal nito ang isang nurse na napahinto ng makita akong gumagalaw.

Gumohit sa mukha nito ang saya at ka agad na lumabas pagkaraan lang ng ilang saglit ay bumalik din ito na may kasama ng doctor.

Ka agad na chenick ako ng doctor pero wala lang ito sa akin dahil di naman ako makagalaw.

May mga itinanong ito sa akin pero wala akong maisagot dahil hindi naman ako nakakapagsalita.

Hanngang sa binigyan niya ako ng tubig at angnurse ang nag asikaso para ipainom ito sa akin.

Kinausap naman ng doctor ang isa pang nurse na hindi korin napansin na kasama pala nila.

"Tawagin mo si Mrs . Sandoval" ani ng doctor pero hindi konalang iyon pinansin at bak doctor lang din iyon.

Ng maramdaman ko ang pagbabalik ng boses ko ay dahan dahan kung sinubokan ang magsalita.

"Do-oc" garagal at mahina kung sabi na nakuha naman ng attention nang doctor.

"Yes Mr. Kim?" sabi nito na siyang ipinagtaka niya at bakit siya nito kilala o baka nahanap siya nila troy o arjay kaya kilala siya ng doctor.

Hindi na ni Peter nasabi ang nais niyang sabihin dahil bigla nalang isang nakaramdam ng antok para bang hinihila siya para matulog.

Wala namang nagawa ang doctor ng bigla nalang natulog si Peter , pero alam nito na nagising na ang pasyente niya at natulog lang ito dahil sa pagud marahil.

Pagkaraan lang ng ilang minuto ay pumasok na din si Clarise pero hindi na nila nadatnan ang gising na si Peter, sinabi namn ng doctor nahayaan lang daw mona si peter baka bukas ay makagalaw magising ito ng mabuti.

Tumango nalang si Clarise at bago lumabas ay nagpaalam mona ito ulit kay peter.

Isa namang magandang balita ang dala ni Clarise para sa kaniyang pamilya.

Isang bagay na hindi nila sinukoan at sa wakas ay nagising na nga ito mula sa dalawag taon nitong pagkatulog.

Hindi makakaila na isang matinding laban ang pinag daanan ng pamangkin niya para sa huli ay bumalik ito sa katawang lupa nito.

Napangiti naman si Clarise ng mapagmasdan ang mga apo na mahimbin na natutulog.

Bigla silang huminto kaya napatingin si Clarise sa labas ng sasakyan at hindi niya namalayan na nasa loob na pala sila ng compound nila.

Huminto lang ang sasakyan dahil binuksan ang gate papasok sa mansion nila.

Ng mabuksan ay ka agad din itong umandar at pagkaraan lang din ng ilang minuto ay nasa harap na sila ng isang malaking Mansion ng mga Sandoval.

Lumabas siya at kasunod naman niya ang mga yaya na karga karga ang mga natutulog na bata.

Ng makapasok ay ipinag -utos niya agad na dalhin ang mga bata sa silid nito at siya naman ay dumiritso sa sala at doon tanaw niya ang buong pamilya na mukhang wala pang alam sa balitang dala niya.

"Good evening guys" masiglang bati ni Clarise at hinalikan naman ang ina at kinawayan lang ang kapatid at asawa nito. pagkatapos ay niyakap at hinalikan sa pisngi ang sariling asawa.

"Whats with that wide smile clarise?" nagtatakang tanong ng kanyang ina na pinagtakhan din ng ibang tao na nasa sala.

"Guess what?" Natutuwang tugon ni Clarise.

"Anu?" halos sabay pang sabi ng mga matatanda.

"Gising na si Peter" casual lang na sabi ni Clarise at dumampot ng isang cookies sa mesa.

Pansin naman ang pagtahimik ng buong paligid kaya napatingin siya sa mha tao at syempre ay dina siya nagulat sa mga reaction nito.

Ang ina niya na umiiyak na at niyayakap siya ng asawa ni Kuya na tumabi na pala rito. Si kuya namn na parang ewan gustong umiyak pero nagpapatatag. At yong asawa ko wala lang.

Isa itong malaking balita lalo pat naging isang malaking pala isipan sa amin ang nangyari kay Peter na sa oras na ito ay alam na namin kung sino ang salarin pero hindi mona kami gumalaw dahil hahayaan namin n si Peter ang maghiganti rito.

"How is he?" nanginginig na tanong ni kuya at syempre nanghihina ako ng makita ko ang patulo ng luha nito. I know kuya mahal niya kami ni Clara at ng malman na buhay si Peter ay isa ito sa mga naghanap at umaasa na mabubuhay pa ang aming pamangkin mula sa mahimbing na pagkatulog.

Nilapitan ko ito at niyakap at doon na nga bumohos ang kanina pa nitong hinahawakang emosyon.

"He is okay now and he will be okay" sabi ko rito at bumitaw sa yakap at tumayo't bumalik sa kina uupoan kanina.

"So bukas puppunta tayo ng hospital but for now rest mona ako" sabi ni Clarise at tumayo na kasama ang asawa. Nakangiti namang tumango ang kapatid niya at ina at sinabing mauna na siya dahil may pag-uusapan mona daw sila. And I know it is about politic.

Nagising ako na nagugulohan sa kung nasaan ako at kung bakit nababalutan ng puting pintura ang bawat sulok at ang katawan ko ay may naka kabit na mga tubong sa isang makaninang nasa gilid na tila ba nagbibigay ito ng buhay sa akin

Nagugulohan ako, natatakot at napaiyak mas dumoble pa nito ang takot ng makapa ko ang tiyan ko na walang laman.

ALAM ko nagising ako kahapon pero nawala iyon sa isipan ko.

Nasaan ang mga anak ko, nasaan sila.
Nagsisigaw na ako habang tinatanggal ang mga nakakabit sa katawan ko.
Hanggang makuha ng mga doctor ang attention ko at pumasok na sila sa loob.

"Nasaan ang mga anak ko" paguulit ko pero pinigilan ako nila t pilit na pinapakalma

"Please Mr. Kim tumahimik kayo, okay ill explain later at pagdumating na ang guardian mo" ani ng doctor na tila bamg nahipnatismo ako at biglang tumigil sa pagsisigaw pero huli ko ng malaman na tunurokan ako ng pangpakalma.

Ilang minuto lang at may pumasok na babae at mukhang aligaga ito at masayang napatingin sa akin.

May mga kasunod ito pero diko na nakita dahil natatabonan sila. ng babae na kamukha ng aking ina.

Diko alam ang sasabihin biglang tumolo ang mga luha ko sa pisngi kasi nakikita ko ang mukha ng mama ko. Pero patay na siya Hindi naman maaring nasa langit ako dahil sa pagkaka alam ko ay walang hospital don.

"Who are you?" tanong ko rito napangiti itong tumogon sa akin

"I am your aunte, your mother's twin sister" ani nito at niyakap ako ng mahigpit. " I am happy to see you awake your lola and uncle and your kids" dugtong pa nito

"Kids what do you mean, nanganak na ako?" nagugulohan kung tanong ng bumitaw ito sa yakap

"Yes peter and its been 2 years since na comma ka" tugon nito sa akin na ikinabagsak ng mga luha ko.

"T-two years?" tanong ko ulit dahil hindi ako makapaniwala.

"Dada" napatingin ako sa tumatawag sa akin na siyang ikinakunot ng noo ko. dalawang mumunting anhel na masayang karga karga ng mga yaya.
Diko alam ang gagawin basta bigla nalang bumohos ang mga luha ko at niyakap ang mga bata ng maibigay ito sa akin ng mga yaya.

Mr_Nobody
Y.Y

Napansin niyo ang pagswitch ko to 1st to 3rd POV vise versa. Normal lang po yan..