Neva 18 yaşında lise son sınıf öğrencisidir. Okuldan çıktığında babasının para borcu yüzünden kaçırılır. Kaçırıldığı yerde de bir odaya mahkum bırakılır. Kaçıran kişilerin başında olan çete lideri ise Delibaş Nejdet'tir. Onun oğlu ise Deniz 22 yaşı...
İzmir de hayatını kaybeden kardeşlerimize, teyzelerimize ve nicelerine Allah rahmet eylesin. Çok üzgünüm neler yazacağımı bilmiyorum. Ailelerine baş sağlığı diliyorum, umarım bir daha yaşanmaz. #İzmir
Geçmiş olsun İzmir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Asi kızıl ve Serseri sevgilim kitabıma sınır dolunca bölüm atacağım. 😊👍❤
Not: Bölümü medyada ki şarkıyı dinleyerek okuyabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm: 'Baban öldü!'
''Bazı süper kahramanların pelerini yoktur, onlara BABA denir!...''
Resmen beynimden vurulmuşa dönmüştüm. 7 yaşından beri görmediğim babam için ağlıyordum. Bugüne kadar 1 kere bile ağlamamıştım onun için.
Ama öleceğini düşününce çok kötü hissetmiştim.
Deniz ise beni burada tek başına bırakmış, kardeşi ve İhsan ile birlikte hastaneye gitmişlerdi. Dört duvar arasında düşündükçe ağlamaya devam ediyordum. Acaba annem ne yapıyordur, beni özlemiş midir ki?
***
Neva'yı orada tek başına bırakmıştık ve arabaya bindiğimiz gibi soluğu hastane de almıştık. Babası olacak adam ölüm tehlikesi geçiriyormuş. O adam bize olan borcunu ödeyemeden ölemezdi. Buna izin veremezdim, onun ölmemesi için Neva dahil olmak üzere, bütün ailesini harcardım. Ben babamdan bunu öğrenmiştim, bu hayatta en çok kendini seveceksin. Çünkü başkasını seversen o sana kazık atardı. Babam bugüne kadar hep, değer verdiği insanlardan darbe almış. Benim de darbe almamam için, beni 5 yaşından beri böyle yetiştirmişti.
Küçükken hiç arkadaşım olmazdı, olursa da topları ile oynamak için arkadaş olurdum. Kimseyi değil sadece kendimi düşünürdüm. Hatta bir gün Yiğit diye arkadaşım olmuştu. Benim bisikletime binerken tekerini patlatmıştı. Yanlışlıkla olduğunu söyleyip duruyordu. Ama ben ona acımadım ve en sevdiği oyuncağı olan annesinin hediye ettiği, kırmızı oyuncak arabasını denize atmıştım. Çok ağlamıştı ama umrumda bile değildi. Çünkü oda benim canımı yakmıştı.
