Bu pas tutmuş diller.
Boyası dökülen duvarlar.
Ardımsıra gelen soğuk düş'ler.
Geçip giden zaman...
Kırışan bu yüzler,
nisan kovaladıkça ağıran saçlar,
eskimeye yüz tutmuş bulvarlar,sokaklar...
Uğultusu dinmeyen özlemler...
Bu yorgun yürekler.
Köşe başlarında söylenen ucuz yalanlar,
cesaret edilmeyen bütün intiharlar...
Başların yaslandığı bütün omuzlar.
Zamanla güzel aldanan bütün ömürler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ HEP AN/TAMAMLANDI
PoesíaDünyanın çivisi'ni söküp attım. Duvardaki izleri temizledim. Bembeyaz zambakların suyundan içtim. Dinmeyen fırtınalarla boğuştum. Ve en sonunda şiir durağındaydım. Şiir büyü'dür,büyütür. Kalbinize dokunmak dileğiyle
