Gravity falls || Reader!

Opad szczeny i rany długo bolą

Obudziłam się, było już trochę ciemno. Starałam się podnieść, ale nie byłam w stanie. Dopiero teraz poczułam ból głowy, nogi, ręki i chyba wszystkiego innego. Rozejrzałam się i zobaczyłam postać. Był to chłopak chyba w moim wieku, no może o rok starszy, miał białe jak śnieg włosy. A gdy się odwrócił zobaczyłam jego piękne szare oczy. Podszedł do mnie a ja odruchowo się odsunęłam.
- spokojnie nic ci nie zrobię- powiedział pełnym, aksamitnym głosem.
- Jestem Conor, a ty?- zapytał.
- ja mam na imię (imię)- odpowiedziałam z niepewnością w głosie.
- Miło mi cię poznać (imię)- powiedział szarmancko.
- Mi ciebie, również- powiedziałam pewniejszym głosem- co się stało?- zapytałam.
- wiesz miałaś niemiłe spotkanie z cieniopsem i tak tu się znalezłaś. Bestia nie żyje, ale za nim ją pokonałem zdąrzyła się na ciebie rzucić.
- oouu...- powiedziałam wstrząśnięta tym, że gdyby nie on wogóle by mnie tu nie było.
Chłopak przykucnął i obejrzał moję poharataną nogę. -Nie dobrze...- mruknął sam do siebie.
- Mogę ją oczyścić, ale nie całkowicie uleczyć. Widzisz z cieniopsami jest taki problem, że nie wiadomo kiedy i gdzie na ciebie wyskoczą w tamtych rejonach to codzienność, po co tam poszłaś?- zadał kolejne pytanie.
- W sumie to zgubiłam się, a potem trafiłam na tego psa i sama nie wiem.- odpowiedziałam mu trochę nie składnie. - a wogóle to kim jesteś?
Chłopak dokończył mnie opatrywać i wstał odwrócił wzrok i powiedział: Jestem jednorożcem...

W tej chwili zamurowało mnie -serio?-zapytałam niepewnie.
-tak serio.- odpowiedział poważnym tonem.
- Dobra, słuchaj Conor miło było, ale muszę iść do chaty- i z tymi słowami chciałam wstać, ale nie udało się, bo ból był zbyt duży.
Chłopak patrzył na to z uśmiechem i zapytał: Wiesz co, może ci pomogę, bo chyba sama nie dasz sobie rady. Przytaknęłam, a wtedy chłopak wziął mnie delikatnie na ręce i zaczàł iść w stronę mojego domu....

Hej moje duszyczki 304 słowa dziś