Seni gördüm,
herzaman ki gibi parlayan gözlerinle bana baktım.
Takvimden bir yaprak düştü,
gökyüzünden bir bulut.
İçimden sana tekrar vapurlar kalktı.
Konuştun...
Kendime gelemedim sonra.
Kuşun ilk kanat çırpışındaki mutluluk gibiydi sesin,
bir çocuğun ilk nefes alması gibiydi.
Gittin...
Gökyüzünden hüzün yağdı üstüme.
Telefon kulübeleri kadar yalnız kaldım.
Bir mezar sessizliği gömüldü içime.
Kayboldum.
.
.
.
Kaybettim kendimi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ HEP AN/TAMAMLANDI
PoetryDünyanın çivisi'ni söküp attım. Duvardaki izleri temizledim. Bembeyaz zambakların suyundan içtim. Dinmeyen fırtınalarla boğuştum. Ve en sonunda şiir durağındaydım. Şiir büyü'dür,büyütür. Kalbinize dokunmak dileğiyle
