Emmyth 3: Vleugels

Hoofdstuk 6: Het Regen en Water festival

HOOFDSTUK 6
POV. Fin
Er valt een pijnlijke stilte. Ik voel me echt heel echt het derde, of vijfde wiel aan de wagen, of hoeveel wielen dan ook. Ik ken die mensenuitdrukkingen niet goed. Volgens mij voelt Inaya zich het zelfde als ik. De twee andere meiden blijven elkaar roerloos aanstaren. Dan ineens begint Airyn een zin: "Sorry, het spijt me z-" maar ze wordt gestopt door Emmyth die op haar af loopt en haar een dikke knuffel geeft. Volgens mij hebben ze elkaar toch heel erg gemist.
"Het is al goed." Zegt Emmyth half fluisterend in het oor van Airyn. "Ja ja oke..." Snikt Airyn terug. "Maar dit betekent zeker niet dat ik niet nog steeds kwaad op je ben. En dat zal ik af een toe ook laten merken. Bewust of niet." Zegt Emmyth streng en ze kijkt Airyn in haar ogen. "Ach ja, ja, natuurlijk... Dat verdien ik ook... Ik had nooit zo tegen je moeten doen, je hebt het al moeilijk genoeg!" Zegt Airyn met haar ogen teneergeslagen. "Oh, kom hier jij." Zucht Emmyth en ze trekt Airyn mee in nog een dikke knuffel.

POV. Emmyth
Even later zitten we met z'n allen in een kring op het platform. Het klettert nog steeds van de regen.
"Maareh, hebben jullie nog iets ontdekt bij je ouders? Ik bedoel, daar zijn jullie geweest toch? Waarom zou zij hier anders zijn..." En ze wijst naar Inaya. "Het zijn niet m'n ouders." Sis ik terug. Ik kom steeds meer tot het besef dat ze dat eigenlijk ook nooit zijn geweest. Denken aan ze maakt me op dit moment alleen maar verdrietig, maar dan wordt ik wel weer herinnerd aan waar ik hier eigenlijk mee bezig ben. Het vinden van mijn échte ouders.
"We kunnen ook naar de watervallen gaan." Oppert Fin. Ik snap het wel. Daar wonen zijn ouders. Die wil hij ook graag terug zien, na zoveel jaar... Maar ik denk niet dat mogelijk is. Niet na wat er met mijn 'ouders' gebeurde. Waarschijnlijk zijn ze nog steeds in een soort shock. Maar toch is het wel een goed idee om daar heen te gaan. In net watergedeelte van Nandor is de landelijke bibliotheek. Hij is énorm! Daar kan ik mijn familiegeschiedenis opzoeken.
"Ja, oke, we gaan wel naar de watervallen." Stem ik in.

Driek kwartier later is de regen eindelijk gestopt. Met z'n allen stijgen we op. Airyn, ik en Fin met Inaya op z'n rug. Die is nog nergens ingedeeld, en is niet in een gebied opgegroeid waar de elfen allemaal vleugels hebben. Ze heeft helaas ook maar een paar basiskrachten.
Een halfuur lang vliegen we en dan zien we dat de bomen waar we nu zijn allemaal groter en hoger zijn. Dat betekent dus dat we erg dichtbij zijn. Vanuit de verte horen we muziek en gelach. Na vijf minuten landen we op de grond. Overal om ons heen wordt feest gevierd. Met nóg hardere muziek, gelach en gedans. Ik moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Alle dansmoves zien er echt verschrikkelijk uit, en de muziek komt van harpen, luiten en banjo's. Echt zo oud! Nouja, hier wordt het als modern beschouwd, maar als je het vergelijkt met wat ik in de mensenwereld allemaal hoor, zitten we hier echt in de middeleeuwen! Maar waarom is het nou feest hier? En dan ook alleen in het water gedeelte? Net als die gedachte mijn hoofd binnendringt, begint het ineens te stort regenen. Oh, shit! Het regen en water festival is natuurlijk begonnen! Het festival duurt een week, en nu kunnen we door die regen, straks geen kant meer op!