Karanlık çökünce

Bölüm 12: ceset

(Mehir'in anlatımıyla)

Gözlerim yerde yatan kızın gözlerinde, bedenim soğuk sınıfın duvarına yaslanmış. Beynim durmuş, boğazım kurumuş. Nekadar saat oldu burda oturalı? Bir saat mi? İki saat mi? Yoksa üç mü? Gece bana şuan ne derse desin idrak edemeyeceğimin farkındaydı. Az ilerde oda benim gibi duvara yaslanmış yerde oturuyordu. Ateş mi? Yüzüme bile bakamıyordu. Oda oturmuş yere bakıyordu. Sencede gerçekleri öğrenmenin vakti gelmedi mi? Geldi iç ses!

"K...kim...yaptı..." kekelemekten cümle bile kuramamıştım. 

İlk o pislik konuştu "Ben hiç bir bok yapmadım" oldukça net konuştuğu için ona inanacak gibi oldum ama inanmadım. Malum yalan onun işiydi.

Sonra gözlerimi Gecenin o güzel gözlerine diktim. Oda hemen bana baktı. Cevap vermedi soruma, sadece öylece baktı. Sanki bakışları soruma cevap verebilirmiş gibi. Gözleriyle hiçbir şey yapmadığını söylemeye çalışıyordu. Hoş, öyle masum bakıyordu ki kimse onun birini kasten öldüreceğini düşünmezdi de zaten. Yinede cevap verme gereği duydu sanırım, dudaklarını araladı.

Kendinden emin ve ciddi bir sesle konuştu "Ben yapmadım" dedi bir çırpıda.

Olanları öğrenmek için ikisinin üstüne mi gitmem gerekiyordu.

Sinirle ayağı kalkıp "Ben mi yaptım!" diye bağırırken elimle yerdeki cesedi gösterdim. Ceset mi?  Evet iç ses, o artık bir ceset.

Gece ayağı kalkıp beni sakinleştirmek istercesine kolumu tuttu ve konuşmaya başladı  "Biz...kimin yaptığını bilmiyoruz Mehir"

-"Nasıl bilmiyosunuz, siz burda değil miydiniz, hem ben onun çığlığını duyup geldim. Yani ben gelmeden yaşıyordu dimi?"

Ateş oturduğu yerden kalkarken konuştu "Ben tam derse gidiyordum, o sırada bende çığlık sesini duyduğum için buraya geldim. Baktım kız kanlar içerisinde. Kriz geçiriyordu, koridorlara bağırarak yardım istedim. Sonra bu çocuk geldi. Kızın yarasını incelerken yardım çağırmamı istedi. Ben tam gidecekken kız çığlık atıp gitmememi söyledi. İkimizde yanında durduk, öyle bir cümle kurdu ki hayatını kaybetmeden önce, hala beynimde yankılanıyo. 'Katil burda bilin, aklınız varsa gidin!'  muhtemelen bize bir mesaj vermeye çalıştı yada saçmaladı bilmiyorum."

Gözlerim şaşkınlıktan yuvalarından fırlayacaktı resmen. Duyduklarıma inanamıyordum, hazmedemiyordum, anlayamıyordum. Korkuyla Geceye baktım, başını onaylarcasına salladı.

-"Peki, şimdi ne olacak?"

Gecenin cevabı gecikmedi "Polisi arayacağız..."

-"Okulda bir katil mi var yani...?"

"Evet..."