Chapter 15- Kajima (don't leave)

49 4 0
                                    

We never talked since that revelations na nalaman ko nung nag-usap kami ni khiel sa park.

One day nabalitaan ko na lang na aalis na siya papuntang america, dun na niya itutuloy ang pag-aaral niya ng medecine.

Tumawag siya sakin habang naiiyak.

"hello, sojie,punta ka sa waiting shed please, gusto kita makita for the last time",

"sige, papunta na koh"

After 5mins, nakarating na koh sa waiting shed, nakita koh siyang nakatalikod.

"k-khiel?,"nanginginig ang boses koh habang binabanggit ang pangalan niya.

"sojie",sabay yakap sakin.

Sa mga sandaling yun hindi ko na napigilan ang lumuha.

"kailangan mo ba talagang umalis?",naiiyak kong tanong sa kanya.

"oo, ito kasi ang plano sakin ng mga magulang koh, sorry",

"wag kang magsorry, naiintindihan naman kita eh",

"babalik naman ako eh, hihintayin mo ko diba? ",sagot niya.

"oo hihintayin kita, nangako kasi akong ikaw na ang huling lalaki na mamahalin ko",

"baka sa pagbalik ko, hindi na ako ang mahal mo ah? "pabiro niyang sabi.

"baka, ikaw nga jan eh, maraming magandang babae sa states",sagot ko pa.

"hindi mangyayare yun, ikaw lang ang mahal ko",

Sabay yakap sakin.

Nagpaalam na kami sa isa't-isa, sa waiting shed kung saan kami madalas magkita ay dun din naghiwalay ang landas namin.

Sana dumating yung time na ang pwede na ang lahat ng bawal sa love.

Simula nang araw na yun, sa facebook na lang kami nag-uusap ni khiel, pero madalang na kasi busy siya masyado sa studies niya.

Pero matagal na nangyare ang mga bagay na yun.

Hanggang ngayon, naaalala ko pa rin siya.

Yesterday's PromiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon