The Forgotten Queen: The Cursed Gifted

12. The promise

Ginampanan ko ang trabaho ko bilang isang Principal. And before I knew it, I'm kinda getting used to this job.

Tho, minsan napapaisip ako kung tama ba ang naging desisyon ko sa pagpili ng mga estudyante ko. Araw-araw na lang akong may nababalitaan na may nag-aaway o nagsasaksakan. But so far, wala pa namang namamatay.

Wala akong paki sa mga ginagawa nila sa buhay. As long as nagagawa nila ang mga trabaho at missions ay wala akong problema sa kanila.

Kaswal akong naglakad sa campus, lahat ng madadaanan kong estudyante ay may kumento o sinasabi sa akin.

"Hey, Principal Helena! Kailan mo ba ako ulit lalabanan ha? Tara na!" Rinig kong sambit ng isa kong estudyante.

Napabuntong-hininga ako sa sinabi niya. "Next time, Julius," walang ganang sagot ko.

"Principal! Principal! Naputulan ko ng paa 'yong kliyente namin kanina!" muling sambit ng isa.

Napasinghap ako sa narinig at kunot noong sinundan siya ng tingin. "Talk to your Guild's master about that, Andrea."

Marami pang tumawag sa akin pero isa-isa ko lang silang dinaanan. Pakiramdam ko ay nagkaroon ako ng mga anak ng wala sa oras.

Nagpatuloy ako sa paglalakad nang may narinig na naman akong tumawag sa akin.

"Principal Helena!"

Napaismid ako bago lumingon kay Crimson. Walang gana ko itong tinignan. "What? Kung tungkol sa Academy 'yan, kaya mo na 'yan."

Kumunot ang noo ni Crimson bago sumimangot sa sinabi ko. "Gusto ko lang sabihin na nasa Rosa ngayon si Miss Scarlet and Sir Evan Portugal," sagot niya.

Nakuha ng sinabi niya ang atensyon ko. Evan and Scarlet?

Anong ginagawa nila sa Rosa?

Matagal-tagal na rin nang huli kaming nagkita-kita. Pare-pareho kaming naging busy sa pagpapatakbo ng mga eskwelahan namin.

Tinanggihan din nila ang alok ko na kunin ang mansyon sa Rosa. Kaya medyo hindi kami nagkaroon ng komunikasyon.

Kaya palaisipan sa akin ang dahilan kung bakit sila nasa Rosa ngayon. Pwede naman silang pumunta rito sa Academy kaysa sa bahay ko.

Maaga akong nagpaalam kay Crimson na mauuna na muna akong umuwi. Ipinaubaya ko na sa kaniya ang Lunar Academy.

Nakasakay ako sa kalesa pabalik sa Rosa, nakapatong ang baba sa palad at nakasandal sa bintana. Iniisip ko pa rin ang dahilan kung bakit biglaan akong pinuntahan nina Scarlet at Evan.

Hindi rin nagtagal ay pumasok na kami sa tunnel. Sa kabilang labasan nito ay sumalubong sa akin ang gubat. Dahil sa dami ng puno ay sa bungad lang ako naihatid ng kutsero.

As always, I walked by myself throught the forest. Tahimik lang akong naglakad sa kalagitnaan ng gubat... sobrang tahimik.

Ang tunog ng mga kuliglig lang ang ingay, at mga dahon na naghahampasan sa isa't isa.

Dahil sa katahimikan, nangibabaw ang ingay sa isipan ko. Pagmamay-ari ko ang lugar na ito. Mayroon akong mansyon, mayroon din akong kayamanan, pero hindi ko lubusang maisip kung bakit ni isang beses ay hindi ko naramdamang sumaya.

Mayroon din akong ganito rati. Nakukuha ko ang lahat ng gusto ko.

I was once a princess, a queen to be exact.

Pero kumpara dati, I feel more lonely now.

Ngayon ko lang na-realize na mas maganda na rin pa lang may bumubunganga sa akin araw-araw. Hindi ko napansin na nakakurba na pala ang labi ko. Maybe having an Academy was not bad after all.