The Stray Kids of Edogawa Rampo

Case 3.3: The Backstage

Case 3.3: The Backstage

H I R O Asahina
December 29, 12:13 am.
District 4
Manila Fishing Port, Pier.

Gusto ko nalang umiyak kasi nagpapanic na 'yung last three brain cells ko. Hindi ko na maintindihan kung nasa Earth pa ba ako, tao pa ba ako o Martian, pero okay, traydor na si Twelve. Kailangan na naming kalabanin ang taong tinuring naming kapatid, 'di namin alam kung buhay pa si Zen dahil 50-50 na siya at kailangan naming tumakas ng buhay dito dahil kung hindi papatayin kami ng tita ni Zen. Sobrang gulo na ng buong Pilipinas gusto ko nalang gayahin si Twelve at uminom ng Zonrox pero, PERO...

"HAHAHAHA! Ugh, it's so funny!"

Anong tinatawa-tawa ng gagong 'to?

Umupo ng maayos si Zen at humalkhak, halata namang masaya siya kasi meron pa siyang mga tears of joy sa mata, at nakatitig lang kami sa kanya dahil tulad ko mukhang nagpapanic na din ang mga huling brain cells ng mga kasama ko. Kanina, lantang gulay lang namin siya nadatnan, ngayon tinatawanan niya na kami.

Nang mabilaukan siya sa sarili niyang laway, saka ako nagsalita. "Oh, tangina mamamatay na ata talaga si Zen this time."

"Hayaan mo siya, putangina niya." Sabi ni June habang nakatitig pa din sakanya.

"Ahem," Zen finally cleared his throat and finished his laughter, he grinned at us. "Well, if you see things in my view you'll find it really funny."

"If you saw things in our view, you'll be fucking traumatized," Lance told him, his eyes turning into slits. Galit siya, sis. "Nakita mo ba 'yung Twelve na andito kanina? He's not human, he's a monster."

Tumango si Zen at tinanggal ang mga benda-bendahan niya sa katawan. I'm surprised he can move easily despite his injuries. "That's true."

June sighed, "Can you tell us what's really happening? I'm so burnt out my mind's about to explode."

"Buti nga may utak ka pa eh," I commented shamelessly, "Ako kanina pa nalusaw."

"Guys, you knew Twelve longer than I did. I'm at least expecting that you know this is a plot," Zen said looking at us, "Well, at first I was in doubt as well, yes. But... I don't know, tingin ko din magaling lang umarte si Twelve."

"Umarte?" tanong ni Lance, "Ibig sabihin arte lang ang lahat? Hindi kalaban si Twelve?"

Zen shook his head, "He's not. He joined our enemies to destroy it from the inside. 'Di pa nasasabi ni Twelve sa akin ang lahat dahil wala kaming oras para mag-usap pero sabi niya sa akin na meron siyang..." huminto siya saglit para mag-isip ng tamang term, "...kasabwat. Meron siyang kasabwat mula sa kampo nila tita Isabella na tumutulong sakanya."

"Huh?" mas lalo akong naguluhan, "Sino namang tutulong sa atin mula sa loob? Edi ba nga si Isabella si Edgar Allan Poe?"

Hanggang ngayon 'di pa rin nagsisink in sa akin na all this time pina-power tripping lang kami ng tita ni Zen. On the second thought, bakit nga ba 'di namin naisip 'yon? Siya lang naman ang demonyitang uhaw na uhaw sa 10 billion dollars.

"I don't know, we still have to ask Twelve for clarifications, but tonight is the last phase of Twelve's plan." Zen said, tas pinunasan niya ang mukha niya at nagkaroon ng smudge ang sugat niya sa mukha.

"What—PEKE ANG SUGAT MO?!"

"All of these are fake aside from the one in my arm."

"Okay, Zen so san banda mo pa kami niloko, aminin mo na."

"So, what exactly happened and why Twelve and you are in this kind of play?" June asked. "I can't recover in shock, to be honest."

Tumango tango si Lance, "Kahit ako sobrang natakot nang tutukan niya tayo ng baril kanina. Never kong pinangarap na kalabanin ang gagong 'yon."