Kendime gelemedim senden sonra.
Çırpınıp duruyorum oda boşluğunda.
Ellerim sararmış yokluğunda.
Kokun evimin dört bir yanında.
Beraber ektiğimiz hayaller,
sonbahar gelmeden solup gittiler.
Oysa,ne şiirler saklamıştım sana,
ne güzel mısralara dökmüştüm seni.
Meğer ne çok sevmişim seni,
kalbim bile habersizken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ HEP AN/TAMAMLANDI
PoesíaDünyanın çivisi'ni söküp attım. Duvardaki izleri temizledim. Bembeyaz zambakların suyundan içtim. Dinmeyen fırtınalarla boğuştum. Ve en sonunda şiir durağındaydım. Şiir büyü'dür,büyütür. Kalbinize dokunmak dileğiyle
