Chapter 24- Unbroken Vow

41 4 0
                                    

That day finally come.

Month of march, natuloy din yung vacation namin.

Kaya lang hindi pinayagan si Troy ng mom niya, kailangan pa daw kase niyang magpahinga for his fast recovery.

"ano guys, ready na ba lahat? ", tanong ko.

"yah, so bale 7 tayo", sagot ni Mara.

Sumakay na kami ng van na pinahiram ng daddy ni Cindy.

Actually di yun pumayag nung una kase daw malayo at delikado, pero sinabi ni cindy na school related daw yung vacation, haha kaya ayun pumayag naman.

"hoy, hinaan niyo nga yang music, gusto kong matulog", inis na sabi ni Mara.

"aysus, kj nito", sagot ni cindy.

Si brent ang nagmamaneho since siya lang naman may experience sa driving.

"oo nga naman, tulog muna tayo para hindi naman haggard pagdating natin dun", pagsang-ayon ko.

"okey sige tara", sabat ni brent.

"naku, except sayo brent, walang magddrive", hirit ko pa.

"ayt, *pout*"

Haha loko, isip bata, naalala ko tuloy si khiel, ganyan na ganyan din kase siya.

Nakatingin ako sa window ng van, pinagmamasdan ko yung sceneries...

Ang gandang pagmasdan yung mga nadadaanan naming dagat, excited tuloy akong maligo.

Tulog na pala ung mga kasama ko, si brent lang ang gising, nakaheadset at nakikinig ng music.

Nagfb muna ako at nagpost ng status.

"ilocos, here we come"

-feeling excited.

Wow daming naglike agad.

"aww, madaya, di ako sinama", comment ni sam.

Oo nga pala, nakalabas na nang hospital si sam, that day,accident happened.

Pero hindi siya nagpapakita or nagtetext after what happened.

Kaya nagulat ako nung nagcomment siya sa pinost kong status.

Chinat ko siya, baka kase may ibang makaalam pag dun ako nagreply sa status ko eh

"still mad? Sorry", chat ko.

"no, it's okey, i understand", reply niya.

" thanks :-)", reply ko.

"kasalanan ko, binigla kita sa mga nangyare", reply niya.

"okey lang yun, i hope everythings gonna be fine now", reply ko.

"sana nga, by the way, enjoy kayo ah", reply pa niya.

Di ko na siya nareplyan kase di ko namalayang nakatulog na pala ako.

"hui, sojie gising na", ginising ako ni cindy.

"aww, dito na ba tayo? ", sagot ko habang pilit na dinidilat yung mga mata ko.

"oo, kanina pa, tagal mong magising eh", hirit pa niya.

Binaba na namin yung mga dala namin at tumuloy kami sa isang summer house na pagmamay-ari ng family ni Brent.

"let's go for a swimming? ", suggestion ni mara.

"oo nga, para makita natin ang sunset", dag-dag ko pa.

Inayos muna namin ang dala naming gamit at naghanda para sa night swimming.

Ang saya ng lahat sa mga sandaling yun, feeling namin nawala lahat ng stress na naranasan namin sa buong semester.

Nagpaalam akong maglakad lakad saglit, it's a private beach kaya walang masyadong tao,maliban sa'min.

Nang makalayo na ko, tumingin ako sa malayo.

That time, hindi pa lumulubog ang araw.

Bigla akong sumigaw ng malakas.

"khiel allen madrid!! Mahal na mahal kita!!! "

halos mapatid ang mga ugat ko sa kakasigaw ng mga katagang yan habang nakatingin sa langit sa papalubog na araw.

Sa mga oras yun, bigla ko siyang naalala ngunit hindi ko alam kung nasaan siya...

Its been 3 years now.

But still,siya lang ang hinihintay ng puso ko, kagaya nang pinangako kong siya lang ang mamahalin ko.

I kept that promise on my heart, pero hindi ko alam kung nakalimutan na ba niya ang pangakong yun.

Naiyak na ko nang mga sandaling yun, hindi ko alam kung bakit, it happened kapag naiisip ko siya.

I'm hoping that one day, bumalik siya....

Bumalik na ko sa mga kasama ko,.

"oh sojie, san ka galing?, bakit namumula yung mga mata mo? ", usisa ni Andy.

"ahh wala to, napasukan lang ng tubig dagat, kaya ito nairritate", palusot ko.

"haha, kaya pala di ka na nagswimming", dagdag pa ni daryll.

"hehe oo nga eh",

"tara, gabi na oh, balik na tayo,magreready pa tayo ng dinner", hirit pa ni Brent.

Umahon na sila at bumalik na kami sa summer house.

Yesterday's PromiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon